အျမဲစီးဆင္းေနေသာ ျမစ္တစ္စင္း (သုိ႔) ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ (၁)

ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းက မနက္ေစာေစာမုိ႔ ထင္သည္။ သူ႔ကုိေခၚလုိက္ေတာ့ မလုိက္ဘဲ ေအာ္ငုိသည္။ ျမန္မာျပည္ မနက္ခင္းဆုိေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း သိပ္မလင္းဘူးေပါ့။ သူက ေမွာင္ရင္ သူ႔အေမနားဘဲ ကပ္ေနတာ အက်င့္ ျဖစ္ေနတာျဖစ္မည္။ မနက္လင္းေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နည္းနည္းသိလာျပီး ျပဳံးျပသည္။ ေနာက္က်ေတာ့ မ်က္စိေအာက္ကေတာင္ အေပ်ာက္မခံဘဲ လုိက္ၾကည့္သည္။ သူဆုိတာေတာ့ သိၾကတဲ့ အတုိင္း သားေလး လင္းသန္႔ပုိင္ ျဖစ္ပါသည္။


ၾကီးလာရင္ စာဖတ္၀ါသနာပါမည္ မပါမည္ေတာ့ မသိ၊ ခုေတာ့ ၀တၳဳတုိ ေပါင္းခ်ဳပ္နဲ႔ ေဆာ့ေနတာ

သားေလးကုိ ျမင္ရေတာ့ တကယ္ပဲ အေမာေတြေျပသြားပါသည္။ သားေလးဆီကုိ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကုိ ျပန္လည္စဥ္းစားမိလုိက္ေသာ အခါ..

မျပန္ခင္ တစ္ရက္မွာ Client Site မွာ ဗုိက္ဆာေနမွာစုိးလုိ႔လား၊ ေရႊႏုိင္ငံ အျပန္ခရီးမွာ အလုပ္ကုိ ေမ့သြားမွာ စုိးလုိ႔လား မသိ့.. ဂ်ာၾကီးက Client Site အထိ လုိက္လာျပီး မုန္႔ဟင္းခါး လာေကၽြး၏။ အုိ..ဘာျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့မယ္.. နင္သြားငါေမ့..ဆုိျပီး စိတ္ထဲ ထားပစ္လုိက္သည္။ Flight တူတာက ဘေလာ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ၅ ေယာက္ေလာက္ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုံးစံအတုိင္း မ်ဳိးေက်ာ့ျမဳိင္ကုိ ၾကဳိက္ေသာ၊ သူ႔လုိသာ မစြံတာ ေနာက္က်တာ သြားတူေသာ သီဟသစ္ တစ္ေယာက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ ထုိင္ခုံေနရာအတူတူမရ။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ သြားတုိက္ေဆးႏွင့္ ေခါင္းလိမ္းဆီဘူးကုိ Hand Carry အိတ္ထဲ ထည့္ထားမိသျဖင့္ အမႈိက္ပုံးထဲ လႊင့္ပစ္ခံရေလသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ Business Class ျပီးျပီးခ်င္း ပထမဆုံးအတန္းမွာ ေနရာရလုိက္သည္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ခုံ မဟုတ္သျဖင့္ အုန္းသီးၾကီး မထုတ္လုိက္ရေခ်။

ဟုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း အားရပါးရ ေျပးဆင္းသြားလုိက္သည္။ အလွဴဒါန ျပဳၾကသူငါ အစီအစဥ္မွာ စလုံး၁၀လွဴလုိက္ျခင္းျဖင့္ စကားလုံးမ်ားကုိ ေခၽြတာေရး လုပ္လုိက္ေလသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ အတူတူလုိက္ခဲ့ၾကမယ့္ အသိညီငယ္ေလး၂ေယာက္ လာၾကဳိၾကလုိ႔ ေတာ္ေသးသည္။ ႏုိ႔မုိ႔ရင္္ ေလဆိပ္ကလူေတြက ဇြတ္ေဖာ္ေရြၾကသကုိး။ ဒါနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီ ေလယ်ာဥ္ကြင္းၾကီးကေန အေ၀းေျပးကားကြင္းၾကီးဆီ တုိက္ရုိက္ယြန္းျပီး သကာလ ည ၇ နာရီ ကားစထြက္ေလသည္။ ခါတုိင္း ေမာ္ဒယ္မိခင္ၾကီးရဲ႕ ကၽြန္မတုိ႔ ဟုိကစလုိ႔ ဟုိကုိေရာက္ပါျပီ ဘာညာ Video ကုိျပတတ္ေသာ အေ၀းေျပးကားလည္း ခုတစ္ခါေတာ့ အဲဒါကုိမျပေတာ့ေခ်။ သီခ်င္းေတြကို ကုိးရီးယားကား ျမန္မာကားထဲက ျဖတ္ညွပ္ကပ္ထားေသာ ရွဴခင္းမ်ားျဖင့္ တြဲလုိက္ေသာအခါ ဘာမွ မဆုိင္ေတာ့ေသာ Mood ေအာက္ခ်င္စရာ သီခ်င္းမ်ားကုိ သည္းခံနားေထာင္ျပီး သကာလ မီးထိန္ထိန္လင္းေနေသာ ေနရာတစ္ခုသုိ႔ ေရာက္ေလသည္။ ကုိယ္ေတြကလည္း မီးထိန္ထိန္လင္းရင္ ဟုိေနရာပဲ ထင္တာ၊ ကားကျမန္လွခ်ည္လား ဆုိေတာ့ တကယ္က် မဟုတ္ေသးေခ် ယာဥ္ရပ္နားစခန္း တည္ေနျခင္း ဟူသတည္း။

လမ္းမွာထမင္းစားနားေသာ အခါ ေရႊရွမ္းေလးဟူေသာ ဆုိင္တြင္နားေလသည္။ ေရႊစက္ေတာ္ကုိ သတိရခ်င္စရာ၊ တဲၾကီးၾကီးမုိးထားျပီး အိမ္သာေတြကလည္း ထရံကာေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္သည္။ ရွမ္းဆန္စီးစားရတာေတာ့ မဆုိးေခ်။ ဂလုိနဲ႔ ကားေပၚမွာ ဟုိေျပာဒီေျပာလုပ္လုိက္ အိပ္လုိက္ႏွင့္ ဟုိေနရာၾကီးကုိ ျဖတ္ရေလသည္။ ညအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ရွဴခင္းမ်ား မဆုိးလွေခ်။ ေန႔ခင္းဘက္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ ဒီေလာက္ေ၀းေနတာ ေသေအာင္ပူလုိက္မယ့္ အမ်ဳိးလုိ႔ ထင္မိသည္။ စလုံးမွာ တစ္ခါမွ မသုံးရသည့္ မွတ္ပုံတင္ၾကီးကုိ ျပခ်င္ေသာ္လည္း ၾကည့္ခ်င္သူမရွိသျဖင့္ မျပခဲ့ရ။

မနက္ မႏၱေလးေရာက္ ဟုိသြား ဒီသြား ပစၥည္းေတြ၀ယ္ေတာ့ မ်က္စိထဲ ဆန္းတယ္ ထင္တာေတြ႔ရတယ္။ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြ ေနရာတြင္ ပလတ္စတစ္အိတ္အၾကည္ေတြ ေတြ႔ရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ ကင္းစင္ေရး နယ္ေျမ ဆုိတာေတြ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းသြား သတိရတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကုိ အၾကည္ေရာင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားၾကတာဟု သိရေလသည္။ ကုိယ္ဘာပစၥည္းေတြ ၀ယ္လာတယ္ ဆုိတာ သူမ်ားေတြ ျမင္ေနရေတာ့သကုိး။ အရင္တုန္းကလုိ Orange သြား၊ ဖရဲသီးၾကီး၀ယ္ ျပန္လာ၊ အိတ္အၾကီးၾကီးဆုိေတာ့ သူမ်ားေတြမ်ား နည္းနည္းရွိန္မလားလုိ႔ေပါ့၊ ခုေတာ့ ဒါမ်ဳိးလုပ္လုိ႔မရေတာ့ေခ်။

ေခတၱနား ျပီးေနာက္ မႏၱေလး-ျမစ္ၾကီးနား ရထားရွိရာ ဘူတာၾကီးကုိ သြားရျပန္၏။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးဆီ ရထားက အခ်ိန္မွန္ထြက္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း လွမ္းအေၾကာင္းၾကားျပီးသကာလ စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ေျပး၀ယ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္ေတြႏွင့္ စတင္ဇိမ္က်ေလျပီ။ သုိ႔ေသာ္လည္း မေျပာင္းလဲေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား ဆုိသည့္ အတုိင္း ေရႊၾကက္ယက္ဘုရားနား အေရာက္ ရထားၾကီး တြဲေခ်ာ္ေလေတာ့သည္။ ဒီအခါက်မွ သီဟလည္း အုန္းသီးၾကီးကုိ စတင္အသုံးခ်ခြင့္ ရေလျပီ။ ဟုိရုိက္ဒီရုိက္ လုပ္ျပီးသြားျပီး ၃ နာရီေလာက္ၾကာသြားေသာအခါ ရထားၾကီး စတင္ျပန္ထြက္ေလသည္။ ေရာက္ခ်င္ေဇာေတြ အားၾကီးေနလုိ႔ထင့္၊ ပင္ပန္းေနေသာ္လည္း ရထားေပၚေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္။ မုိးညွင္းျမဳိ႔ကုိေရာက္ေတာ့ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ရွိျပီ။ အပါး(ႏွင္းဆီျဖဴေလးရဲ႕ အေဖ)က လာၾကဳိသည္။ ေဘဘီေလး လင္းသန္႔ပုိင္လည္း ႏုိးေနျပီ။



မုိးလင္းေတာ့မွ သားေလးကုိ ေကာင္းေကာင္းခ်ီရေလသည္။ ဟုိတစ္ခါ ေမြးခါစမွာ ေတြ႔ရတုန္းက အူယားသျဖင့္ မခ်ီခဲ့ရ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆုိတာ အတူတူေနရမွ ပုိျပီးခံစားသိရွိရေလသည္။ သားေလးကုိ စလုံးကေန ခ်စ္ေနတယ္ ဆုိေသာ္လည္း မေတြ႔ရသျဖင့္ စိတ္ကူးထဲ တအားပုံေဖာ္မရ၊ ဖုန္းထဲက ႏွင္းဆီျဖဴေလး ေျပာသမွ်နဲ႔သာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ပင္။ သားေလးကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ တေရးႏုိးလာရင္ ကုိယ့္ကုိ မမွတ္မိျပန္။ ပါပါးေလ၊ ပါပါးေလ ဆုိျပီး သူ႔အေမက ျပန္ျပန္မိတ္ဆက္ေပးရသည္။ ကေလးက စကားသာ မေျပာတတ္ေသးသာ ဖခင္ဆုိတာကုိ ခံစားသိရွိႏုိင္သည္ ထင္သည္။ အရင္ သူ႔အေမတစ္ေယာက္တည္း ထိန္းရစဥ္က လူေတြကုိေၾကာက္၊ ေနရာစိမ္းရင္ ေၾကာက္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးေတြ မရွိေတာ့။ ပိုလည္းလိမ္မာလာသည္။ သားေလးရဲ႕ အေဒၚေတြကေတာင္ အံ့ၾသယူရသည္။ သားေလးကုိ သိပ္ဖုိ႔ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ အသုိင္းနဲ႔ခ်ည္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရေသး၏။ သူ႔အေမလုိ ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္းမဆုိျပေတာ့ ကုိယ့္လူက ေအာ္ေသးသည္။





ေနာက္တစ္ေန႔မွာ တရုတ္ႏွစ္ကူးဆုိေတာ့ အပါးႏွင့္ အမားကုိ ကန္ေတာ့ ျပီးေတာ့ ဟုန္ေပါင္းေတြ ယူၾကသည္။ (ဘယ္ေလာက္ရလဲ မေမးပါနဲ႔ေတာ့၊ ဟုိမွာ သုံးခဲ့တာ ကုန္သြားျပီ)ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကုိ မိသားစုလုိက္သြား အလွဴေတြလုပ္ၾကသည္။ သားေလးကေတာ့ တစ္ေနရာသြား ကားစီးလုိက္ရလွ်င္ မ်က္လုံးေလးစင္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ။ တရုတ္ႏွစ္ကူးျပီး ေနာက္တစ္ရက္ျပန္ၾကေတာ့မွာမုိ႔ ပစၥည္းေတြထည့္ရသည္။ သားေလးအတြက္ ကစားစရာပစၥည္းေတြကုိက Luggage တစ္အိတ္၊ စားစရာေတြက တစ္အိတ္ျဖစ္သည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သား အိတ္ေတြကုိ စီစဥ္ေနသလုိ ဘာလုိလုိ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ လုပ္ေနၾကခ်ိန္ သားေလးက ကုတင္ေပၚမွာ ေဆာ့ေနသည္။ သူ႔အေမက ဖက္တုန္းႏွင့္ကာထားေပးကာမွ ဖက္တုန္းေပၚမွ အရွိန္လြန္ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခါင္းႏွင့္ ျပဳတ္က်ေတာ့သည္။ ကေလး နတ္ေစာင့္တယ္ ဆုိတဲ့စကား တယ္မွန္သည္။ ကံေကာင္းလုိ႔ သူဘာမွေတာ့ မျဖစ္၊ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လန္႔သြားပုံရသည္။ ငုိေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီး သူ႔အေမကရင္ခြင္ထဲေပြ႔ထား ေခ်ာ့လုိက္၊ ႏုိ႔တုိက္လုိက္မွ နည္းနည္းခ်င္း ရပ္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ရင္ထိတ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏွင္းဆီျဖဴေလးက လူၾကီးကုိ ေခ်ာ့ေနဖုိ႔ရာ မအားသျဖင့္ သူ႔အလုိလုိပဲ လန္႔တာေပ်ာက္လုိက္ရေလသည္။

ညေနအေရာက္ ရထားဆင္းၾကေသာအခါ သားေလးမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ေတြ႔ရေပမယ့္ မေၾကာက္မရြံ႕ဘဲ ေပ်ာ္ေနေလသည္။ အသံၾကားရာလုိက္ၾကည့္၏။ ေစ်းသည္ ျဖတ္သြားတဲ့ အသံ၊ စားေသာက္တြဲက စားပြဲထုိးေတြရဲ႕ အသံေတြကုိ အကုန္နားစြင့္ျပီး သူ႔ျမင္ကြင္းက မေပ်ာက္မခ်င္း လုိက္ၾကည့္တတ္ေလသည္။ ဒါတင္မကေသး ကုိယ္ရဲ႕ခုံကုိ ေက်ာ္ျပီး တျခားခုံေတြကုိပါ လွမ္းၾကည့္ျပဳံးျပလုပ္ေနေသးသည္။ ခဏေနေတာ့ သူလည္းပင္ပန္းသြားျပီး အိပ္ေတာ့သည္။ ရထားေပၚမွာ ေမြ႔ရာေလးခင္းသိပ္ရသည္။ အိပ္စင္တြဲကလည္း ၾကားျမဳိ႔လည္းျဖစ္ျပန္၊ ကုိယ္ေတြကလူေတြလည္း ျဖစ္ျပန္ဆုိေတာ့ ၀ယ္လုိ႔မရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါည္။ ကေလးအိပ္ေနတုန္း စားေသာက္တြဲက စားပြဲထုိးေလးက ေရသန္႔ဘူးကုိ ေျမာက္ေဆာ့ျပီး ယူလာတာ ကေလးနားသြားက်ေသးသည္။ ကံေကာင္းလုိ႔ ကေလးေပၚမက်တာျဖစ္သည္။ သားေလးကလည္း ရထားရပ္ထားရင္ အိပ္ေနရာက ႏိုးႏုိးလာတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ေႏွးေႏွး ရထားၾကီး သြားေနပါေစလုိ႔သာ ဆုေတာင္းေနရေတာ့သည္။

ဆက္ပါဦးမည္..

ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

L for Langkawi - 5 : The End

Long time no see,
ဘေလာ့ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မေတြ႔ရသည္မွာ ၾကာေလျပီ။ ဘေလာ့ေရးျခင္း၏ အလယ္အဆင့္ဟုေျပာၾကေသာ ဘေလာ့ကုိ ေခတၱစိတ္ကုန္တဲ့ အဆင့္ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ခုျပန္လာျပီ ျပန္ခ်စ္မည္။ အရင္ရက္ေတြက ဘယ္သူ႔ဆီမွာမွ စာလုိက္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဖတ္ပါမည္။ သီဟသစ္ကုိ ေမ့မသြားၾကေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ (ေမ့မသြားဘူး ဟု ဘယ္သူမွ မေျပာပါ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ဇြတ္ထင္တာျဖစ္ပါသည္။) ခုပုိ႔စ္မွာေတာ့ draft ထဲမွာ ၾကာၾကာပစ္ထားခဲ့မိေသာ လန္ကာဝီေနာက္ဆုံးပုိ႔စ္ ကုိတင္ပါမည္။)

လန္ကာဝီရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလည္ျဖစ္တဲ့ ရက္က ခရီးစဥ္ကေတာ့ Mangrove and Eagle Feeding ဆုိတဲ့ လမုေတာေတြ သြားၾကည့္တဲ့ ခရီးစဥ္နဲ႔ လင္းယုန္ငွက္ေတြ အစာေကၽြးတဲ့ေနရာပါ။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကုိ ပုသိမ္ေခ်ာင္းသာကလြဲရင္ တျခားေနရာ မေရာက္ဖူးေတာ့ ျမန္မာျပည္က လမုေတာ ကုိမျမင္ဖူးပါဘူး။ သြားျဖစ္တဲ့ အေဖာ္ေတြနဲ႔ေတာင္ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္သြားဖုိ႔ Cable Car ေတြေဆာက္၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ Mangrove Tour လွည့္ စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနပါေသးတယ္။
(♥ Mangroves@Kukup Island - by Ko TZA ,  လမုပြင့္ - မမသီရီ)

ပုံထဲကလုိ တေမွ်ာ္တေခၚ လမုေတာေတြ ၾကားပတ္ေမာင္းျပပါတယ္။ အခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ ေမ်ာက္ကေလးေတြကုိ ေတြ႔ေတာ့ စက္ေလွရပ္ျပီးျပပါတယ္။ If you are lucky, blah blah blah.. ဆုိတဲ့ စက္ေလွ သမားရဲ႕ စကားသံကုိ မရုိးႏုိင္ေအာင္ စၾကားရတာေပါ့။ ေမ်ာက္ေတြက အစာကုိ ေရထဲက လွမ္းယူရင္ ဘယ္လုိဆန္းတယ္ဆုိလားပဲ။ ဟုိေမ်ာက္ေတြကေတာ့ ဣေျႏၵရေနလုိက္တာ။ လွုပ္ေတာင္မလွုပ္။

ေနာက္ေနရာကေတာ့ လန္ကာဝီရဲ႔ သေကၤတ လင္းယုန္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာပါ။ စက္ေလွသမားက ၾကက္အေရခြံေတြကုိ ပုံးထဲက နည္းနည္းထုတ္ျပီး ေရထဲခ်ေကၽြးလုိက္ပါတယ္။ လင္းယုန္ေတြကလည္း အဲဒီအစာေတြ ရွိေနတဲ့ ခဏပဲ ပ်ံဝဲလာၾကတာပါ။ ေနာင္အခါသြားခ်င္တဲ့သူေတြ လင္းယုန္ေတြ အၾကာၾကီး ၾကည့္ခ်င္ရင္ အစာေကြ်းဖုိ႔ တစ္ခုခုယူသြားၾကဖုိ႔ အၾကံေပးပါရေစ။

ေနာက္တစ္ေနရာ ေတာင္ေအာက္ထဲကုိ ျဖတ္ရတဲ့ ေရလမ္းေလးပါ။ အထဲကုိဝင္ စက္ေလွကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္လွည့္ျပီး တျခားတစ္ဖက္ကုိ ျပန္ထြက္တာပါ။

ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ လင္းႏုိ႔ဂူပါ။ သီဟသစ္ ခ်စ္တဲ့အထဲမွာ ျမန္မာျပည္ကပုဇြန္ပဲပါတာ။ လင္းႏုိ႔မပါလုိ႔ အထဲဝင္မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး။ ေအာက္ကပုံေလးက လင္းႏုိ႔ဂူထဲကုိ အဝင္လမ္းပါ။

ေနာက္ဆက္သြားတဲ့ေနရာကေတာ့ Gua Certia (Cave of Legends) ဆုိတဲ့ေနရာေလးပါ။ သိမ္းငွက္အၾကီးၾကီးက တရုတ္မင္းသမီးေလးကုိ ခ်ီျပီး အဲဒီေနရာမွာထားခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဂူထဲမွာေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိေပမယ့္ ဂူအျပင္ဘက္က လမ္းကေလးကေတာ့ ကဗ်ာေတာ္ေတာ္ဆန္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ အတူတူ ေလွ်ာက္ရရင္ေပါ့ေလ။ ခုေတာ့ ေမာင္villager တုိ႔နဲ႔ဆုိေတာ့ စကားေျပေလာက္ပဲ ဆန္ခဲ့တယ္။

လင္းႏုိ႔ဂူျပန္အထြက္မွာေတာ့ သမုဒၵရာဘက္ကုိ သြားတာပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္ကုိ သြားတဲ့ေရလမ္းဘက္ပါ။ လွုိင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။ သီဟသစ္အတြက္ ေျပာတာပါ။ Kilim Geoforest Park ဆုိျပီး စာတမ္းထုိးထားတဲ့ေနရာေလးကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ေန႔လည္စာ စားတာက ေရေပၚစားေသာက္ဆုိင္ေလးမွာပါ။ လန္ကာဝီမွာ စားခဲ့သမွ်ဆုိင္ေတြထဲမွာ အတန္ဆုံးလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ စားရတာလဲ မဆုိးပါဘူး။ ၇ ေယာက္ကုိ 120 ေက်ာ္ပဲ က်ပါတယ္။

လန္ကာဝီျမဳိ႔ထဲကုိ ျဖတ္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာေတြက ျပင္ဦးလြင္တုိ႔၊ ျမစ္ၾကီးနားတုိ႔က အိမ္မ်ဳိးေလးေတြလုိပါပဲ။ W ကား ေတြ မဖမ္းခင္ကပုံနဲ႔တူတယ္ဆုိ ပုိမွန္မယ္။ အိမ္တုိင္းမွာ ကားေကာင္းေကာင္းေလးေတြ တစ္စင္းစီေလာက္စီ ရပ္ထားၾကလုိ႔ပါ။

ေန႔လည္ပုိင္းကေတာ့ Mahsuri မင္းသမီးေလးရဲ႔ ျပတုိက္ကုိသြားတာပါ။ ျပတုိက္မွာက ပန္းခ်ီေတြနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတာပါ။ DVD နဲ႔လည္းသူတုိ႔ ဇာတ္လမ္းရုိက္ထားတာကုိ ျပန္ျပပါတယ္။ ျပတုိက္က ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးေတြကေတာ့ ရြာကလုိပါပဲ။ စာအုပ္ေလးေတြ ကုိယ္စီဖတ္လုိ႔ လာတဲ့သူေတြကုိလည္း သိပ္ဂရုစုိက္မေနပါဘူး။

ညပုိင္းမွာေတာ့ စင္ကာပူက ဘေလာ့ေရးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ ဆုိျပီး ေခ်ာကလက္သြားဝယ္ပါတယ္။ ဘူးအလတ္စားေလာက္ကုိ 20 ေပးရပါတယ္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ေကၽြးလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ မင္းသမီးၾကီးနဲ႔ အတူ ေပ်ာက္ဆုံးသြားလုိ႔ပါ။

သြားမယ့္သူေတြကုိ မွာခ်င္တာကေတာ့
၁) လန္ကာဝီက Duty Free ျဖစ္ျပီးသားျဖစ္လုိ႔ အျပန္ စလုံးက Duty Free ဆုိင္မွာ ဝယ္ခြင့္မရွိပါ။
၂) လန္ကာဝီေရာက္ရင္ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ေပၚမူတည္ျပီး ေစ်းဆစ္ပါ
၃) ကမ္းေျခေတြမွာ ေရေဆာ့ခ်င္ရင္ ညေနပုိင္းေတြမွ ပုိေကာင္းပါတယ္
၄) စားေသာက္ဆုိင္ေတြနဲ႔ နီးတဲ့ဟုိတယ္ေတြမွာတည္းရင္ ပုိအဆင္ေျပပါတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔တုန္းက ညစာစားဖုိ႔ ကားသက္သက္ငွားေနရလုိ႔ပါ။

ေက်းဇူးတင္စကား
၁) စာလာဖတ္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံး
၂) ဓါတ္ပုံေတြ အမ်ားစုကုိ ရုိက္ထားေပးတဲ့ ကုိလင္း၊ Mr. Villager
တုိ႔ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း

အားလုံးစိတ္ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S Bonus ေတြ ေနာက္ပုိ႔စ္မွာလာမည္။

L for Langkawi - 4 : Day 2

ဒုတိယေန႔ သြားၾကတဲ့ ခရီးစဥ္ကေတာ့ Cable Car စီးၾကဖုိ႔ပါ။ လမ္းမွာ Harbor Park ဆုိတဲ့ ေနရာေလးမွာ ခဏရပ္ျပီး ဓါတ္ပုံေတြ ရုိက္ၾကပါတယ္။ ရြက္ေလွေလးေတြ ရပ္ထားတာ ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။

Cable Car အေၾကာင္း မေျပာခင္ သီဟသစ္ရဲ႕ အရင္တုန္းက ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခု ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဟုိအရင္ လြင္မိုးဇာတ္ကားေတြမွာ Pilot အျဖစ္ သူသရုပ္ေဆာင္တာ ေတာ္ေတာ္ smart က်ပါတယ္။ ငါလည္း သူ႔လုိျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ေပါ့။ တကယ္တမ္းလည္းက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ခ်ားရဟတ္သြားစီးတာ သူတုိ႔က မလန္႔ပဲ ကုိယ္ကလန္႔ေအာ္မိေနကတည္းက စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္တယ္။ အျမင့္နဲ႔ ငါနဲ႔ ဒီဘဝေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ဆုိျပီး။ (အျမင့္ က ေကာင္မေလးနာမည္ မဟုတ္ပါ)

Cable Car စစီးတဲ့ အေဆာက္အအုံ နားရွူခင္း (Credits to Ko Lin)

Cable Car ဆုိတာကလည္း Sentosa က ဟာေလာက္ပဲ စီးဖူးတာ ဆုိေတာ့ အဲေလာက္လုိ႔ပဲ ထင္ထားတာ။ တကယ္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့

Credits To http://www.flickr.com/photos/izzat3114/2075625693/sizes/o/

အဲဒီရူခင္းကုိ ျမင္ကတည္းက သိလုိက္ျပီ။ သီဟသစ္နဲ႔ေတာ့ မိတ္ပ်က္ျပီ ဆုိတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရာက္မွေရာက္တဲ့ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိျပီး လုိက္သြားပါတယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ တန္းေတြ မလႊတ္တမ္းကုိင္ထားတဲ့ သီဟသစ္ရယ္၊ ေနာက္အကုိ တစ္ေယာက္ရယ္ ၾကည့္ျပီး အေမာင္ Villager တုိ႔ကေတာ့ တဟားဟားေပါ့။ ျမင္ရတဲ့ ရူခင္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ ဟုိးေဝးေဝးက ေရတံခြန္ေလးကုိ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကုိလည္း အေပၚစီးကေနျမင္ရတယ္။

ပထမဆုံး ေတာင္ထိပ္တစ္ခုကုိ ေရာက္ပါတယ္။ သက္ျပင္းေတြ ခ်၊ ခရီးျပီးသြားျပီ စိတ္ေအးေနတုန္း၊ အေပၚကုိ ဆက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ေတာင္ထိပ္ တစ္ခုနဲ႔ မုိးပ်ံတံတားရွိပါေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ Cable Car ခရီးဆုံး ေတာင္ထိပ္ကုိေရာက္သြားျပီး တံတားၾကီးကုိ ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အသည္းေအး စရာပါ။

Credits to http://www.flickr.com/photos/shortmandp/3658147252/sizes/l/

အဲဒီတုိင္ၾကီး တစ္တုိင္တည္းက ၾကဳိးေတြနဲ႔ တံတားကုိ ထိန္းထားတာပါ။ ေတာ္ေတာ္ကုိ လွတဲ့ ရွုခင္းေတြ ျမင္ရပါတယ္။ ေခၽြးစီးေတြျပန္၊ သက္ျပင္းေတြခ် အေဖာ္ေတြ အားေပးမွုနဲ႔ တံတား ဟုိဘက္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ မီတာ 700 ေက်ာ္အျမင့္မွာမုိ႔ ထင္ပါတယ္။ တံတားေပၚမွာ ျမဴေတြဆုိင္းေနပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း “ငါဟာ တိမ္ေတြကုိပဲ လြင့္ေတာ့မလုိ႔၊ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ မေသခ်ာေတာ့ဘူးေပါ့” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးေတာင္ သတိရမိပါတယ္။

 

ဒုတိယခရီးစဥ္ျဖစ္တဲ့ Telega Tujuh (Seven Wells) ဆုိတဲ့ Cable Car ေပၚက လွမ္းျမင္ရတဲ့ ေရတံခြန္ေလးဆီကုိပါ။ အဲဒီကုိ မသြားခင္ Kitta Seafood Restaurant ဆုိတဲ့ ဆုိင္ေလးမွာ ေန႔လည္စာ ဝင္စားၾကပါတယ္။ ၇ ေယာက္စာ ၂၀၀ ေက်ာ္က်ပါတယ္။ စားျပီးေသာက္ျပီးေတာ့ ေရတံခြန္ခရီးစဥ္ေလးကုိ စတင္တက္ၾကပါတယ္။ ထိပ္ဆုံးေရတံခြန္ကုိ အရင္တက္တာပါ။ အဲဒီေနရာက ေရက်တဲ့ေနရာရဲ႕ အေပၚကုိ ေရာက္ေနတဲ့ အတြက္ သိပ္မလွပါဘူး။ ရွုခင္းမလွတာေနာက္ထား ေရေတြ႔ရင္လည္း မေနႏုိင္ ၊ ေမာလည္းေမာတာမုိ႔ အေမာေျပ ေရဆင္းကစားၾကပါတယ္။

အဲဒီကေနျပန္ဆင္းျပီး အလယ္ပုိင္းက waterfall ကုိ ဝင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေရတံခြန္ေလးက ေရက်တဲ့ ေနရာကုိ ျမင္ရေတာ့ ပုိျပီးသာယာပါတယ္။ ေရတံခြန္ကုိ သြားတဲ့လမ္းေတြက ေတာတြင္းဆုိေတာ့ စိမ့္ျပီး ျခင္ကုိက္ပါတယ္။ ေနာင္သြားခ်င္တဲ့လူေတြအေနနဲ႔ ျခင္ကုိကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ လိမ္းတဲ့ Spray ဘူးေဆာင္ သြားသင့္ပါတယ္။

တတိယသြားၾကတဲ့ ေနရာကေတာ့ Black Sand Beach (Pantai Pasir Hitam) ဆုိတဲ့ေနရာပါ။ ကမ္းေျခက နာမည္အတုိင္းပဲ သဲေတြက အကုန္မည္းေနတာပါ။ ႏြံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲမည္းေတြေပၚမွာ သဲသဲမည္းမည္း လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ျပီးသကာလ THT စာလုံးေလးေတာင္ သဲေပၚမွာ အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါတယ္။

စတုတၳ ခရီးစဥ္ေလးကေတာ့ Tanjung Rhu Beach ဆုိတဲ့ ေနရာပါ။ ညေနပုိင္း ဒီေရ မတက္ေသးခ်ိန္မုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေရေလးကၾကည္ျပီး ေတာ္ေတာ္ခပ္ေဝးေဝးထိ ေရက ဒူးဆစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေရတိမ္တဲ့ သူမ်ားေတြ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သဲလမ္းေလးအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ ခရုေကာက္ေနတာ ျဖစ္ပုံရတဲ့ ေဒသခံေတြလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းေရထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

 

ကမ္းေျခက သစ္ပင္ အုပ္အုပ္ေလးေတြရယ္၊ ေရထဲမွာ ဆင္းေနတဲ့ လူေတြရယ္ကုိ ၾကည့္ျပီး အရင္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေဆာ့ခဲ့ဖူးတဲ့ Age of Empires Game ထဲက သစ္ပင္ခုတ္တာတုိ႔၊ အလုပ္သမားေတြကုိ ငါးမွ်ားခုိင္းတာတုိ႔ကုိ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ သြားသတိရမိပါေသးတယ္။

ေနာက္ေန႔ Mangrove and Eagle Feeding ခရီးစဥ္ အတြက္ လက္မွတ္ကုိ အဲဒီအနားမွာ ဝယ္ၾကပါတယ္။ ေရဆင္းေဆာ့ခ်င္တဲ့ အတြက္ Long Beach ဆုိတာ ပါတဲ့ေနရာေရြးပါတယ္။ ပုံမွန္RM 200 ခရီးကုိ RM 250 ေပးရပါတယ္ (အဲလုိေရြးမိတာ မတန္တဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေရးပါမယ္။) လက္မွတ္ေရာင္းေနတာက ထုိင္းအမ်ဳိးသမီးပါ။ အဖြဲ႔ထဲပါတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က စက္ေလွသြားမည့္ လမ္းေၾကာင္းအေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလုိ တုိက္ရုိက္သြားမွာမုိ႔လား ဆုိေတာ့ သူက အင္း တဲ့။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ ေစ်းကလည္း ဆစ္ႏုိင္ကာမွ ေတာ္ကာက်တာပါ။

Day 2 အတြက္ ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ကေတာ့ Eagle Square ကုိသြားဖုိ႔ပါ။ Langkawi ဆုိတာ Lang ဆုိတာ Helang လင္းယုန္ဆုိတဲ့ စကားအတြက္ အတုိေကာက္ စာလုံးပါ။ Kawi က Reddish Brown ပါ။ နီညဳိေရာင္ လင္းယုန္က သူတုိ႔ကၽြန္း အတြက္ သေကၤတပါ။ အဲဒီရင္ျပင္နားေလးမွာ လန္ကာဝီကေန တျခားေနရာေတြ ဆီကုိ သြားတဲ့ Ferry ဆိပ္ကုိလဲ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ညစာစားျဖစ္တဲ့ ေနရာကေတာ့ ဟုိတယ္နဲ႔ ကပ္ရက္က Hang Kok Kwan Korea B.B.Q Restaurant ပါ။ အဲဒီဆုိင္နဲ႔ တြဲလ်က္ အေဆာက္အအုံၾကီးက ေရလႊာေလ်ာစီးကြင္း လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာပါ။ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး ဆုံးသြားတဲ့ေနာက္ ပိတ္ထားခဲ့တာလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဆုိင္က လူမရွိပါဘူး။ Waiter ေတြက ျမန္မာေတြပါပဲ။ ကုိရီးယားစတုိင္ ဘာဘီက်ဴးကုိ ကင္မ္ခ်ီေတြ မ်ဳိးစုံနဲ႔ စားရတာပါ။ ဝက္သားလည္း ပါပါတယ္။ ၇ ေယာက္ ကုိ ၃၆၀ ေက်ာ္က်ပါတယ္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္ စားျဖစ္တဲ့ ဆုိင္ထဲမွာ မတန္ဆုံး ဆုိင္ပါပဲ။

ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္ ေရမုိးခ်ဳိးနားျပီးတဲ့ေနာက္ ညလသာသာမွာ ကမ္းေျခကုိ ဆင္း လမ္းေလ်ာက္ၾကပါတယ္။ အနားမွာ အပၸနားတုိ႔ လူစု မူးျပီး သီခ်င္းဆုိျပီး ကေနတဲ့ ဆူဆူညံညံၾကားကပဲ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔ သားေလးကုိ လြမ္းပါတယ္။ သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခက ညေတြကုိလည္း လြမ္းပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) ေနာက္တစ္ပုိ႔စ္မွာ ဒီလန္ကာဝီခရီးကုိ အဆုံးသတ္ပါမယ္။
၂) သတိရသေလာက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေလးေတြကုိလည္း ထည့္ေရးသြားပါမယ္။

Bonus:
၁)ေလွနံဓါးထစ္ အားပန္

အားပန္နဲ႔ အားေလာ့တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေလွငွားျပီး ငါးမွ်ားသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ငါးအေကာင္ ၃၀ ေက်ာ္ သူတုိ႔မိပါတယ္။ အားပန္က အားေလာ့ကုိ

“ဒီေနရာ မွတ္ထားကြာ။ ေနာက္ေန႔ ထပ္လာျပီး မွ်ားရေအာင္”

ေနာက္ေန႔ ေလွငွားဖုိ႔လာၾကေတာ့ အားပန္က အားေလာ့ကုိ

“မင္းမေန႔က ေနရာမွတ္မိလား”
အားေလာ့က
“ေအးကြ ငါ ေလွရဲ႕ အေျခမွာ X ဆုိျပီး ေရးထားခဲ့တယ္။“
ထုိအခါ အားပန္ ေဒါသတၾကီး တုံ႔ျပန္လုိက္တာကေတာ့
“မင္းငတုံးပဲ။ ေလွကုိ သူမ်ားငွားသြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲကြ”

၂) စမတ္ျဖစ္တဲ့ အားပန္

အားပန္ရဲ႔ သူေဌး နဲ႔ အားေလာ့ ရဲ႕ သူေဌး ၂ ေယာက္သား ေကာ္ဖီ အတူေသာက္ရင္း သူတုိ႔ တပည့္ေတြ တုံးအတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေနၾကတယ္။ အားပန္ရဲ႔ သူေဌးက
”ငါ့တပည့္ျဖင့္ တကယ္တုံးသကြာ။ မင္းမယုံရင္ မင္းကုိ သက္ေသျပမယ္”

ထုိ႔ေနာက္ အားပန္ကုိ လွမ္းေခၚျပီး ေျပာလုိက္သည္။
“ေဟ့ အားပန္၊ ဒီမွာ ၁၀ ေဒၚလာ၊ ငါ့အတြက္ မာစီးဒီးစ္ တစ္စီး သြားဝယ္ေခ်”
”ေကာင္းပါျပီး Boss”
အားပန္တစ္ေယာက္ ပုိက္ဆံယူျပီး ကားအေရာင္းျပခန္းသုိ႔ အျမန္ထြက္သြားသည္။

အားပန္ရဲ႔ သူေဌးက အားေလာ့ရဲ႔ သူေဌးကုိ
“က်ဳပ္ေျပာတာ ယုံျပီဟုတ္”

ထုိအခါ အားေလာ့ သူေဌးက 

“အဲေလာက္မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္တပည့္ အားေလာ့ တုံးပုံ ျပအုံးမယ္။ ”

ထုိ႔ေနာ္ အားေလာ့ကုိ ေခၚျပီး

“ေဟ့ အားေလာ့၊ အိမ္ျပန္ျပီး အိမ္မွာ ငါရွိမရွိ သြားၾကည့္ေခ်စမ္း”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ ”

အားေလာ့တစ္ေယာက္ ထြက္သြားျပန္သည္။

လမ္းတြင္ အားပန္ႏွင့္ အားေလာ့ ၂ ေယာက္ ေတြ႔ၾကသည္။ အားပန္က
“ငါ့Boss က ငတုံးပဲကြ။ ငါ့ကုိ ပုိက္ဆံ ၁၀ ေပးျပီး မာစီးဒီးစ္ကားဝယ္ခုိင္းတယ္။ ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔ ကားျပခန္းေတြ ပိတ္တာ သူသတိမရဘူး”

အားေလာ့က
“ငါ့သူေဌးလဲ ဘာထူးလဲ။ သူအိမ္မွာ ရွိေနမေနျပန္ၾကည့္ခုိင္းတယ္ေလ။ ဖုန္းပါရဲ႔သားနဲ႔ ဖုန္းဆက္ေမးလုိက္ျပီးေရာ”

L for Langkawi - 3 : Island Hopping Second Part

ေတာင္ပံေတြမွာ အားသစ္တစ္ခု
ေလဟုန္ကုိဆန္ကာ အျမင့္မွာပ်ံမယ္
တိမ္နံရံေတြ ထုိးေဖာက္ထြက္
အာကာျပင္မွာ မင္းမူခ်င္တယ္..
(သီခ်င္းငွက္ရဲ႔ ပ်ံသန္းမွု - ေဆာင္းဦးလွုိင္)

Credits to Ko Lin

Lake of Pregnant Lady ေနရာကေန ျပန္လာျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ လင္းယုန္ေတြ အစာေကၽြးတဲ့ ေနရာပါ။ Eagle Feeding ဆုိျပီး လင္းယုန္ေတြကုိ အစာေကၽြးတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ စက္ေလွမွာပါလာတဲ့ အိႏၵိယ စုံတြဲက အဲဒီေနရာက ငွက္ေတြထက္ ဒီငွက္ေတြက အေကာင္ပုိၾကီးတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ စက္ေလွသမားက ငွက္ေတြကုိ ဘာေတြခ်ေကၽြးလုိက္မွန္း သတိမထားလုိက္မိပါဘူး။ ငွက္ေတြ တဝုန္းဝုန္းကုိ အားရပါးရၾကည့္ေနတာမုိ႔ပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ Beras Basah Island ဆုိတဲ့ ကၽြန္းေလးကုိ လုိက္ပုိ႔ပါတယ္။ ေသာင္ျပင္ေဖြးေဖြးနဲ႔ ေရေဆာ့လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ ေနရာပါ။ သီဟသစ္တုိ႔က အဝတ္ပုိေတြ ယူမသြားလုိက္ရလုိ႔ ေရမေဆာ့ခဲ့ရပါဘူး။

သြားလည္တဲ့ ကြ်န္းတုိင္းလုိလုိ ဒီလုိ ဆိပ္ခံတံတားေလးေတြရွိပါတယ္

ဒီလုိနဲ႔ သူမ်ားေတြ ေရေဆာ့တာၾကည့္ ဓါတ္ပုံေတြ ဟုိရုိက္ဒီရုိက္ လုပ္ျပီးသကာလ Lankawiကုိ ျပန္လာၾကပါတယ္။ စက္ေလွဆိပ္က အျပန္လမ္းမွာ ကားဒရုိင္ဘာကုိ seafood ေကာင္းတဲ့ဆုိင္ကုိ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူက Orkid ဆုိတဲ့ ဆုိင္ကုိ ညႊန္းပါတယ္။ ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္၊ ကမ္းေျခသြားၾကည့္ ၊ ခဏနားျပီး သကာလ ေရကူးဖုိ႔ လုပ္ပါတယ္။ ဟုိတယ္နားက ကမ္းေျခက ေရသိပ္မသန္႔သလုိပါပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း ေရေဆာ့တာမေတြ႔တာနဲ႔ ဟုိတယ္က ေရကူးကန္မွာပဲ ေရစိမ္လုိက္ပါတယ္။

ဟုိတယ္နား ကမ္းေျခက ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္း၊ ဟုိးေဝးေဝးက တံတားလုိ ေနရာေလးကုိ သြားလုိ႔ရတယ္ ထင္ေနတာ မရဘူးတဲ့ဗ်။ ဆူနာမီ လွုိင္းေတြကုိ တားထားတာဆုိပဲ။

ဟုိတယ္က အဆင္မေျပတာ တစ္ခုက စားေသာက္ဆုိင္ေတြနဲ႔ သိပ္မနီးတာပါ။ (ကုိမုိးစက္တုိ႔ သြားတုန္းက တည္းတဲ့ CD motel က ဆုိင္တန္းေတြနဲ႔ နီးတာ ေတြ႔ခဲ့တယ္။) အဲဒီေတာ့ ညစာထြက္စားဖုိ႔ရာ နီးနီးနားနား ေလဆိပ္နားက ေစ်းဆုိင္တန္း ေတြ႔ခဲ့တယ္၊ သြားစားၾကမယ္ ဆုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါေလေရာ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ညေနေတြ႔တုန္းက ၾကိတ္ၾကိတ္တုိးေနတဲ့ ဆုိင္ခန္းေတြက သိမ္းခါနီးျပီ။ ေသခ်ာေမးၾကည့္မွ သူတုိ႔ေတြ ဥပုသ္ထြက္ထြက္ခ်င္း လာစားၾကတဲ့ ေနရာဆုိပဲ။ ကုိယ္ေတြကလည္း seafood ေစ်းတန္းမွတ္လုိ႔လာတာဆုိေတာ့ Ctrl+Z ျပန္ႏွိပ္ျပီး ေလယာဥ္ကြင္းဘက္ကုိ Taxi သြားငွားျပီး သကာလ Orkid ဆုိတဲ့ဆုိင္ကုိ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

 

Credits To http://www.flickr.com/photos/h2obaby/3712850114/

ဆုိင္ထဲကုိ ဝင္ျပီးထုိင္ထုိင္ခ်င္း အစ္ကုိတုိ႔ ဘာမ်ားစားမလဲ ဆုိျပီး ျမန္မာသံပီပီသသနဲ႔ လာေမးလုိ႔ အံ့ၾသသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္မွ အဲညီေလးက သူတုိ႔ဆုိင္မွာ ျမန္မာ waiter ၅ ေယာက္ေတာင္ရွိဆုိပဲ။ ကုိယ္ေတြလည္း ဟင္းေတြမွာရျပဳရတာ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဂဏန္းမွာေတာ့ ဝိနည္းလြတ္ေပါ့ ငါတုိ႔ မေရြးေတာ့ပါဘူးကြာ မင္းတုိ႔ပဲၾကဳိက္တာ ေရြးလုိက္ပါ ဆုိျပီး လုပ္ပါတယ္။ ေစ်းကလည္း မဆုိးပါဘူး။ အားလုံးေပါင္းမွ RM 178 က်ပါတယ္။

ေနာက္ေန႔သြားလည္ဖုိ႔ ေနရာေတြကုိ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ Waiter ညီေလးက သူသိတဲ့ ျမန္မာTourist Guide အစ္ကုိၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေပးပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ။ အဲဒီအစ္ကုိၾကီးက ကုိမုိးစက္တုိ႔ သြားတုန္းက ေတြ႔တဲ့လူပါပဲ။ (ကုိေက်ာ္ဝင္း(Joe)၊ Ph 012-5333 961, 016-4553 451 အခမဲ့ ေၾကျငာေပးလုိက္တာပါ။ ရုပ္တည္တည္ ခပ္ေအးေအး စကားနည္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕က ညႊန္တာပါ လုိ႔ေျပာလုိက္ပါ။)ဖုန္းဆက္ျပီး လွမ္းေမးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ေန႔ ေနရာေတြ လည္ဖုိ႔ရာ တစ္ေနကုန္ကုိ RM 200 နဲ႔ ေစ်းတည့္သြားပါတယ္။

ကုိေက်ာ္ဝင္းလည္း ခဏေနေတာ့ Orkid ကုိလာေတြ႔ပါတယ္။ ဒူးရင္းသီးျမင္ရင္ မေနႏုိင္တဲ့ အေမာင္ Villager တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒူးရင္းသီးဆုိင္ကိုလဲ သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒူးရင္းသီး ၂ လုံးကုိ RM 24 တဲ့။ စကၤာပူနဲ႔စာရင္ တန္တယ္ဆုိပဲ။ သီဟသစ္ကေတာ့ စားေနက် မဟုတ္လုိ႔မသိ။

ဒုတိယေန႔ လည္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဆက္ပါဦးမည္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) တစ္ခ်ဳိ႔ရွူခင္းပုံေတြက သီဟသစ္ ပုံထဲမွာမပါရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းမယ့္ပုံေလးေတြပါ။ မိတ္ေတြပ်က္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ မတင္ေတာ့ပါဘူး။ :D (ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းထားတာ သက္သာ၏။)

၂) လန္ကာဝီသြားတာ ေျပာမသြားလုိ႔ သူတုိ႔လည္း လုိက္ခ်င္တာ ဆုိျပီး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ တစ္ခ်ဳိ႔က ေျပာၾက၏။ ေနာက္တစ္ခါ ဖူးခက္၊ ဘာလီ သြားဖုိ႔ စီစဥ္ရင္ ေတြ႔တဲ့သူ လုိက္ေခၚမည္။ မလုိက္ရင္ လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီးျဖစ္ပါေစ က်ိန္စာတုိက္မည္။

Bonus:
လြတ္သြားေသာ အခြင့္အေရး

ႏုိင္ငံျခားရွိ ပင္လယ္ကမ္းေျခ တစ္ခုခုတြင္ ဇိမ္ခံအနားယူရန္ ရုရွားအီဗန္ၾကီး ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ လုိေသာေငြကုိ ကုတ္ကပ္စုသည္။ ပုိက္ဆံျပည့္ေသာအခါ ခရီးသြားဌာနတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေလယာဥ္စရိတ္၊ သုံးပတ္စာ ဟုိတယ္ႏွင့္ အစားအေသာက္စားရုိက္တုိ႔ကုိ ေပးေခ်ကာ ခရီးထြက္သည္။ စိတ္ၾကဳိက္အနားယူသည္။ ရက္ေစ့ေသာအခါ ဟုိတယ္မွ ထြက္မည္လုပ္သည္။ ဤတြင္ ဟုိတယ္မန္ေနဂ်ာေရာက္လာျပီး ေဒၚလာတစ္ေသာင္း ေပးေခ်ရမည့္ ေဘာက္ခ်ာလာေပးသည္။ အီဗန္ၾကီး နားမလည္သျဖင့္ ျပန္ေမးသည္။

“ဘာအတြက္ ေပးရမွာလဲဗ်”

မန္ေနဂ်ာ ရွင္းျပသည္။

“ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ပါ။ ဝုိင္အရက္ ျမည္းရန္ ဝုိင္စုိက္ခင္းသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ျဖင့္ ခရီးထြက္ျခင္း ေဒၚလာ ႏွစ္ေထာင္လုိ႔ ေရးထားပါတယ္”

“ဟာမဟုတ္တာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လင္မယား အဲဒီခရီးကုိ မလုိက္ခဲ့ပါဘူးဗ်”

“ဒါ... လူၾကီးမင္းတုိ႔ အျပစ္ပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ရွိမယ္ ဆုိတာ ေန႔တုိင္းေၾကျငာေနတာပဲဗ်။ ေဟာဒီမွာ အထူးသေဘၤာႏွင့္ ပင္လယ္ထဲ ငါးမွ်ားထြက္ျခင္း .. ေဒၚလာ သုံးေထာင္”

“အဓိပၸါယ္ မရွိတာပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ တစ္ရက္မွ ငါးမမွ်ားခဲ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သေဘၤာလည္း မစီးခဲ့ပါဘူးဗ်ာ”

“ဒါ လူၾကီးမင္းတုိ႔ အျပစ္ပဲေလ။ မနက္တုိင္း ဟုိတယ္ေရွ႕ ဆိပ္ကမ္းကုိ သေဘၤာလာဆုိက္တာပဲ။ ဂရုတစိုက္ၾကည့္မွေပါ့။ ေဟာ.. ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ ျမဳိ႕ကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈျခင္း ေဒၚလာ ငါးေထာင္”

“ဘယ္ကေန ... ဟယ္လီေကာ္ပတာ ေပၚလာရျပန္တာလဲ”

“ကုိယ့္ဟာကုိယ္ မစီးတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ရဟတ္ယာဥ္ကေတာ့ ေန႔တုိင္း ဟုိတယ္ကုိ ပတ္ျပီး ပ်ံေနတာပဲ”

မန္ေနဂ်ာကုိ ျပန္လည္ထုိးႏွက္ရန္ အီဗန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

“ေကာင္းျပီ .. ဒါဆုိ က်ဳပ္ကလည္း ခင္ဗ်ားဆီက နစ္နာေၾကး ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းခြဲ ေတာင္းဆုိရလိမ့္မယ္”

“ဘာအတြက္နစ္နာေၾကးလဲ”

“က်ဳပ္ရဲ႕ မိန္းမကုိ မဟားဒရားလုပ္တဲ့အတြက္”

“ဟာမျဖစ္ႏုိင္တာ မေျပာပါနဲ႔ဗ်။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိန္းမအနားကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုံးဝ မကပ္ခဲ့ပါဘူးဗ်”

“ဒါ ... ခင္ဗ်ား အျပစ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားပဲေလ။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ က်ဳပ္မိန္းမ ဘီကီနီေရကူးဝတ္စုံေလးနဲ႕ ေန႔တုိင္းေနပူစာ လွုံေနခဲ့တာပဲ”

L for Langkawi - 2 : Island Hopping First Part

ခရီးသြားတဲ့ အေၾကာင္းေလး မေရးခင္ Positive ions နဲ႕ Negative ions ေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပပါရေစ။ Positive ions ေတြဟာ လူေတြကုိ စိတ္ဖိစီးမွု ပုိမ်ားေစပါတယ္။ Negative ions ေတြကေတာ့ ဦးေႏွာက္ဆီကုိ ေအာက္ဆီဂ်င္ စီးဆင္းမွု ပုိမ်ားေစျပီး လူေတြကုိ စိတ္ရႊင္လန္းေစပါတယ္။ က်န္းမာေရး ပုိေကာင္းေစပါတယ္။

Positive ions ေတြဟာ ေလထုညစ္ညမ္းမွုမ်ားတဲ့ ျမဳိ႕ေတာ္ေတြမွာ ပမာဏမ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ကားမီးခုိး၊ စက္ရုံက မီးခုိး၊ ဖုန္ေတြ၊ ေဆးလိပ္မီးခုိးေတြ၊ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္း၊ အပူေပးျခင္း ရတဲ့ မီးခုိးေတြဟာ Positive ions ေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ Negative ions ေတြက ရဖုိ႔ အလြယ္ဆုံးနည္းလမ္းက အိမ္ကေရပန္းနဲ႕ ေရခ်ဳိးျခင္းပါပဲ။ ပမာဏမ်ားမ်ား ရခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြနဲ႕ ေရတံခြန္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ စကၤာပူက လူလုပ္ကမ္းေျခနဲ႕ လူလုပ္ေရတံခြန္တုိ႔တြင္ေတာ့ Negative ions နည္းမည္ထင္၏။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႕ သားေလးတုိ႔ ေရာက္လာရင္ ကုိယ္သြားထားဖူးေတာ့ လုိက္ပုိ႔ရတာလည္း အဆင္ေျပ၏။ ဤသုိ႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ သီဟသစ္ လန္ကာ၀ီသုိ႔ သြားျခင္းတည္း။(Believe it or not)

ကုန္က်စရိတ္ကုိ စေျပာရရင္ ေလယာဥ္ခနဲ႕ ဟုိတယ္က S$129၊ လန္ကာဝီမွာ လည္ပတ္စားေသာက္တာက ရင္းဂစ္ ၄၀၀ (S$ 162) ဆုိေတာ့ကာ အျပီးအစီး S$ 300 နဲ႕ေလာက္ပါတယ္။ ေလယာဥ္က www.airasia.com ကေန ဝယ္ပါတယ္။ စကၤာပူ-လန္ကာဝီ တုိက္ရုိက္ေလေၾကာင္းပါ။(S$ 61 က်ပါတယ္၊ 15 KG သယ္လုိ ႔ရပါတယ္) ဟုိတယ္က ၃ ညအိပ္ ၄ ရက္ ကုိ 68 က်ပ္ပါ။ တစ္ခန္းကုိ တစ္ရက္ S$ 53 ပါ။ တစ္ခန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ Queen Size ၂ လုံးပါပါတယ္။ Buffet Breafast ပါပါတယ္။ ဟုိတယ္ကုိေတာ့ http://www.agoda.com/ ကေန Booking လွမ္းလုပ္ထားတာပါ။ ဟုိတယ္ရဲ႕နာမည္က Langkasuka Beach Resort ပါ။

ဒီလုိနဲ႕ ၃၊၉၊၂၀၀၉ မွာ သီဟသစ္တုိ႕ရဲ႕ လန္ကာဝီ ခရီးစဥ္ကုိ AirAsia နဲ႔ စတင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ Budget Airline ပီသပါေပတယ္။ AirCon လည္းသိပ္မေအးပါဘူး။ ဘာမွလည္း မေကြ်းပါဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ခရီးသည္ေတြက online ကေန အစားအေသာက္ပါ ၀ယ္ထားသူေတြ အတြက္ကုိေတာ့ ေ၀ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကုိေတာ့ ေလယာဥ္ထုံးစံ တြန္းလွည္းေလးနဲ႕ လုိက္ေရာင္းတာေတြ႕ေတာ့ မဆီမဆုိင္ မႏၲေလး-ျမစ္ၾကီးနား ရထားကုိေတာင္ သြားသတိရမိေသးတယ္။ ၁ နာရီ မိနစ္ ၂၀ ၾကာ ေလယာဥ္စီးျပီးေနာက္မွာေတာ့ လန္ကာဝီကုိ ေရာက္ပါျပီ။ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းရတာ ေလွခါးနဲ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ ရတဲ့ အခြင့္အေရး လက္မလႊတ္ၾကေစပဲ ေလယာဥ္ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္ၾကပါတယ္။

Immigration ၀င္ေတာ့ အျဖဴမိသားစု ၃ ေယာက္ကုိ ေတြ႔ပါတယ္။ ကေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ။ အေဖလုပ္သူက သားေလးကုိ ရင္ဘတ္မွာ မတ္တပ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ လြယ္ထားပါတယ္။ သီဟသစ္ေတာ့ သားေလးခ်န္းခ်င္ကုိ အဲလုိလြယ္ႏုိင္ပါ့မလားမသိ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အလွည့္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမးေတာ့ System ေဒါင္းသြားလုိ႔ပါတဲ့။ ေနာက္ထပ္ Computer တစ္လုံး သယ္လာပါတယ္။ PIII ေခတ္ေလာက္က အေဟာင္းၾကီးပါ။ သနားစရာ :D။

ေလဆိပ္ကေန ဟုိတယ္ သြားဖုိ႔ Taxi ငွားမယ္လုပ္ေတာ့ ကားမငွားခင္ Taxi ေကာင္တာမွာ သြားမယ့္ေနရာနဲ႔ အေရအတြက္ကုိ ေျပာျပီး တုိကင္၀ယ္ရပါတယ္။ 6 ေယာက္ကုိ RM 18 က်ပါတယ္။ ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ့ Online Booking ကုိ Print ထုတ္ထားတာျပျပီး အခန္းယူၾကပါတယ္။ ဟုိတယ္က ၾကယ္ ၃ ပြင့္ အဆင့္ပါ။ အထုပ္အပုိးေတြခ်ျပီး ဟုိတယ္ထဲမွာပဲ ေန႔လည္စာသြားစားပါတယ္။ ျမန္ျမန္ရေအာင္ ထမင္းေၾကာ္မွာတာ တစ္ပြဲကုိ RM 20 က်ပါတယ္။ ပုံမွန္ပါပဲ။ တအားမေကာင္းလွဘူး။

ျပီးတာနဲ႔ ဟုိတယ္က ေကာင္တာမွာ Island Hopping အတြက္ လက္မွတ္သြားေမးပါတယ္။ Island Hopping ဆုိတာ ကၽြန္းတစ္ဝုိက္ကုိ စက္ေလွနဲ႔ လုိက္ျပတာပါ။ တစ္ေယာက္ကုိ RM 60 ေတာင္းပါတယ္။ ေစ်းဆစ္လုိက္ေတာ့ RM 50 နဲ႔ ရပါတယ္။ ရြာမွာလုပ္တဲ့ အေပါက္အတုိင္းပါပဲ။ သီဟသစ္တုိ႔ ၆ ေယာက္အဖြဲ႔ သီးသန္႔ စက္ေလွေပးမယ္ ေျပာေပမယ့္ တကယ္သြားေတာ့ သူမ်ားေတြနဲ႔ အားလုံးေပါင္း ၁၁ ေယာက္ပါ။ စက္ေလွဆိပ္ကုိ သြားဖုိ႔ရာ ကားလာေခၚေပးပါတယ္။ ၾကဳိပုိ႔ခက RM 50 ထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။

စက္ေလွဆိပ္

စက္ေလွဆိပ္က ျမင္ရတဲ့ ရွုခင္းေတြ

စက္ေလွသြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ရတဲ့ ရွုခင္းေတြ

စက္ေလွေပၚမွာ အသက္ကယ္ အကၤ်ီေတြေပးပါတယ္။ သီဟသစ္ကေတာ့ ဒီပင္လယ္ေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး၊ ေၾကာက္မေနဘူး ဆုိျပီး အရင္ဆုံး ယူဝတ္လုိက္ပါတယ္။ ပထမဆုံးစသြားတာက Tasik Dayang Bunting, Lake of Pregnant Lady ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီး လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ပုံစံရွိတဲ့ေတာင္ေနရာပါ။

အဲဒီေတာင္ကုိ ပင္လယ္ထဲကေန ျပျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဲဒီကၽြန္းကုိသြားၾကပါတယ္။ ကၽြန္းထဲက ေရခ်ဳိကန္ဆီကုိပါ။ အဲဒီေရကန္ကေရကုိ ေသာက္ရင္ကေလးလုိခ်င္တဲ့သူေတြ ကေလးရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ အျပန္ေလယာဥ္ေပၚ တက္မွပဲ ကေလးလုိခ်င္တဲ့ နာမည္ၾကီး ကုိကုိဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္နဲ႕ နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂါ မမတစ္ေယာက္ အတြက္ ေရမခပ္ခဲ့ရဘူးဆုိတာ သတိရသြားပါတယ္။

Lake of Pregnant Maiden ေရခ်ဳိကန္ရွိရာ ကၽြန္း Dayang Bunting

Lake of Pregnant Maiden ေရခ်ဳိကန္ကုိ အေပၚစီးကေန ရုိက္ထားတာပါ

ေရကန္ကုိ သြားတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမ်ာက္ကေလးေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြက အိတ္ေတြ လုိက္ဆြဲၾကတာမုိ႔ ေျခာက္ရပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္မွာ သီဟသစ္ဆီကေန တစ္ရူးေတြထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကုိ ရေအာင္ယူသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္မွ အစားအေသာက္မဟုတ္မွန္းသိတာရယ္ ၊ သီဟသစ္တုိ႔က လွမ္းေျခာက္တာရယ္ေၾကာင့္ တစ္ေနရာမွာ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီကၽြန္းကေန စျပီး သြားလည္တဲ့ ေနရာတုိင္းလုိလုိမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကေတာ့ လာလည္တဲ့ သူေတြ တစ္ခုခု ထိခုိက္ဒဏ္ရာရလွ်င္ ျပည္နယ္အစုိးရတြင္ တာဝန္မရွိပါ ဆုိတဲ့ ဟာေတြပါ။ တုိ႔ဆီက ဆုိင္းဘုတ္နီနီေတြလုိ ပါပဲ။ ကုိယ္ေတြကေတာ့ ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ ႏုိင္ငံက လာတာဆုိေတာ့ အဲဒီဆုိင္းဘုတ္ေတြ ေတြ႔ေတာ့ ရီေတာင္ရီခ်င္ပါေသးတယ္။

ခုလုိကဗ်ာဆန္ဆန္ ရွူခင္းေလးေတြလည္း အဲဒီကၽြန္းမွာ ရွိပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
အစက စိတ္ကူးထားတာ Island Hopping ကုိ ဒီတစ္ပုဒ္ထဲနဲ႔ အျပီးေရးဖုိ႔ပါ။ ပုံေတြ မ်ားမ်ားတင္ခ်င္တာရယ္၊ လူက အရမ္းအိပ္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ေနာက္ရက္မွာ Island Hopping ဒုတိယပုိင္းဆက္ေရးပါမယ္။