အုန္းသီး

အစ္မသက္ေ၀ရဲ႕ ခုတစ္ေလာနာမည္ၾကီးေနတဲ့  ႏွစ္က်ပ္ခြဲပုိ႔စ္ ရယ္၊ အင္တာနက္မွာ လုိက္ရွာေတာ့ ကုိစေနရဲ႔ Coconut and Monkey ပုိ႔စ္ရယ္ ကုိ ဖတ္ျပီး ဒီစာေလးေရးဖုိ႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။

Credits to http://www.vectorjunky.com/gallery/m/Monkey-Attacking-Coconut.jpg

အားလပ္ရက္ ညပုိင္းေတြမွာ Marina Bay ဘက္ကုိ သြားထုိင္ရင္ ကင္မရာၾကီးေတြ တလြယ္လြယ္ နဲ႔ လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ အတူထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း ေတြ႔လား လူေတြမ်ား အုန္းသီးၾကီး တလြယ္လြယ္နဲ႔ ရုိက္စရာမရွိ ေလ်ွာက္လုိက္ရုိက္ေနတယ္ လုိ႔ေတာင္ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ၀ယ္ဖုိ႔လည္း စိတ္ကူးမေပၚခဲ့ပါဘူး။

DSLR ၀ယ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိၾကီးက ရုိက္ထားတဲ့ပုံေတြကုိ Facebook, Flickr မွာေတြ႔ေတာ့ မဆုိးဘူး၊ ေကာင္းသားဟ ဆုိျပီး သေဘာေတာ့က်မိတယ္။ သူဓါတ္ပုံရုိက္တဲ့ Marina Barrage ကုိလုိက္သြားေတာ့လည္း ရွုခင္းပုံေတြ ရုိက္တာဆုိေတာ့ ခဏၾကာေတာ့ ပ်င္းသြားေရာ။ ကင္မရာေရာ၊ Tripod ေရာ သယ္လာရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိ သနားေတာင္ သနားမိတာပ။

 သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ သြားတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ရုိက္ထားတဲ့ ပုံပါ http://www.flickr.com/photos/thenorthernstar/3298128770/

အဲ.. ကင္မရာအၾကီး လုိခ်င္တဲ့ ဟာက လူေပါင္းမွားတာက စပါတယ္။ ဘေလာ့စေရးျဖစ္တဲ့ ေနာက္ပုိင္း သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ထပ္ရေတာ့ ေမာင္ရင္ Villager နဲ႔ စေတြ႔ပါတယ္။ တစ္ရက္လားဟာ ကုိယ့္ဘာသာ အိမ္မွာ ႏွပ္ေနတုန္း သူက ဖုန္းဆက္ျပီး Chinese Garden မွာ ဓါတ္ပုံရုိက္ေနတယ္ ၾကည့္ခ်င္လာခဲ့ ဆုိတာနဲ႔ သြားလုိက္ပါေရာ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ Villager အပါအ၀င္ ကင္မရာမင္း ၄ ေယာက္ေလာက္က တရုက္ စပ်စ္သီးေတြကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေနၾကတာကုိး။ ကိုယ္က သူတုိ႔လုိ အုန္းသီးလည္း မရွိေတာ့ ဘာလုပ္ေပးရတုန္းဆုိေတာ့ မီးထုိးမွန္ထုိးလုပ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီမွာ သင္ခန္းစာနည္းနည္းရတယ္။ အုန္းသီးမရွိရင္ တယ္ငုပ္သကုိး ဆုိတဲ့ဟာ။

ဒါေပမယ့္ အုန္းသီးေစ်းေတြၾကည့္ ငါနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူးေလ ဆုိျပီး ခဏခ်ဥ္ထားလုိက္ပါေရာ။ ေနာက္ပုိင္း လန္ကာ၀ီလည္းသြားျဖစ္ေရာ ကုိရင္Villager ရယ္၊ ေနာက္သူ႔သူငယ္ခ်င္း အကုိၾကီး တစ္ေယာက္ရယ္က DSLR ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဆီက ယူရုိက္ရင္း၊ သူတုိ႔ကို ရုိက္ေပးရင္းနဲ႔ ကင္မရာ View Finder ထဲက ၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကုိ သေဘာက်လာပါတယ္။ အျပင္မွာ ျမင္ရတဲ့ အတုိင္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေလးျမင္ရတာကုိး။

အဲဒီမွာ အုန္းသီးေရာဂါ စထပါတယ္။ သတင္းစာေတြထဲမွာ အုန္းသီးေၾကာ္ညာေတြ ေတြ႔ရင္ဖတ္၊ ေစ်းေတြၾကည့္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ေတြ႔သမွ် ကင္မရာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတုိင္းကုိလည္း ေလ်ွာက္ေမးပါတယ္။ Canon ေကာင္းတာလား၊ Nikon ေကာင္းတာလား ဘာညာေပါ့၊ ကုိယ္သိတာ တံဆိပ္ေလာက္ပဲ သိတာကုိး။ ရုံးက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အစ္မတစ္ေယာက္ကလည္း ေျမွာက္ေပးပါတယ္။ ကုိယ္က သူမ်ားေတြပဲ ေပးေနရတာ၊ ကုိယ့္ကုိေပးမယ့္သူ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ၀ယ္ေပးလုိက္ ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ထုံးစံအတုိင္း ၀ယ္မလုိလုိ မ၀ယ္မလုိလုိနဲ႔ အီလည္လည္ လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နားၾကားပ်င္းကပ္လာတဲ့ ေမာင္ရင္ Villager က By Force နဲ႔၀ယ္ခုိင္းပါေတာ့တယ္။

၀ယ္တဲ့ေန႔မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ လွမ္းေခၚေတာ့ ဟုိလူက ကုိယ့္ထက္ေတာင္ စိတ္အားထက္သန္ပါေသးတယ္။ တစ္ခါတည္းေရာက္လာျပီး ကုိယ္က ပုံမွန္ ဟာ(Canon 500D) ေလာက္၀ယ္မလုိ႔ဟာကုိ သူက အဲဒီModel ကုိ အေျပာကုိ မခံဘူးဗ်၊ သူစိတ္တုိင္းမက်ဘူး ဆုိပဲ။ သူက Canon 50D ကုိ ၀ယ္လုိက္လုိ႔ ဇြတ္ေျပာေနတာနဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒါေတာင္ ကုိယ့္လူက 1000 ေက်ာ္တန္ lens ေတြ တစ္ခါတည္း ၀ယ္ခိုင္းပါေသးတယ္။ သည္းခံေလာ့ ဒကာ ေျပာလုိက္ရေသးတယ္။ ၀ယ္တာက Harvey Norman က၀ယ္ျဖစ္တာပါ။ Boss မဟုတ္ေတာ့ Installment နဲ႔ပဲ ၀ယ္ရတာပ။ ၀ယ္ျပီးမွ ေမာင္ရင္ PM က အဲဒီက ေစ်းမ်ားတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနေသးတယ္။ ၀ယ္ျပီးမွေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ Cash Down ေပး၀ယ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔ဆုိင္ေတြမွာ 200 ေလာက္သက္သာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၀ယ္တာက 18-55 lens နဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္တာပါ။ အျပင္မွာ ရွုခင္းပုံေတြ လုိက္ရုိက္ေတာ့အေ၀းကုိ လွမ္း Zoom ဆြဲလုိ႔ မရေတာ့မွ Lens အရွည္ကုိ လိုခ်င္သြားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္၀ယ္မဲ့သူေတြမ်ားရွိေသးရင္ 18-200 lens ကုိ တစ္ခါတည္း ၀ယ္ဖုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မုိက္မွမုိက္ရင္ေတာ့ အဆုံးစြန္ေလာက္နီးနီး မုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

ကင္မရာလည္း ၀ယ္ျပီးေရာ သူမ်ားကုိ ေျပာထားတဲ့ ၀ဋ္စျပီး လည္ပါေတာ့တယ္။ တကယ့္ကုိ ေမ်ာက္အုန္းသီးရပါပဲ။ ဘယ္ေနရာက ဘယ္လုိစရမွန္းကုိ မသိပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရရင္ အရင္ဒီကင္မရာ မရွိခင္တုန္းက သူမ်ားေတြDSLR နဲ႔ ရုိက္ထားတဲ့ ပုံကုိၾကည့္ျပီး ကင္မရာ ေကာင္းလုိ႔ ပုံေကာင္းထြက္တယ္ လုိ႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ရုိက္ၾကည့္မွ အဲဒါ မဟုတ္မွန္းသိေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ဘေလာ့ဂါ အစ္မတစ္ေယာက္က သီဟ ငါ့ကုိဓါတ္ပုံရုိက္ေပးစမ္းလုိ႔ ဆုိေတာ့ အမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သံသယျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ လုိ႔ ေျပာလုိက္ရတယ္။ ကင္မရာ မေကာင္းတာလား၊ ငါရုိက္တာ ညံ့တာလား၊ သူ႔ပုံက နဂုိကတည္းက မလွတာလား ဆုိျပီး စိတၱဇညေတြ ျဖတ္ေနရမွာ စုိးလုိ႔ ဆုိျပီး  ေျပာလုိက္ရေသးတယ္။ သူ႔မုိ႔လုိ႔လည္း ေနာက္ရဲတာပါ။ က်န္တဲ့သူဆုိ မိတ္ပ်က္ျပီ။

ကင္မရာ ၀ယ္ျပီး ဘာမွ မလုပ္တတ္တဲ့ ကုိယ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အားေပးပါတယ္။ ပုိက္ဆံ အမ်ားၾကီး ေပးထားရမွေတာ့ ခလုပ္တစ္ခုထဲႏွိပ္ျပီး တန္းရုိက္လုိ႔ ရေအာင္ Auto နဲ႔ရုိက္ပါလား ဆုိပဲ။ ေနာက္သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးေတာ့လည္း ညပုိင္းက မရုိက္တတ္ေသးတာနဲ႔ ပုံက ထြက္မလာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ မင္းပုိက္ဆံ သိပ္မရွိတုန္း အဲဒါ၀ယ္ထားေပါ့ကြာတဲ့ ၊ ပုိက္ဆံရွိမွ ငါတုိ႔လုိ ကင္မရာ အေသး၀ယ္ တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိၾကီးနဲ႔ တစ္ရက္ ဓါတ္ပုံရုိက္လုိက္ထြက္ျပီး သင္တန္း ျပန္တက္ရပါတယ္။ တစ္ရက္တည္းနဲ႔ ဆုိေတာ့လည္း သိတဲ့ အတုိင္းပဲ ခုထိေယာင္ေယာင္လည္လည္ပဲ။

သီဟသစ္ရဲ႔ တစ္လလုံးရုိက္မွ ထြက္လာေသာ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံ http://www.flickr.com/photos/thihathit_endeavour/4233340661/sizes/l/

တစ္ရက္လားဟာ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ဓါတ္ပုံလုိက္ရုိက္ေပးရင္း ေတြ႔တဲ့ပန္းအုိးေလးကုိ ရုိက္ျဖစ္ေတာ့ အထက္ပါ ပုံေလးရလာပါတယ္။ အဲဒီပုံေလးကုိ ၀မ္းသာအားရ Facebook ေပၚလည္း တင္လုိက္ေရာ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ မင္းရုိက္တာမွ ဟုတ္ရဲ႔ လားလုိ႔၊ google images မွာ ဘယ္လုိရုိက္ျပီး ရွာသလဲ လုိ႔ etc... etc ေပါ့ေလ။

ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ကင္မရာေလး ၀ယ္ျဖစ္တာ တစ္လျပည့္တဲ့ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ မၾကာခင္ ေရႊႏုိင္ငံ ျပန္လည္ရင္ ေမာ္ဒယ္လ္ ၂ ေယာက္နဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကဳိတင္အသိေပးလုိပါ၏။ (ဘယ္သူေတြရွိရမလဲ ႏွင္းဆီျဖဴေလးႏွင့္ သားေလး ခ်န္းခ်န္တုိ႔ ေပါ့)

English နွစ္ကူးတုန္းက Happy New Year လုိ႔ လုိက္မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးရယ္၊ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးရယ္ အတြက္ ၾကဳိျပီး Happy New Year လုပ္လုိက္ပါေၾကာင္း..

အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

ရွာမယ္ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္ စားမယ္

Enterprise Search, Boncafe and Lau Pa Sat

ရုံးက Enterprise Search အတြက္ သင္တန္းလႊတ္တာနဲ႔ သြားတက္ပါတယ္။ စီနီယာသြားတက္ရတဲ့ အလွည့္တုန္းက Las Vegas မွာ သြားတက္ရပါတယ္။ သူ႔အလွည့္တုန္းက Singapore မွာ သင္တန္း ဖြင့္ဖုိ႔ အနည္းဆုံး လူ ၅ ေယာက္ မျပည့္လုိ႔ သြားရတာပါ။ ကုိယ့္အလွည့္က် ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရုံးကခ်ည္းပဲ လူ ၄ေယာက္ လႊတ္တာ ဆုိေတာ့ လူကမျပည့္စရာမရွိတာမုိ႔ ဒီမွာပဲတက္ရတာပါ။ သင္တန္းက Raffles Place MRT ကေန Underground Pass ကတဆင့္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာဆုိေတာ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးရဲ႔ ေျခသံေတြနဲ႔ ညံေနတာပါ။ မဆီမဆုိင္ ျပဳိင္ျမင္းတုိ႔၏ ခြာသံ ဆုိတဲ့ ဆရာတာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စာအုပ္နာမည္ေတာင္ သြားသတိရမိတယ္။

Enterprise Search ဆုိတာ organization အၾကီးၾကီးေတြမွာ data ေတြရွာခ်င္တဲ့အခါ သုံးတဲ့နည္းပညာပါ။ files ေတြ၊ email ေတြ ၊ database စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေနတဲ့ data ေတြကုိ တစ္ေနရာထဲကေန ရွာလုိ႔ ရႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ သင္တန္းမွာ Search Engine ေရးတဲ့ အပုိင္းမပါပါဘူး။ ရွိထားတဲ့ Search Engine ကုိ organization နဲ႔ကုိက္ေအာင္ ဘယ္လုိ configure လုပ္ရမလဲ ဆုိတဲ့ အပုိင္းကုိ သင္တာပါ။ သီဟသစ္အတြက္ နည္းပညာက အသစ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တအားၾကီး စိတ္၀င္စားလုိ႔ မရေသးပါဘူး။ ဆရာကလည္း တစ္ခုခု သင္ျပီးတုိင္း ေမးစရာရွိလား ေမးစရာရွိလားနဲ႔ အားေတာင္နာလာတယ္။ ကုိယ္က ေမးစရာကုိ မရွိဘူး။ နားလည္လြန္းလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ :D

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သင္တန္းစစခ်င္းေန႔က သင္တန္းခန္းထဲ ၀င္တာေနာက္က်သြားေတာ့ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွာပဲ ေနရာက ရွိေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာက စာရွင္းျပရင္း ျပဳံးျပရင္ လုိက္ျပဳံးလုိက္၊ ေခါင္းညိမ့္ရင္ လုိက္ညိမ့္လုိက္ လုပ္ေနရပါေရာ။ သန္းရင္ေတာင္ အတြင္းထဲမွာပဲ ျပန္မ်ဳိခ်ျပီး သန္းရတယ္။ ေအာ္ သင္တန္းတက္ရတာ အလုပ္လုပ္ရတာထက္ ပုိပင္ပန္းပါလား၊ အဲခါမွ သိေတာ့တယ္။ ဆရာကလည္း အေမရိကန္လူမ်ဳိးဆုိေတာ့ စာသင္တာ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ ငုိက္ခ်င္သလုိလုိ နားမလည္သလုိလုိ ျဖစ္လာရင္ Sub Title လုိက္ရွာေနမိေသးတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတယ္ ေအာက္ေမ့ေနလုိ႔ေလ။

သင္တန္းမွာ သေဘာအက်ဆုံးကေတာ့ ေကာ္ဖီစက္ပဲ။ အဲဒီစက္ကုိ ျမင္ေတာ့ ကုိယ့္ထက္ေကာ္ဖီၾကဳိက္တဲ့ ေကာ္ဖီသရဲ ဘေလာ့ဂါေတြကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ Break တစ္ခါေပးတုိင္း သြားသြားလြမ္းပစ္တာ။ တစ္ေန႔သုံးခါေလာက္ လြမ္းပစ္တာ။ အဲခါက်မွပဲ ေကာ္ဖီမ်ဳိးစုံေအာင္ ေသာက္ဖူးသြားေတာ့တယ္။ သင္တန္းျပီးရင္ေတာ့ သတိရေနေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ Search Engine Configure လုပ္တာေတာ့ မသိ၊ ေကာ္ဖီစက္ Configure ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိသြားျပီ။

Credits to http://www.flickr.com/photos/kelvinliew/440504536/sizes/o/

ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ရွုခင္းေလး

ေန႔လည္စာ ထြက္စားေတာ့ သင္တန္းက ေလာ္ပါးဆက္နဲ႔ နီးတယ္။ ကုိယ္လည္း နာမည္ ၾကားဖူးျပီး တစ္ခါမွ မေရာက္ေသးေတာ့ သြားခ်င္ေနတာနဲ႔ သြားစားၾကတယ္။ ေလာ္ပါးဆက္အေၾကာင္း ပုိ႔စ္ေရးဖူးတဲ့ လက္ေတြ႔က်က် ဘေလာ့ဂါလူပ်ဳိၾကီးကုိ ဖုန္းဆက္ေမးရေသးတယ္။ ဘယ္ဆုိင္ကေကာင္းလဲလုိ႔။ သူကလည္း ေန႔လည္ မေရာက္ဖူးဘူး ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ ရွာျပီး စားလုိက္ေတာ့တယ္။ Facebook ထဲ မာဖီးယားေနတဲ့ ညီအစ္ကုိ ဘေလာ့ဂါေတြကုိ သတိရတာနဲ႔ Mafia ဆုိတဲ့ ဆုိင္ေလးက နာနတ္သီး ထမင္းေၾကာ္ စားခဲ့တယ္။

Credits to http://gallery.ntu.edu.sg/photos/main.php?g2_view=core.DownloadItem&g2_itemId=1817&g2_serialNumber=2
ေလာ္ပါးဆက္ Lau Pa Sat

Search အေၾကာင္း စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ထဲကုိ Search လုပ္လုိ႔ရရင္ ဘာေတြ ထြက္လာမလဲ စဥ္းစားၾကည့္မိေသးတယ္။ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ေတြ ရာခုိင္ႏွုန္းမ်ားေနရင္ေတာ့ အခက္ပဲ။ သီလ သမာဓိ ပညာေတြ ရာခုိင္ႏွုန္းမ်ားေအာင္ ၾကဳိးစားရမယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးရသြားပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

ေျပာခ်င္ခဲ့ေသာ စကားလုံးမ်ား

အလုပ္ထဲမွာ တစ္ခါတစ္ေလ Customer က ကုိယ့္ကုိရစ္လာရင္ (သုိ႔) မန္ေနဂ်ာက စကားလာေျပာရင္ ျပန္ျပန္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလုံးေတြ ရွိတယ္။ တကယ္ေျပာလုိက္ရင္ မိတ္ပ်က္သြားမွာ စုိးလုိ႔ ဘေလာ့ထဲမွာပဲ ခ်ေရးလုိက္ေတာ့တယ္။

Customer: If I am not wrong, it should be..
ThihaThit: No you are wrong

သူတုိ႔ ေျပာတာနားလည္လား လာေမးရင္

Manager: You know where I am coming from
ThihaThit: I know, you are coming from Singapore.

သီဟသစ္ေရးထားတဲ့ Software က error တက္လုိ႔ ဆုိျပီးေျပာလာတယ္

Customer: Because of the error in your software, the users are not happy, my boss is not also happy.
ThihaThit: If so, you should tell them to drink Beer.

အထက္မွာ ေရးထားတဲ့ဟာေတြကေတာ့ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာခဲ့တာပါ။
မန္ေနဂ်ာက သီဟသစ္ကုိ စေန၊ တနဂၤေႏြ ပါ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ခုိင္းပါတယ္။ သီဟသစ္လည္း I am not superman like you. ဆုိျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

စာလာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြလည္း ေျပာခ်င္ခဲ့တဲ့ စကားလုံးေလးေတြရွိရင္ Comments ထဲမွာ ေရးေပးသြားၾကပါဗ်ဳိ႔…..။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

Bonus:

၁) မေပးရင္ မေပးဘူးေျပာ

"ငါ့ကုိ ေငြတစ္ရာေလာက္ ေခ်းစမ္းပါကြာ"
"ပဲရစ္က ျပန္လာမွ ယူကြာ"

"ဘာလဲ၊ မင္းျပင္သစ္သြားမလုိ႔လား"
"စိတ္ေတာင္မကူးဘူး"

၂)ကၽြန္မပါပဲ

"တရားသူၾကီးရွင့္ ကၽြန္မမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး၊ က်မ္းက်ိန္ျပီးေျပာရဲပါတယ္"

"ဒါေပမယ့္ အေထာက္အထား အခ်က္အလက္ေတြက အျပစ္ရွိေၾကာင္း ညႊန္းေနပါလား၊ ေဟာဒီမွာ သက္ေသတစ္ေယာက္ရဲ႕ ထြက္ဆုိခ်က္ထဲမွာ အတိအက် ဆုိထားတယ္၊ 'ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိရုံမက မည္သူမွ မတုႏုိင္ေသာ ဆင္မယဥ္သာ ေလွ်ာက္ဟန္မ်ဳိးျဖင့္ အခ်ဳိးက်န ေျပျပစ္လွေသာ အမ်ဳိးသမီး' တဲ့"

"ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒါဆုိ ကၽြန္မပါပဲ"

D For Dependant Pass

မႏွစ္က သီဟသစ္ စကၤာပူကုိ ေရာက္လာ အလုပ္ရျပီး ၁ လၾကာေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကို လွမ္းေခၚပါတယ္။ သူဒီကုိ ေရာက္လာေတာ့ ေရႊႏုိင္ငံရဲ႕ Human Resources ေတြအလကား မျဖစ္ေစရန္အလုိ႔ငွာ လည္းေကာင္း၊ ဦးေႏွာက္ယုိစီးမွဳေတြ ပီပီျပင္ျပင္ျဖစ္ရန္ အလုိ႔ငွာ လည္းေကာင္း သူ႔ကုိ ေရြးစရာ ၃ ခုေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္မွာလား၊ အလုပ္လုပ္မွာလား၊ ကေလးယူမွာလားေပါ့ေလ။

နံပါတ္ ၁ ေရြးစရာကုိ သူက ျငင္းပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္မွာ Hons: နဲ႔ Master ဆက္တက္တာေတာင္ သီဟသစ္က နင္ေက်ာင္းမတက္ရင္ ငါတုိ႔ ေတြ႔ဖုိ႔မလြယ္ဘူးဆုိျပီး ေျပာထားလုိ႔ တက္တာဆုိေတာ့ ေက်ာင္းဆုိတာၾကီးကုိ သူစိတ္ကုန္ေနျပီဆုိပဲ။ ကဲထားေတာ့။

နံပါတ္ ၂ က်ျပန္ေတာ့ သူက ဟုိမွာ အလုပ္အေတြ႔အၾကဳံမရွိခဲ့တာရယ္၊ ၀ါသနာ တအားၾကီးမပါတာရယ္ေၾကာင့္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး တဲ့။ နံပါတ္ ၃ က်ေတာ့လည္း ကေလးအေမ မျဖစ္ခ်င္ေသးဘူး တဲ့။ (ခ်န္းခ်န္ေလး ေရာက္လာတာကေတာ့ သူေရာက္လာခ်ိန္တန္လုိ႔ ေပါ့ဗ်ာ :D ၊ ဒါလည္းေရႊႏုိင္ငံရဲ႕ Human Resources အတြက္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေလး ေမြးထုတ္ေပးျခင္းပဲေနာ္။)

အဲဒါနဲ႔ သူကအလုပ္လည္း မလုပ္၊ ေက်ာင္းလည္းမတက္ ဆုိေတာ့ သူ႔အတြက္ Dependant Pass ေလွ်ာက္ေပးပါတယ္။ သူ႔အတြက္က ဘာမွသိပ္ရစ္စရာ မရွိဘူးဆုိေတာ့ တန္းရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ခ်န္းခ်န္ေလး ဗုိက္ထဲေရာက္လာ၊ႏွင္းဆီျဖဴကုိ ေရႊႏုိင္ငံ လုိက္ပုိ႔ျပီးေတာ့ သူနဲ႔ အတူပဲ Dependant Pass ကက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ခုတစ္ေခါက္ ကေလးကုိ သြားၾကည့္တဲ့ အခါထိ အဲဒီကဒ္ကုိ မယူခဲ့ပါဘူး။ သူကလည္း ဘယ္ထားမိမွန္းမသိဘူးတဲ့။

ေရွ႕က နိဒါန္းေလးေတြကုိ ျပီးေအာင္ဖတ္ေပးခဲ့လုိ႔ ေက်းဇူးပါ။ တကယ္ေျပာခ်င္တာက ခုမွ လာပါျပီ။

အဲဒါနဲ႔ သီဟသစ္ ဒီျပန္ေရာက္ျပီး Pass ကုိေနာက္တစ္ႏွစ္အတြက္ သက္တမ္းတုိးေတာ့ MOM က ၂ လေစာင့္ရမယ္ ဆုိျပီး အေၾကာင္းျပန္လာပါေရာ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိတာလဲ တိတိက်က်မေျပာပါဘူး။ Pass ကလဲ ၃ ပတ္ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး၊ Expire ျဖစ္ေတာ့မွာဆုိေတာ့၊ အေရးၾကီးလာျပီေလ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီမွာ မဟုတ္တာ တစ္ခုမွ မလုပ္ဖူးေသးပါဘူးေပါ့ေလ။

အဲဒါနဲ႔ ရုံးက HR ကုိေမးၾကည့္ေတာ့ နင့္မိန္းမအတြက္ Pass ကုိ Cancel မလုပ္ရေသးလုိ႔ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆုိျပီးေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လွမ္းဖုန္းဆက္၊ Pass ကုိ ေတြ႔ေအာင္ရွာခုိင္းျပီး ဒီကုိ EMS နဲ႔ ပုိ႔ခုိင္းရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ Cancel လုပ္ျပီးျပီးခ်င္း ၇ ရက္အတြင္း ကဒ္ကုိ MOM ကုိျပန္ပုိ႔ရလုိ႔ပါ။ ေရာက္လာမွ Dependant Pass ကုိ ရုံးက Online ကေန Cancel လုပ္ေပးပါတယ္။ အဲသလုိလုပ္ျပီး ေနာက္ေန႔မွ Approved ဆုိတာျဖစ္သြားပါတယ္။

အဲသလုိုိ ျဖစ္တတ္တာကုိ ခုမွသိလုိ႔ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ သိထားရေအာင္ ေျပာလုိက္ျခင္းပါ။ မသိေသးတဲ့သူေတြ အတြက္ပါ။ ပုိသိတဲ့သူမ်ားရွိရင္ ျဖည့္စြက္ေျပာခဲ့ပါဗ်ာ။

P.S:
ေရႊဖိနပ္ ၀တၳဴမွာ သီဟသစ္ နဲ႔ ႏွင္းဆီျဖဴကို ကေလးရတဲ့ အထိေရးမထားေတာ့ ခ်န္းခ်န္ေလး အတြက္ နာမည္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ မွည့္ရပါမည္။ အေဖနဲ႔ အေမ က ဘုန္္းၾကီးကုိ နာမည္ေပးခုိင္းမယ္ေျပာေတာ့ နာမည္ရုိးရုိးၾကီးေတြ ထြက္လာမွာစုိးတာနဲ႔ ရန္ကုန္က ကြန္ျပဴေဗဒ သုခုမ အဖြဲ႔ကုိ လွမ္းေမးထားပါသည္။ နာမည္ေရြးျပီးရင္ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားကုိ ေျပာျပပါမည္။

Bonus:

၁) ေခၽြတာတဲ့ ကုိခ်ဴခ်ာ

ကုိခ်ဴခ်ာ အလုပ္မွ ျပန္လာသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မီးဖုိေခ်ာင္ဘက္သြားျပီး ေရခဲေသတၱာကုိ ဖြင့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ပိတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိန္းမကုိ လက္သီးစာ ေကၽြးသည္။ မိန္းမျဖစ္သူ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ ရုိက္ပါလိမ့္ စဥ္းစားသည္။ အင္း ေရခဲေသတၱာထဲမွာ စားစရာနည္းေနလုိ႔ ေနမွာပဲ။

ေနာက္ေန႔ ကုိခ်ဴခ်ာ အလုပ္သြားေသာအခါ မိန္းမသည္ ဆုိင္သုိ႔ေျပးျပီး ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေတြ ၀ယ္သည္။ ေရခဲေသတၱာတစ္ခုလုံး စားစရာေတြနဲ႔ ျဖည့္ထားသည္။ ညေနေရာက္ေသာ္ ကုိခ်ဴခ်ာ ျပန္လာသည္။ မေန႔က အတုိင္း မီးဖုိထဲ၀င္ျပီး ေရခဲေသတၱာ ကုိဖြင့္သည္။ ခ်က္ခ်င္ျပန္ပိတ္ျပီး မိန္းမကုိ လက္သီးစာ ေကၽြးသည္။ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငုိရင္း မိန္းမျဖစ္သူ စဥ္းစားသည္။ ဘီယာမရွိလား လုိ႔မ်ားလား။

မနက္ ကုိခ်ဴခ်ာ ထြက္သြားသြားခ်င္း ဘီယာ ေျပး၀ယ္သည္။ ေရခဲေသတၱာ ထဲ ထည့္သည္။ ဘီယာေအးေအးေလး ေသာက္လုိက္ရရင္ သူရန္မရွာတန္ေကာင္းရဲ႕ ဟုေတြးသည္။

ကုိခ်ဴခ်ာျပန္လာသည္။ မီးဖုိေခ်ာင္ဘက္သြားျပီး ေရခဲေသတၱာကုိ ဖြင့္သည္။ မိန္းမျဖစ္သူ ရင္တမမႏွင့္ေစာင့္သည္။ ေရခဲေသတၱာ ေဆာင့္ပိတ္သံ ၾကားရသည္။ ကုိခ်ဴခ်ာ အခန္းထဲ ၀င္လာျပီး မိန္းမကုိ လက္သီးစာ ေကၽြးသည္။ မိန္းမျဖစ္သူ မေအာင့္ႏုိ္င္ေတာ့ဘဲ ေမးလုိက္သည္။

"ရွင္ဘာျဖစ္လုိ႔ ကၽြန္မ ကုိရုိက္ရတာလဲ"
"မင္းေရခဲေသတၱာထဲက မီးကုိ ဘယ္ေတာ့ ပိတ္မလဲကြ ေဟ"

၂) ေနရာေကာင္း

ကုိခ်ဴခ်ာ သစ္ပင္ေပၚ တြယ္တက္သည္။ ျဖတ္သြားသူက ေမးသည္။
"ေဟ့လူ၊ ဘာတက္လုပ္မွာလဲ"
"သရက္သီးစားမလုိ႔"
"ခင္ဗ်ား ရူးေနသလား၊ ဒါ မန္က်ည္းပင္ပဲဟာ"
"ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ သရက္သီးပါတယ္ဗ်"