L for Langkawi - 3 : Island Hopping Second Part

ေတာင္ပံေတြမွာ အားသစ္တစ္ခု
ေလဟုန္ကုိဆန္ကာ အျမင့္မွာပ်ံမယ္
တိမ္နံရံေတြ ထုိးေဖာက္ထြက္
အာကာျပင္မွာ မင္းမူခ်င္တယ္..
(သီခ်င္းငွက္ရဲ႔ ပ်ံသန္းမွု - ေဆာင္းဦးလွုိင္)

Credits to Ko Lin

Lake of Pregnant Lady ေနရာကေန ျပန္လာျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ လင္းယုန္ေတြ အစာေကၽြးတဲ့ ေနရာပါ။ Eagle Feeding ဆုိျပီး လင္းယုန္ေတြကုိ အစာေကၽြးတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ စက္ေလွမွာပါလာတဲ့ အိႏၵိယ စုံတြဲက အဲဒီေနရာက ငွက္ေတြထက္ ဒီငွက္ေတြက အေကာင္ပုိၾကီးတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ စက္ေလွသမားက ငွက္ေတြကုိ ဘာေတြခ်ေကၽြးလုိက္မွန္း သတိမထားလုိက္မိပါဘူး။ ငွက္ေတြ တဝုန္းဝုန္းကုိ အားရပါးရၾကည့္ေနတာမုိ႔ပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ Beras Basah Island ဆုိတဲ့ ကၽြန္းေလးကုိ လုိက္ပုိ႔ပါတယ္။ ေသာင္ျပင္ေဖြးေဖြးနဲ႔ ေရေဆာ့လုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ ေနရာပါ။ သီဟသစ္တုိ႔က အဝတ္ပုိေတြ ယူမသြားလုိက္ရလုိ႔ ေရမေဆာ့ခဲ့ရပါဘူး။

သြားလည္တဲ့ ကြ်န္းတုိင္းလုိလုိ ဒီလုိ ဆိပ္ခံတံတားေလးေတြရွိပါတယ္

ဒီလုိနဲ႔ သူမ်ားေတြ ေရေဆာ့တာၾကည့္ ဓါတ္ပုံေတြ ဟုိရုိက္ဒီရုိက္ လုပ္ျပီးသကာလ Lankawiကုိ ျပန္လာၾကပါတယ္။ စက္ေလွဆိပ္က အျပန္လမ္းမွာ ကားဒရုိင္ဘာကုိ seafood ေကာင္းတဲ့ဆုိင္ကုိ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူက Orkid ဆုိတဲ့ ဆုိင္ကုိ ညႊန္းပါတယ္။ ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္၊ ကမ္းေျခသြားၾကည့္ ၊ ခဏနားျပီး သကာလ ေရကူးဖုိ႔ လုပ္ပါတယ္။ ဟုိတယ္နားက ကမ္းေျခက ေရသိပ္မသန္႔သလုိပါပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း ေရေဆာ့တာမေတြ႔တာနဲ႔ ဟုိတယ္က ေရကူးကန္မွာပဲ ေရစိမ္လုိက္ပါတယ္။

ဟုိတယ္နား ကမ္းေျခက ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္း၊ ဟုိးေဝးေဝးက တံတားလုိ ေနရာေလးကုိ သြားလုိ႔ရတယ္ ထင္ေနတာ မရဘူးတဲ့ဗ်။ ဆူနာမီ လွုိင္းေတြကုိ တားထားတာဆုိပဲ။

ဟုိတယ္က အဆင္မေျပတာ တစ္ခုက စားေသာက္ဆုိင္ေတြနဲ႔ သိပ္မနီးတာပါ။ (ကုိမုိးစက္တုိ႔ သြားတုန္းက တည္းတဲ့ CD motel က ဆုိင္တန္းေတြနဲ႔ နီးတာ ေတြ႔ခဲ့တယ္။) အဲဒီေတာ့ ညစာထြက္စားဖုိ႔ရာ နီးနီးနားနား ေလဆိပ္နားက ေစ်းဆုိင္တန္း ေတြ႔ခဲ့တယ္၊ သြားစားၾကမယ္ ဆုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါေလေရာ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ညေနေတြ႔တုန္းက ၾကိတ္ၾကိတ္တုိးေနတဲ့ ဆုိင္ခန္းေတြက သိမ္းခါနီးျပီ။ ေသခ်ာေမးၾကည့္မွ သူတုိ႔ေတြ ဥပုသ္ထြက္ထြက္ခ်င္း လာစားၾကတဲ့ ေနရာဆုိပဲ။ ကုိယ္ေတြကလည္း seafood ေစ်းတန္းမွတ္လုိ႔လာတာဆုိေတာ့ Ctrl+Z ျပန္ႏွိပ္ျပီး ေလယာဥ္ကြင္းဘက္ကုိ Taxi သြားငွားျပီး သကာလ Orkid ဆုိတဲ့ဆုိင္ကုိ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

 

Credits To http://www.flickr.com/photos/h2obaby/3712850114/

ဆုိင္ထဲကုိ ဝင္ျပီးထုိင္ထုိင္ခ်င္း အစ္ကုိတုိ႔ ဘာမ်ားစားမလဲ ဆုိျပီး ျမန္မာသံပီပီသသနဲ႔ လာေမးလုိ႔ အံ့ၾသသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္မွ အဲညီေလးက သူတုိ႔ဆုိင္မွာ ျမန္မာ waiter ၅ ေယာက္ေတာင္ရွိဆုိပဲ။ ကုိယ္ေတြလည္း ဟင္းေတြမွာရျပဳရတာ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဂဏန္းမွာေတာ့ ဝိနည္းလြတ္ေပါ့ ငါတုိ႔ မေရြးေတာ့ပါဘူးကြာ မင္းတုိ႔ပဲၾကဳိက္တာ ေရြးလုိက္ပါ ဆုိျပီး လုပ္ပါတယ္။ ေစ်းကလည္း မဆုိးပါဘူး။ အားလုံးေပါင္းမွ RM 178 က်ပါတယ္။

ေနာက္ေန႔သြားလည္ဖုိ႔ ေနရာေတြကုိ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ Waiter ညီေလးက သူသိတဲ့ ျမန္မာTourist Guide အစ္ကုိၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေပးပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ။ အဲဒီအစ္ကုိၾကီးက ကုိမုိးစက္တုိ႔ သြားတုန္းက ေတြ႔တဲ့လူပါပဲ။ (ကုိေက်ာ္ဝင္း(Joe)၊ Ph 012-5333 961, 016-4553 451 အခမဲ့ ေၾကျငာေပးလုိက္တာပါ။ ရုပ္တည္တည္ ခပ္ေအးေအး စကားနည္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕က ညႊန္တာပါ လုိ႔ေျပာလုိက္ပါ။)ဖုန္းဆက္ျပီး လွမ္းေမးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ေန႔ ေနရာေတြ လည္ဖုိ႔ရာ တစ္ေနကုန္ကုိ RM 200 နဲ႔ ေစ်းတည့္သြားပါတယ္။

ကုိေက်ာ္ဝင္းလည္း ခဏေနေတာ့ Orkid ကုိလာေတြ႔ပါတယ္။ ဒူးရင္းသီးျမင္ရင္ မေနႏုိင္တဲ့ အေမာင္ Villager တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဒူးရင္းသီးဆုိင္ကိုလဲ သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒူးရင္းသီး ၂ လုံးကုိ RM 24 တဲ့။ စကၤာပူနဲ႔စာရင္ တန္တယ္ဆုိပဲ။ သီဟသစ္ကေတာ့ စားေနက် မဟုတ္လုိ႔မသိ။

ဒုတိယေန႔ လည္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဆက္ပါဦးမည္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) တစ္ခ်ဳိ႔ရွူခင္းပုံေတြက သီဟသစ္ ပုံထဲမွာမပါရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းမယ့္ပုံေလးေတြပါ။ မိတ္ေတြပ်က္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ မတင္ေတာ့ပါဘူး။ :D (ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္ လွန္ေထာင္းထားတာ သက္သာ၏။)

၂) လန္ကာဝီသြားတာ ေျပာမသြားလုိ႔ သူတုိ႔လည္း လုိက္ခ်င္တာ ဆုိျပီး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ တစ္ခ်ဳိ႔က ေျပာၾက၏။ ေနာက္တစ္ခါ ဖူးခက္၊ ဘာလီ သြားဖုိ႔ စီစဥ္ရင္ ေတြ႔တဲ့သူ လုိက္ေခၚမည္။ မလုိက္ရင္ လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီးျဖစ္ပါေစ က်ိန္စာတုိက္မည္။

Bonus:
လြတ္သြားေသာ အခြင့္အေရး

ႏုိင္ငံျခားရွိ ပင္လယ္ကမ္းေျခ တစ္ခုခုတြင္ ဇိမ္ခံအနားယူရန္ ရုရွားအီဗန္ၾကီး ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ လုိေသာေငြကုိ ကုတ္ကပ္စုသည္။ ပုိက္ဆံျပည့္ေသာအခါ ခရီးသြားဌာနတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေလယာဥ္စရိတ္၊ သုံးပတ္စာ ဟုိတယ္ႏွင့္ အစားအေသာက္စားရုိက္တုိ႔ကုိ ေပးေခ်ကာ ခရီးထြက္သည္။ စိတ္ၾကဳိက္အနားယူသည္။ ရက္ေစ့ေသာအခါ ဟုိတယ္မွ ထြက္မည္လုပ္သည္။ ဤတြင္ ဟုိတယ္မန္ေနဂ်ာေရာက္လာျပီး ေဒၚလာတစ္ေသာင္း ေပးေခ်ရမည့္ ေဘာက္ခ်ာလာေပးသည္။ အီဗန္ၾကီး နားမလည္သျဖင့္ ျပန္ေမးသည္။

“ဘာအတြက္ ေပးရမွာလဲဗ်”

မန္ေနဂ်ာ ရွင္းျပသည္။

“ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ပါ။ ဝုိင္အရက္ ျမည္းရန္ ဝုိင္စုိက္ခင္းသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ျဖင့္ ခရီးထြက္ျခင္း ေဒၚလာ ႏွစ္ေထာင္လုိ႔ ေရးထားပါတယ္”

“ဟာမဟုတ္တာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လင္မယား အဲဒီခရီးကုိ မလုိက္ခဲ့ပါဘူးဗ်”

“ဒါ... လူၾကီးမင္းတုိ႔ အျပစ္ပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ရွိမယ္ ဆုိတာ ေန႔တုိင္းေၾကျငာေနတာပဲဗ်။ ေဟာဒီမွာ အထူးသေဘၤာႏွင့္ ပင္လယ္ထဲ ငါးမွ်ားထြက္ျခင္း .. ေဒၚလာ သုံးေထာင္”

“အဓိပၸါယ္ မရွိတာပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ တစ္ရက္မွ ငါးမမွ်ားခဲ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သေဘၤာလည္း မစီးခဲ့ပါဘူးဗ်ာ”

“ဒါ လူၾကီးမင္းတုိ႔ အျပစ္ပဲေလ။ မနက္တုိင္း ဟုိတယ္ေရွ႕ ဆိပ္ကမ္းကုိ သေဘၤာလာဆုိက္တာပဲ။ ဂရုတစိုက္ၾကည့္မွေပါ့။ ေဟာ.. ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ ျမဳိ႕ကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈျခင္း ေဒၚလာ ငါးေထာင္”

“ဘယ္ကေန ... ဟယ္လီေကာ္ပတာ ေပၚလာရျပန္တာလဲ”

“ကုိယ့္ဟာကုိယ္ မစီးတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ရဟတ္ယာဥ္ကေတာ့ ေန႔တုိင္း ဟုိတယ္ကုိ ပတ္ျပီး ပ်ံေနတာပဲ”

မန္ေနဂ်ာကုိ ျပန္လည္ထုိးႏွက္ရန္ အီဗန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

“ေကာင္းျပီ .. ဒါဆုိ က်ဳပ္ကလည္း ခင္ဗ်ားဆီက နစ္နာေၾကး ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းခြဲ ေတာင္းဆုိရလိမ့္မယ္”

“ဘာအတြက္နစ္နာေၾကးလဲ”

“က်ဳပ္ရဲ႕ မိန္းမကုိ မဟားဒရားလုပ္တဲ့အတြက္”

“ဟာမျဖစ္ႏုိင္တာ မေျပာပါနဲ႔ဗ်။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိန္းမအနားကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုံးဝ မကပ္ခဲ့ပါဘူးဗ်”

“ဒါ ... ခင္ဗ်ား အျပစ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားပဲေလ။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ က်ဳပ္မိန္းမ ဘီကီနီေရကူးဝတ္စုံေလးနဲ႕ ေန႔တုိင္းေနပူစာ လွုံေနခဲ့တာပဲ”