ထုိတစ္ည၀ယ္

Credits to http://img.en.china.cn/0/0,0,280,3475,300,298,ebb79586.jpg

သီဟသစ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က သူငယ္ခ်င္းေတြ အေဆာင္ ဂစ္တာ လုိက္တီး သီခ်င္းဆုိၾကသည္။ ပုံမွန္ကေတာ့ no response ပဲျဖစ္သည္။ (ဟယ္ ညံ့လုိက္တာကြယ္ မေျပာပါႏွင့္။ သီဟသစ္တုိ႔ က ys ေလးေတြ ရွိေသာအေဆာင္မွာ ဆုိေလ့မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္)

တစ္ညေတာ့ ထူးထူးျခားျခား response ေတြ ဆက္တုိက္ရသည္။ ခါတုိင္း အေဆာင္ ၀ရံတာ ခုိးမထြက္ရဲေသာ ခ်ဳသစ္ေလးတုိ႔ အဖြဲ႔ ခုိးထြက္လာျပီး မီးေရာင္နီေလးႏွင့္ အခ်က္ျပသည္။ သီဟသစ္တုိ႔ အားတက္သြားသည္။ သီခ်င္းအားရပါးရဆုိသည္။

ျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ တစ္ေဆာင္ထပ္ကူးသည္။ အဲဒီကုိ တစ္ခါမွ သြားမဆုိဘူးေသးေပ။ မီးကလည္း ပ်က္ေနသည္။ အရိပ္ေတြ ျမင္ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားသည္။ အားေပးၾကလိမ့္မည္ေပါ့။ ၂ ပုဒ္ေလာက္လည္းဆုိျပီးေရာ ကပ္ရပ္ ၁ ေဆာင္က ေယာက္်ားေလးသံေတြနဲ႔ သီခ်င္းျပန္ဆုိျပသည္။ သီဟသစ္တုိ႔ မသိတာက သူငယ္ခ်င္းအေဆာင္ ႏွင့္ကပ္ရက္မွာ ေယာက္်ားေလးေဆာင္ရွိတယ္ဆုိတာပင္။ ကံေကာင္း၍ ခဲႏွင့္ အေပါက္မခံရျခင္းျဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္တစ္ေဆာင္သြားဆုိၾကသည္။ ၃ ပုဒ္ေလာက္လည္းဆုိျပီးေရာ အေဆာင္ေခါင္မုိးေပၚကုိ အုတ္ခဲေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းက်၏။ သီဟသစ္တုိ႔ ေျပးရျပန္သည္။ (ေနာက္ေန႔မွ သူငယ္ခ်င္းေတြေမးၾကည့္လုိ႔ သိရတာက မီးေနသည္ ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႔ေယာက်္ားက ခဲႏွင့္ပစ္တာတဲ့။ ကုိယ္ေတြ အေပၚတည့္တည့္ မပစ္တာ ကံေကာင္း)

ေနာက္ဆုံး သြားဆုိတဲ့ တစ္ေဆာင္က လမ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အိမ္က ကားယူလာေသာေၾကာင့္ ခဲထိမွာ လန္႔ေနသည္။ ထုိအေဆာင္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မၾကဳံလုိက္ရ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ တစ္ဖြဲ႔လုံး ထုိတစ္ည အေတြ႔အၾကဳံေၾကာင့္ ဘယ္အေဆာင္မွ ဂစ္တာလုိက္မတီးၾကေတာ့ေခ်။

၀မ္းနည္းပါသည္။ (စာေပါေလာကမွ အပိတ္စကားေလး ယူသုံးသည္)