သီဟသစ္တုိ႔ရုံးမွာက စေနာက္ရင္း သုံးျဖစ္တဲ့ စကားလုံးေလးပါ။ ဥပမာ - သီဟသစ္နဲ႔ ဂၽြန္တုိ႔ ေရးထားတဲ့ Application က Error တက္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနရင္း ကုိယ့္အဖြဲ႔နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ တျခား Team ထဲက သူငယ္ခ်င္းကုိ လွမ္းစခ်င္ရင္ Because of you လုိ႔ ေနာက္လုိက္တာမ်ဳိးပါ။ သူနဲ႔လည္း အဲဒီ Error က ဆုိင္တဲ့ အခါရွိသလုိ မဆုိင္တဲ့ အခါလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Application ကုိလက္ရွိ တာ၀န္ယူတာ သီဟသစ္တုိ႔ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ေျဖရွင္းရမွာပါ။
ဆက္စပ္ျပီးေတြးမိတာက သတင္းေတြ ဖတ္မိတဲ့ အခါပါ။ အရက္ဆုိင္/ အရက္ေသာက္သူေတြမ်ားလာ၊ တစ္လုံး ႏွစ္လုံး သုံးလုံး ေလာင္းကစားလုပ္သူမ်ားျပား. .. အဲလုိ အဲလုိျဖစ္ေနျခင္းမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူေတြ မေကာင္းလုိ႔ ျဖစ္ပါသည္ေပါ့။ ဘယ္သူေတြ မေကာင္းၾကဘူး ဆုိတာေတာ့ ေျပာစရာမလုိလုိ႔ မေျပာေတာ့ပါ။ အဲလုိ လက္ညဳိးညႊန္လုိက္ရုံက အေျဖတစ္ခု မဟုတ္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ အရက္ေသာက္၊ ေလာင္းကစားလုပ္တာ လုပ္တဲ့သူေတြ အသုံးမက်တာလည္း ပါပါသည္ လုိ႔လည္းေျပာခ်င္ပါသည္။
လူငယ္ဘ၀ ဥပမာ ေပးရရင္ ေကာင္မေလးက ထားသြားလုိ႔ ဆုိျပီး ဆုိးေတေနတဲ့ပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ ဟုိတစ္ေယာက္ကေတာ့ လွည့္မၾကည့္ခ်င္လုိ႔ နဂုိကတည္းက ထားသြားခဲ့ျပီ။ ကုိယ္က ဆုိးေတေနေလ သူက ပုိၾကဳိက္ေလ ျဖစ္သည္။ အဲဒါကုိက သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးကုိး။
အဲဒီေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ၊ သီဟသစ္မင္းေျပာ ဆုိေတာ့ အဲ့လူေတြ တရားထုိင္ၾကပါ လုိ႔ မေျပာလုိပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မွ မလုပ္ျဖစ္ေသး။ တျခားေကာင္းရာမြန္ရာ လုပ္စရာေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူးလား ဟုေမးခ်င္ပါသည္။ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားကုိ စာဖတ္၊ အားကစားလုပ္၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမွု တစ္ခုခုလုပ္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေစ့ခ်င္ပါသည္။
ဒီစာေလးကလဲ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္ေနလုိ႔ ေရးလုိက္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ သူတုိ႔ေတြလည္း လာဖတ္ျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါ။ အဲဒီအေတြးေလး ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့လုိ႔ ေရးလုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
P.S
၁) သီဟသစ္ ကုိယ္တုိင္လည္း သူေတာ္စင္ၾကီး မဟုတ္ပါ။ ၀က္တုပ္ေကြး ကာကြယ္ရန္ က်ား (Tiger) တစ္ခါတစ္ေလ ေသာက္ပါသည္။ မွတ္ဥာဏ္ရႊင္ရန္ ပုိကာတစ္ခါတစ္ေလ ေဒါင္းပါသည္။ Because of me လုိ႔ပဲ ေျပာပါသည္။ :D (အဲ့လူေတြလည္း အဲလုိေျပာေလသလားမသိ၊ သတင္းေရးတဲ့သူကပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္)
၂) ခုရက္ပုိင္း ခရီးတစ္ခု အလည္အပတ္သြားမွာမုိ႔ နည္းနည္းေပ်ာက္ပါမည္။ စာလာမဖတ္ျဖစ္၊ Cbox မေအာ္ျဖစ္ရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္..:P
Bonus:
၁) မေက်နပ္ဘူး
ကုိဘေမာင္က သူ၏ မိတ္ေဆြကုိ ေျပာသည္။
"အခုေခတ္လူေတြ ေတာ့္ေတာ့္ကုိ ရုိင္းစုိင္းလာၾကတယ္။"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ကုိယ့္လူရဲ႕"
"ဘာျဖစ္ရမလဲ၊ မေန႔က အရက္ဘားက ကၽြန္ေတာ္ထြက္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္လဲမသိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္ကုိ တက္နင္းသြားတယ္"
၂)ကုိထိပ္ေျပာင္
လူတစ္ေယာက္တြင္ ဆံပင္ေလးေခ်ာင္းသာ ရွိေတာ့သည္။ ေန႔တုိင္း ရုံးမသြားခင္ မွန္ေရွ႕ရပ္ျပီး ဆံပင္ ၂ ေခ်ာင္းကုိ ဘယ္ဘက္၊ ေနာက္ ၂ ေခ်ာင္းကုိ ညာဘက္ ခြဲျဖီးသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္း ကၽြတ္က်သြားသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ညာဘက္၊ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းကုိ ဘယ္ဘက္ျဖီးျပီးသြားသည္။
ေနာက္မၾကာမီ တစ္ေခ်ာင္းကၽြတ္သြားျပန္သည္။ တစ္ေခ်ာင္းစီ ခြဲျဖီးျပီး ရုံးသြားသည္။ မၾကာမီ ေနာက္ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္း ကၽြတ္သြားျပန္ရာ တစ္ေခ်ာင္းထဲသာ က်န္ေတာ့ေသာ ဆံပင္ကုိ ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ေျပာသည္။
"မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ဆံပင္မျဖီးပဲ ဖုိသီဖတ္သီ သြားရေတာ့မွာပဲ"
၃) တစ္ဆက္တည္း
ပါးစပ္အက်ယ္ၾကီး ဟျပီး သမ္းေနေသာ ေယာက္်ားကုိ သူ႔မိန္းမက ေျပာသည္။
"ကုိျမ၊ ရွင့္ပါးစပ္ ဟေနမွေတာ့ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေတာ့လုိ႔ တစ္ဆက္တည္း ရွင့္သားငယ္ကုိ လွမ္းေအာ္လုိက္စမ္းပါ"
Showing posts with label အေတြးမ်ား. Show all posts
Showing posts with label အေတြးမ်ား. Show all posts
Wednesday, September 2, 2009
Thursday, August 6, 2009
အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္
တစ္ခ်ဳိ႔အရာေတြက အနီးကေနၾကည့္မွ သူ႔ရဲ႔တန္ဖုိး အမွန္ကုိ သိျပီးခံစားႏုိင္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႔အရာေတြကေတာ့ အေ၀းကေနၾကည့္မွ ပုိျပီးသိႏုိင္သည္။ အနီးၾကည့္ၾကည့္ အေ၀းၾကည့္ၾကည့္ တန္ဖိုးမေျပာင္းေသာ အရာအခ်ဳိ႕လည္း ရွိပါသည္။
၁၀ တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြ တက္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာေလာကရဲ႕ ေရွ႔ေဆာင္ဂုရုၾကီးေတြ အေၾကာင္းဖတ္သည္။ ေလးစားအားက်ခဲ့သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ ၄၊၅ ႏွစ္ ေလာက္ၾကာလာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအသင္းက စစ္တဲ့စာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ ပညာေတာ္သင္ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဒီပုဂၢဳိလ္ၾကီးေတြနဲ႔ ဆုံရသည္။ အက်ယ္အက်ယ္ေတာ့ မေရးလုိေတာ့။ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ ေလးစားခဲ့ရေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအျဖစ္ ပုိ၍ကၽြမ္းက်င္ေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။
စကၤာပူကုိ မလာခင္က တကၠသုိလ္တုန္းက တူတူတက္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အရင္ေရာက္ေနေတာ့ ေတြ႔ရမွာ ေပ်ာ္စရာၾကီး ဟု ေတြးခဲ့မိသည္။ ခုေတာ့ ေနရထုိင္ရတဲ့ ကၽြန္းပိစိေလးမွာ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္း ဘယ္သူနဲ႔မွ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္။ Gathering လဲမလာၾက။ Gtalk မွာ အျမဲတမ္းေတြ႔ေနၾကေသာ္လည္း ေနေကာင္းလားေတာင္ မေမးျဖစ္ၾက။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔အလုပ္နဲ႔သူတုိ႔၊ ကုိယ္လည္းကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ရွဳပ္ေနတာ မုိ႔လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေနာက္ျပီး ထင္တာတစ္ခုက Facebook ေၾကာင့္ လူေတြ virtual world ထဲမွာ ပုိေပ်ာ္ေနၾကျပီး မအားလုိ႔ ႏွုတ္မဆက္ႏုိင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ဘေလာ့ေတြ ဖတ္ျဖစ္၊ ေနာက္ေရးျဖစ္လာေသာအခါ ဘေလာ့ေရးသူ အခ်ဳိ႔ကုိ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးလာသည္။ အဆင္ေျပ အခန္႔သင့္ ေသာအခါ အျပင္မွာ ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထုံးစံအတုိင္း အနီးၾကည့္ၾကည့္ေသာအခါ နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲပါသည္။ ကဗ်ာႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေတြ ေရးတတ္သူက စိတ္ဆတ္တာမ်ဳိး၊ လူၾကီးဆန္ဆန္စာေရးတဲ့သူက လူေနာက္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး၊…(..မ်ဳိး၊ …မ်ဳိး ေတြ ဆက္မေရးေတာ့ပါ၊ ေကာမန္႔မွာ လာေအာ္ၾကေတာ့မွာ သိေနသည္။) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တူတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ခင္မင္စရာ ေကာင္းျခင္း ႏွင့္ ေပ်ာ္တတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သီဟသစ္လုိ အရီအျပဳံးနည္းသူေတာင္ ဘေလာ့ေရးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ နည္းနည္းရီျဖစ္ပါသည္။ :P
နီးနီးေလးတုန္းက သိပ္မျမင္ခဲ့ေပမယ့္ ေ၀းမွ သိသာလာတာကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေကာင္းမ်ားရဲ႕ ေမတၱာ ေစတနာ ျဖစ္သည္။ ကုိယ္လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုသည္ သူတုိ႔ရဲ႕သင္ၾကားမွုေတြ မပါဘဲ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ဒုတိယႏွစ္မွာတုန္းက တပည့္ေတြ အားလုံးဖတ္ဖုိ႔ Reference စာအုပ္ အေလးၾကီး ၇ အုပ္ေလာက္ကုိ ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလး၊ မႏၲေလးကေန မေကြးထိ အေလးခံသယ္ေပး၊ အျပင္စာဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာမကုိဆုိ အျမဲသတိရပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ပ်င္းစရာလုိ႔ ထင္တဲ့ စာေတြက တစ္ခါတစ္ေလ အသုံး၀င္လာတဲ့အခါ ပုိျပီး သိသာပါတယ္။
အနီးကေန ၾကည့္ၾကည့္၊ အေ၀းကေန ၾကည့္ၾကည့္ တန္ဖိုးမေျပာင္းလဲတာကေတာ့ မိဘေမတၱာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အနီးမွာရွိေတာ့လည္း မိဘေတြ အစ္မေတြ ရဲ႕ ေႏြးေထြးစြာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွုေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ အေ၀းမွာေနေတာ့လည္း မိဘေတြရဲ႔ပုိ႔သေသာ ေမတၱာေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနရသည္။ မိဘေတြ ဆရာ၊ဆရာမ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကသီဟသစ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သားဆုိး၊ တပည့္ဆုိး မျဖစ္ခဲ့ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္သည္။ တစ္ခုရွိတာက မဆုိးတာနဲ႔ ေကာင္းတာ ထပ္တူမက်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းတဲ့ အပုိင္းေရာက္ေအာင္ေတာ့ ၾကဳိးစားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
စာလာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးလည္း အနီးၾကည့္ၾကည့္ အေ၀းၾကည့္ၾကည့္ ၾကည္လင္စြာ ျမင္ႏုိင္ၾကပါေစေသာ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus
၁) စာေရးတဲ့ အခ်ိန္
"လူၾကီးမင္းရဲ႕ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဇယား ဘယ္လုိရွိပါသလဲ"
ဟုသတင္းေထာက္က ေမးရာ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာက ေအာက္ပါအတုိင္းေျဖသည္။
"မနက္ ၁၁ နာရီ အိပ္ရာထတယ္၊ မနက္ ၁၂ နာရီမွာ မနက္စာ စားတယ္၊ အဲဒီေနာက္ လာတဲ့စာေတြကုိ ဖတ္ၾကည့္တယ္၊ တယ္လီဖုန္းေတြ လာတာကုိ ေျဖတယ္၊ ေနာက္ ပန္းျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္တယ္၊ ေန႔လည္စာစားတယ္၊ ျပဇာတ္သြားၾကည့္တယ္ ၊ ျပန္လာတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ၀င္တာပါပဲ"
"ဒီလုိဆုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စာေရးပါသလဲ ခင္ဗ်ာ"
"ဘယ္အခ်ိန္ေရးရမလဲ၊ ေနာက္ေန႔မွာေပါ့ဗ်"
၂) ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ား
တိရစာၦန္ရုံေရွ႕ - ၀က္၀ံကုိ မထိပါနဲ႔၊ ၄င္းသည္ ကုတင္ေဘးမွ ေကာ္ေဇာ မျဖစ္ေသးပါ။
ေလဆိပ္အတြင္း - အခ်ိန္မီ ဖက္ယမ္းနမ္းရွုပ္ၾကပါ။ ေလယာဥ္မ်ားသတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ အတိအက်ထြက္လိမ့္မည္။
ပန္းဆုိင္တံခါးေရွ႕ - အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက္်ားမ်ားပင္ ၀ယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ဳိသာပါသည္။
တယ္လီဖုန္းရုံးေရွ႕ - သတ္ပုံအမွားကုိ ေရွာင္ရွားလုိလွ်င္ စာမေရးပါႏွင့္၊ တယ္လီဖုန္းပဲ ဆက္ပါ
Blogger.com Home Page -
(မသိေသးပါ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျဖည့္သြားၾကပါရန္)
၃) ခက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔
စိတ္ေရာဂါ အထူးကုဆရာ၀န္၏ ေဆးခန္းေရွ႕တြင္ ခ်ိန္ဆြဲထားေသာစာတမ္း
ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ေစာင့္ေနၾကေသာ လူနာမ်ားခင္ဗ်ား၊ မိမိတုိ႔ ခံစားေနရေသာ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း မဖလွယ္ၾကပါႏွင့္၊ ေရာဂါဇစ္ျမစ္ ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါသည္။
၁၀ တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြ တက္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာေလာကရဲ႕ ေရွ႔ေဆာင္ဂုရုၾကီးေတြ အေၾကာင္းဖတ္သည္။ ေလးစားအားက်ခဲ့သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ ၄၊၅ ႏွစ္ ေလာက္ၾကာလာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအသင္းက စစ္တဲ့စာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ ပညာေတာ္သင္ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဒီပုဂၢဳိလ္ၾကီးေတြနဲ႔ ဆုံရသည္။ အက်ယ္အက်ယ္ေတာ့ မေရးလုိေတာ့။ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ ေလးစားခဲ့ရေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအျဖစ္ ပုိ၍ကၽြမ္းက်င္ေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။
စကၤာပူကုိ မလာခင္က တကၠသုိလ္တုန္းက တူတူတက္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အရင္ေရာက္ေနေတာ့ ေတြ႔ရမွာ ေပ်ာ္စရာၾကီး ဟု ေတြးခဲ့မိသည္။ ခုေတာ့ ေနရထုိင္ရတဲ့ ကၽြန္းပိစိေလးမွာ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္း ဘယ္သူနဲ႔မွ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္။ Gathering လဲမလာၾက။ Gtalk မွာ အျမဲတမ္းေတြ႔ေနၾကေသာ္လည္း ေနေကာင္းလားေတာင္ မေမးျဖစ္ၾက။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔အလုပ္နဲ႔သူတုိ႔၊ ကုိယ္လည္းကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ရွဳပ္ေနတာ မုိ႔လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေနာက္ျပီး ထင္တာတစ္ခုက Facebook ေၾကာင့္ လူေတြ virtual world ထဲမွာ ပုိေပ်ာ္ေနၾကျပီး မအားလုိ႔ ႏွုတ္မဆက္ႏုိင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ဘေလာ့ေတြ ဖတ္ျဖစ္၊ ေနာက္ေရးျဖစ္လာေသာအခါ ဘေလာ့ေရးသူ အခ်ဳိ႔ကုိ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးလာသည္။ အဆင္ေျပ အခန္႔သင့္ ေသာအခါ အျပင္မွာ ေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထုံးစံအတုိင္း အနီးၾကည့္ၾကည့္ေသာအခါ နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲပါသည္။ ကဗ်ာႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေတြ ေရးတတ္သူက စိတ္ဆတ္တာမ်ဳိး၊ လူၾကီးဆန္ဆန္စာေရးတဲ့သူက လူေနာက္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး၊…(..မ်ဳိး၊ …မ်ဳိး ေတြ ဆက္မေရးေတာ့ပါ၊ ေကာမန္႔မွာ လာေအာ္ၾကေတာ့မွာ သိေနသည္။) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တူတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ခင္မင္စရာ ေကာင္းျခင္း ႏွင့္ ေပ်ာ္တတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သီဟသစ္လုိ အရီအျပဳံးနည္းသူေတာင္ ဘေလာ့ေရးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ နည္းနည္းရီျဖစ္ပါသည္။ :P
နီးနီးေလးတုန္းက သိပ္မျမင္ခဲ့ေပမယ့္ ေ၀းမွ သိသာလာတာကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေကာင္းမ်ားရဲ႕ ေမတၱာ ေစတနာ ျဖစ္သည္။ ကုိယ္လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုသည္ သူတုိ႔ရဲ႕သင္ၾကားမွုေတြ မပါဘဲ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ဒုတိယႏွစ္မွာတုန္းက တပည့္ေတြ အားလုံးဖတ္ဖုိ႔ Reference စာအုပ္ အေလးၾကီး ၇ အုပ္ေလာက္ကုိ ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလး၊ မႏၲေလးကေန မေကြးထိ အေလးခံသယ္ေပး၊ အျပင္စာဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာမကုိဆုိ အျမဲသတိရပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ပ်င္းစရာလုိ႔ ထင္တဲ့ စာေတြက တစ္ခါတစ္ေလ အသုံး၀င္လာတဲ့အခါ ပုိျပီး သိသာပါတယ္။
အနီးကေန ၾကည့္ၾကည့္၊ အေ၀းကေန ၾကည့္ၾကည့္ တန္ဖိုးမေျပာင္းလဲတာကေတာ့ မိဘေမတၱာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အနီးမွာရွိေတာ့လည္း မိဘေတြ အစ္မေတြ ရဲ႕ ေႏြးေထြးစြာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွုေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ အေ၀းမွာေနေတာ့လည္း မိဘေတြရဲ႔ပုိ႔သေသာ ေမတၱာေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနရသည္။ မိဘေတြ ဆရာ၊ဆရာမ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကသီဟသစ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သားဆုိး၊ တပည့္ဆုိး မျဖစ္ခဲ့ဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္သည္။ တစ္ခုရွိတာက မဆုိးတာနဲ႔ ေကာင္းတာ ထပ္တူမက်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္းတဲ့ အပုိင္းေရာက္ေအာင္ေတာ့ ၾကဳိးစားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
စာလာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးလည္း အနီးၾကည့္ၾကည့္ အေ၀းၾကည့္ၾကည့္ ၾကည္လင္စြာ ျမင္ႏုိင္ၾကပါေစေသာ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus
၁) စာေရးတဲ့ အခ်ိန္
"လူၾကီးမင္းရဲ႕ တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဇယား ဘယ္လုိရွိပါသလဲ"
ဟုသတင္းေထာက္က ေမးရာ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာက ေအာက္ပါအတုိင္းေျဖသည္။
"မနက္ ၁၁ နာရီ အိပ္ရာထတယ္၊ မနက္ ၁၂ နာရီမွာ မနက္စာ စားတယ္၊ အဲဒီေနာက္ လာတဲ့စာေတြကုိ ဖတ္ၾကည့္တယ္၊ တယ္လီဖုန္းေတြ လာတာကုိ ေျဖတယ္၊ ေနာက္ ပန္းျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္တယ္၊ ေန႔လည္စာစားတယ္၊ ျပဇာတ္သြားၾကည့္တယ္ ၊ ျပန္လာတာနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ၀င္တာပါပဲ"
"ဒီလုိဆုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စာေရးပါသလဲ ခင္ဗ်ာ"
"ဘယ္အခ်ိန္ေရးရမလဲ၊ ေနာက္ေန႔မွာေပါ့ဗ်"
၂) ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ား
တိရစာၦန္ရုံေရွ႕ - ၀က္၀ံကုိ မထိပါနဲ႔၊ ၄င္းသည္ ကုတင္ေဘးမွ ေကာ္ေဇာ မျဖစ္ေသးပါ။
ေလဆိပ္အတြင္း - အခ်ိန္မီ ဖက္ယမ္းနမ္းရွုပ္ၾကပါ။ ေလယာဥ္မ်ားသတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ အတိအက်ထြက္လိမ့္မည္။
ပန္းဆုိင္တံခါးေရွ႕ - အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက္်ားမ်ားပင္ ၀ယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္ ေစ်းခ်ဳိသာပါသည္။
တယ္လီဖုန္းရုံးေရွ႕ - သတ္ပုံအမွားကုိ ေရွာင္ရွားလုိလွ်င္ စာမေရးပါႏွင့္၊ တယ္လီဖုန္းပဲ ဆက္ပါ
Blogger.com Home Page -
(မသိေသးပါ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျဖည့္သြားၾကပါရန္)
၃) ခက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔
စိတ္ေရာဂါ အထူးကုဆရာ၀န္၏ ေဆးခန္းေရွ႕တြင္ ခ်ိန္ဆြဲထားေသာစာတမ္း
ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ေစာင့္ေနၾကေသာ လူနာမ်ားခင္ဗ်ား၊ မိမိတုိ႔ ခံစားေနရေသာ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း မဖလွယ္ၾကပါႏွင့္၊ ေရာဂါဇစ္ျမစ္ ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါသည္။
Saturday, July 25, 2009
စပ်စ္သီးေလး ခ်ဥ္သလား
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က စပ်စ္သီးခ်ဥ္တဲ့ ေျမေခြးေလး အေၾကာင္းပုံျပင္ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အားလုံးလဲဖတ္ဖူးၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းကေတာ့ ပုံျပင္ေလးကေပးတဲ့ တုိက္ရုိက္အဓိပၸါယ္ကုိပဲ ယူခဲ့တာပါ။
အရင္တုန္းကေတာ့ ေျမေခြးေလးကုိ အဆုိးျမင္သမားေလးလုိ႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ တကယ္စဥ္စားၾကည့္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အဲလုိေတြးလုိက္တာပဲ ေကာင္းသလုိလုိ ထင္မိတယ္။ ကုိယ္မရႏုိင္တဲ့ဟာ၊ တန္တယ္မထင္တဲ့ဟာ တစ္ခုအတြက္ စိတ္ဆင္းရဲခံ မေနေတာ့ဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ခ်ဥ္တယ္ လုိ႔ ယူဆလုိက္ရုံအထိပဲ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီစပ်စ္သီးက ခ်ဥ္တယ္ကြ လုိက္ေျပာေနရင္ေတာ့လည္း မေကာင္းျပန္ဘူးဗ်။ စပ်စ္သီးခ်ဳိေနတဲ့သူေတြ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။
အဲဒီအေတြးေလး စေတြးမိတာ တကၠသုိလ္ စတက္တုန္းကတည္းက တုိင္ပါ။ ကုိယ္နဲ႔ အေ၀းၾကီးက တစ္ခ်ဳိ႕ေတြကုိ နဂုိကတည္းကတုိင္ စိတ္ကူးထဲမထည့္ေအာင္ေနပါတယ္။ အဲဒီအေတြးေလးက အက်င့္ေတြပါလာေတာ့ တစ္ခုခုက ေစ်းမတန္ဘူး၊ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး ထင္ရင္ auto ခ်ဥ္တဲ့ အက်င့္ပါသြားပါတယ္။ ဥပမာ..
ေနာက္ေတာ့ ...။ ... စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ။
အဲဒီလုိ အေတြးေတြေတြးရတာ သီဟသစ္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ငါေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္ဘူး၊ မသြားႏုိင္ဘူး၊ မ၀တ္ႏုိင္ဘူး၊ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေတြလုပ္ႏုိင္ရင္ မုဒိတာပြားႏုိင္တဲ့ အခါပြားလုိက္၊ မပြားႏုိင္ရင္ စပ်စ္သီးခ်ဥ္လုိက္ေပါ့ေလ။
ဆုိင္လား မဆုိင္လားေတာ့မသိဘူး။ ေျပာရရင္ အရင္ကတည္းက ၀ထၳဳဖတ္ရင္ လြန္းထားထားတုိ႔ ရွင္မုိးတုိ႔ဆုိ လုံး၀ေလာက္နီးနီး မဖတ္ပါဘူး။ အစ္မေတြ စာအုပ္ဆုိင္က ငွားလာလုိ႔ ဖတ္မိရင္လည္း ခဏဖတ္ျပီးရင္ လႊင့္ပစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာ၊ မုိးပ်ံေအာင္ေတာ္၊ ရုပ္ကလည္း အရမ္းလန္ထြက္ေနေအာင္ေခ်ာ ကုိယ္နဲ႔ဘာဆုိဘာမွ မဆုိင္ကုိး။ ခ်ဥ္ပစ္လုိက္ေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ရေအာင္လုိ႔ ဆုိရင္ ရွား ၀ထၳဳေတြ ဖတ္တာမ်ားတယ္။ သူ႔ဇာတ္ေကာင္ေတြက လူလတ္တန္းစားေတြမ်ားေတာ့ ကုိယ္က စိတ္ကူးယဥ္လုိ႔ရတယ္ေလ။
တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပုံျပင္မွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ဆုိလုိရင္းက လူေတြက တစ္ခုခုကို ေအာင္ျမင္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဆင္ေျခေပးစရာ ရွာေလ့ရွိတယ္တဲ့။ သီဟသစ္က တျခားတစ္ေနရာဘက္က ေတြးထားလုိ႔ပါ။ နဂုိဆုိလုိရင္းေလးကုိလည္း လက္ခံသင့္ပါတယ္။ သီဟသစ္ဆုိလုိခ်င္တာက ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တာ တစ္ခ်ဳိ႔ကုိ နဂုိကတည္းက ခ်ဥ္ထားလုိက္။ ကုိယ္လုိခ်င္တာတစ္ခုရွိရင္လည္း မရရေအာင္ အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစား ရေအာင္လုပ္။ အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစားလုိ႔မွ မရဘူးဆုိရင္ေတာ့လည္း ခ်ဥ္လုိက္ေတာ့။ ထုိင္ရုံထုိင္ျပီး ခ်ဥ္ေနရင္ေတာ့လည္း...
ခင္မင္စြာျဖင့္
အညီအမွ်ခ်စ္တဲ့ သီဟသစ္
P.S
၁) စာေရးရင္း စပ်စ္သီးေလး ခ်ဥ္လုိက္ ခ်ဳိလုိက္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ သတိရသြားတယ္
၂) ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ အားလုံးနဲ႔ စာလာဖတ္ျဖစ္သူအားလုံးကုိ auto ခင္ျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္း
၃)
Descendents ရဲ႕ Sour Grapes သီခ်င္းေလးနားေထာင္သြားပါအုံး
Hey you, new wave, come over here
You're the prettiest thing I've seen all year
Hey you, new wave, don't turn away
Close those pouty lips and listen to what I say
Why must you smoke that clove cigarette?
Why must you act like you've got a hole in you head?
Why don't you split the squares and love me instead?
You're all shiny and clean, I've seen you in my dreams
Like the Rolls Royce I can't have
Your presence makes me scream
Sour grapes - you leave such a bad taste
Sour grapes - I don't need you anyways
Sour grapes - feeding, feeding my rage
Hey you, new wave, I pity you
When you get old, what will you do?
What will you do when you turn 21?
You're cockteasing at the singles bar just for fun
What will you do when you turn 31?
What will you do when you don't know how to love anyone?
I wanted her cherry, I got sour grapes
I refuse to climb the ladder for you
I refuse to pant and paw for you
I need love, don't need no beauty queen
But still, when I look at you, I scream
Sour grapes - you leave such a bad taste
Sour grapes - I don't need you anyways
Sour grapes
Just go riding right by me on the crest of the new wave
Sour grapes - feeding, feeding my rage
Sour grapes
Bonus:
၁)ကဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးက တျခား ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကုိေျပာသည္။
"အခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ မေရးဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရးခ်င္တယ္၊ ျပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ဘယ္သူမွ ေနာင္မွာ မဖြဲ႔ေစခ်င္ဘူး"
"လြယ္လြယ္ေလးပဲ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘုံေျမွာက္တဲ့ ကဗ်ာေရးလုိက္ေပါ့"
၃)စုံေထာက္၀တၳဴ
ရုံးအဖြဲ႔မွဴးက စာေရးေမာင္ျမကုိ ေမးသည္။
"ေဟ့ ေမာင္ျမ၊ ရုံးခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘာလုိ႔ စုံေထာက္၀တၳဴေတြကုိ ဖတ္ေနရတာလဲ"
"ရုံးထဲမွာ ဆူညံလြန္းေတာ့ စာၾကီးေပၾကီးေတြကုိ အာရုံစုိက္ဖတ္ဖုိ႔ မလြယ္လုိ႔ပါ"
အရင္တုန္းကေတာ့ ေျမေခြးေလးကုိ အဆုိးျမင္သမားေလးလုိ႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ တကယ္စဥ္စားၾကည့္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အဲလုိေတြးလုိက္တာပဲ ေကာင္းသလုိလုိ ထင္မိတယ္။ ကုိယ္မရႏုိင္တဲ့ဟာ၊ တန္တယ္မထင္တဲ့ဟာ တစ္ခုအတြက္ စိတ္ဆင္းရဲခံ မေနေတာ့ဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ခ်ဥ္တယ္ လုိ႔ ယူဆလုိက္ရုံအထိပဲ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီစပ်စ္သီးက ခ်ဥ္တယ္ကြ လုိက္ေျပာေနရင္ေတာ့လည္း မေကာင္းျပန္ဘူးဗ်။ စပ်စ္သီးခ်ဳိေနတဲ့သူေတြ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။
အဲဒီအေတြးေလး စေတြးမိတာ တကၠသုိလ္ စတက္တုန္းကတည္းက တုိင္ပါ။ ကုိယ္နဲ႔ အေ၀းၾကီးက တစ္ခ်ဳိ႕ေတြကုိ နဂုိကတည္းကတုိင္ စိတ္ကူးထဲမထည့္ေအာင္ေနပါတယ္။ အဲဒီအေတြးေလးက အက်င့္ေတြပါလာေတာ့ တစ္ခုခုက ေစ်းမတန္ဘူး၊ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး ထင္ရင္ auto ခ်ဥ္တဲ့ အက်င့္ပါသြားပါတယ္။ ဥပမာ..
ေနာက္ေတာ့ ...။ ... စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ။
အဲဒီလုိ အေတြးေတြေတြးရတာ သီဟသစ္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ငါေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္ဘူး၊ မသြားႏုိင္ဘူး၊ မ၀တ္ႏုိင္ဘူး၊ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေတြလုပ္ႏုိင္ရင္ မုဒိတာပြားႏုိင္တဲ့ အခါပြားလုိက္၊ မပြားႏုိင္ရင္ စပ်စ္သီးခ်ဥ္လုိက္ေပါ့ေလ။
ဆုိင္လား မဆုိင္လားေတာ့မသိဘူး။ ေျပာရရင္ အရင္ကတည္းက ၀ထၳဳဖတ္ရင္ လြန္းထားထားတုိ႔ ရွင္မုိးတုိ႔ဆုိ လုံး၀ေလာက္နီးနီး မဖတ္ပါဘူး။ အစ္မေတြ စာအုပ္ဆုိင္က ငွားလာလုိ႔ ဖတ္မိရင္လည္း ခဏဖတ္ျပီးရင္ လႊင့္ပစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာ၊ မုိးပ်ံေအာင္ေတာ္၊ ရုပ္ကလည္း အရမ္းလန္ထြက္ေနေအာင္ေခ်ာ ကုိယ္နဲ႔ဘာဆုိဘာမွ မဆုိင္ကုိး။ ခ်ဥ္ပစ္လုိက္ေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ရေအာင္လုိ႔ ဆုိရင္ ရွား ၀ထၳဳေတြ ဖတ္တာမ်ားတယ္။ သူ႔ဇာတ္ေကာင္ေတြက လူလတ္တန္းစားေတြမ်ားေတာ့ ကုိယ္က စိတ္ကူးယဥ္လုိ႔ရတယ္ေလ။
တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပုံျပင္မွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ဆုိလုိရင္းက လူေတြက တစ္ခုခုကို ေအာင္ျမင္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဆင္ေျခေပးစရာ ရွာေလ့ရွိတယ္တဲ့။ သီဟသစ္က တျခားတစ္ေနရာဘက္က ေတြးထားလုိ႔ပါ။ နဂုိဆုိလုိရင္းေလးကုိလည္း လက္ခံသင့္ပါတယ္။ သီဟသစ္ဆုိလုိခ်င္တာက ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တာ တစ္ခ်ဳိ႔ကုိ နဂုိကတည္းက ခ်ဥ္ထားလုိက္။ ကုိယ္လုိခ်င္တာတစ္ခုရွိရင္လည္း မရရေအာင္ အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစား ရေအာင္လုပ္။ အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစားလုိ႔မွ မရဘူးဆုိရင္ေတာ့လည္း ခ်ဥ္လုိက္ေတာ့။ ထုိင္ရုံထုိင္ျပီး ခ်ဥ္ေနရင္ေတာ့လည္း...
ခင္မင္စြာျဖင့္
အညီအမွ်ခ်စ္တဲ့ သီဟသစ္
P.S
၁) စာေရးရင္း စပ်စ္သီးေလး ခ်ဥ္လုိက္ ခ်ဳိလုိက္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ ညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ သတိရသြားတယ္
၂) ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ အားလုံးနဲ႔ စာလာဖတ္ျဖစ္သူအားလုံးကုိ auto ခင္ျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္း
၃)
Descendents ရဲ႕ Sour Grapes သီခ်င္းေလးနားေထာင္သြားပါအုံး
Hey you, new wave, come over here
You're the prettiest thing I've seen all year
Hey you, new wave, don't turn away
Close those pouty lips and listen to what I say
Why must you smoke that clove cigarette?
Why must you act like you've got a hole in you head?
Why don't you split the squares and love me instead?
You're all shiny and clean, I've seen you in my dreams
Like the Rolls Royce I can't have
Your presence makes me scream
Sour grapes - you leave such a bad taste
Sour grapes - I don't need you anyways
Sour grapes - feeding, feeding my rage
Hey you, new wave, I pity you
When you get old, what will you do?
What will you do when you turn 21?
You're cockteasing at the singles bar just for fun
What will you do when you turn 31?
What will you do when you don't know how to love anyone?
I wanted her cherry, I got sour grapes
I refuse to climb the ladder for you
I refuse to pant and paw for you
I need love, don't need no beauty queen
But still, when I look at you, I scream
Sour grapes - you leave such a bad taste
Sour grapes - I don't need you anyways
Sour grapes
Just go riding right by me on the crest of the new wave
Sour grapes - feeding, feeding my rage
Sour grapes
Bonus:
၁)ကဗ်ာ
ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးက တျခား ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကုိေျပာသည္။
"အခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ မေရးဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရးခ်င္တယ္၊ ျပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ဘယ္သူမွ ေနာင္မွာ မဖြဲ႔ေစခ်င္ဘူး"
"လြယ္လြယ္ေလးပဲ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘုံေျမွာက္တဲ့ ကဗ်ာေရးလုိက္ေပါ့"
၃)စုံေထာက္၀တၳဴ
ရုံးအဖြဲ႔မွဴးက စာေရးေမာင္ျမကုိ ေမးသည္။
"ေဟ့ ေမာင္ျမ၊ ရုံးခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘာလုိ႔ စုံေထာက္၀တၳဴေတြကုိ ဖတ္ေနရတာလဲ"
"ရုံးထဲမွာ ဆူညံလြန္းေတာ့ စာၾကီးေပၾကီးေတြကုိ အာရုံစုိက္ဖတ္ဖုိ႔ မလြယ္လုိ႔ပါ"
Tuesday, July 21, 2009
… ဆုိတာ
၀ဋ္ဆုိတာ
အင္း.. အရင္ဘ၀ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့တုန္းက ကုိယ့္တုိင္းသူျပည္သားေတြ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲမွာ ေနလုိ႔မရေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးသလားမသိ။ ေန၀င္မီးျဖတ္လုပ္ခဲ့ဖူးသလားမသိ။ အေကာက္ခြန္ေတာ္ေတြ မ်ားမ်ားဆက္ေစလုိ႔မ်ား အမိန္႔ခ်ခဲ့ဖူးလားမသိ။…မသိ။..မသိ။
သနားတယ္ဆုိတာ
အလြယ္ဆုံးလုိ႔ထင္တာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္နိမ့္တဲ့သူကုိ သနားရတာ အားလုံးလုပ္ႏုိင္တယ္ေလ။ မုဒိတာပြားဖုိ႔ေတာ့ တယ္ခက္တာ။ သီဟသစ္ ဒီေရာက္ခါစက အလုပ္က offer ရျပီး pass က တန္းမက်ေသး၊ ၂ ပတ္ေလာက္ေစာင့္ေနရခ်ိန္ အတူေနတဲ့သူတစ္ခ်ဳိ႔က သနားပါတယ္ေပါ့။ pass လည္းက်၊ အလုပ္လည္း၀င္ေရာ စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေျပာေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အဲလုိစိတ္ေတြ တစ္ခါတစ္ေလ ေပၚတတ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆုံးမရပါတယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း စိတ္အလုိေတြလုိက္ေနတုိင္း စိတ္ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္လုပ္စရာ တစ္ခုခုရွိေနတာကုိ မလုပ္မိရင္လည္း မသိစိတ္က ပူေလာင္ေနျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင့္တာေလးေတြ တြဲလုပ္ရမွာေပါ့ေလ။ လုပ္ခ်င္တာေတြ အရင္လုပ္ျပီး လုပ္သင့္တာ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ငုိက္ေနေတာ့လည္း ခက္သားလား။
စြံတယ္ဆုိတာ
(ေရးေတာ့ေရးဖုိ႔ပဲ။ စာအၾကမ္းထဲမွာ ရုိက္ျပီးသား။ တကယ္ေရးရင္ Feminist ေတြနဲ႔ ဖုိက္ေနရမွာစုိးလုိ႔ ထားခဲ့ျပီ)
ဘေလာ့ေရးတယ္ဆုိတာ
ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေအာင္၊ ကုိယ္ထပ္ခါထပ္ခါေတြးေနမိတဲ့ အရာေလးေတြ မေတြးမိေတာ့ေအာင္၊ အေတြ႔အၾကဳံေလးေတြ မွ်ေ၀ရေအာင္ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ပဲ ေရးပါတယ္။
ကဲစာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြရဲ႔ ဆုိတာေတြကေရာ…
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus
၁)ဆုံးျဖတ္ခ်က္
စာေရးေမာင္ျမက သူ႔အရာရွိအေၾကာင္း မိတ္ေဆြမ်ားအား ေျပာျပသည္။
"ကၽြန္ေတာ့ဆရာဟာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္မွန္သမွ်ကုိ ဂရုတစုိက္ၾကည့္တယ္၊ အႏုလုံပဋိလုံ စဥ္းစားတယ္၊ အဲဒီေနာက္မွ ေခါင္းပန္းလွန္ျပီး ဆုံးျဖတ္တယ္"
၂)ေတာ္တဲ့ပုံ မေဆာင္စမ္းပါနဲ႔
ပင္လယ္ကမ္းစပ္တြင္ ကုိခ်ဳခ်ာ ငါးမွ်ားေနသည္။ ရုတ္တရက္ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာေပၚလာသည္။ အေမရိကန္ ေရတပ္ဗုိလ္ကေမးသည္။
"ဟဲလုိ ဆုိဗီယက္ စစ္သေဘၤာ ဘယ္ဘက္ကုိ ေမာင္းသြားသလဲ၊ ျမင္လုိက္ရင္ ညႊန္စမ္းပါ။"
ကုိခ်ဳခ်ာ လက္ညွိးညႊန္ျပသည္။
"North West ပဲ၊ Thank you"
အေနာက္ေျမာက္ဘက္သုိ႔ ဦးတည္ကာေမာင္းရန္ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာ ကပၸတိန္ အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ မၾကာမီ ဆုိဗီယက္ေရငုပ္သေဘၤာေပၚလာသည္။ ခ်ဴခ်ာကုိေမးသည္။
"ေဟ့ ရဲေဘာ္ခ်ဴခ်ာ၊ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာ ဘယ္ကုိထြက္သြားသလဲဗ်"
"North West "
"ဟာ သူမ်ားအထင္ၾကီးေအာင္ ရြတ္ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ လက္ညွိးနဲ႔သာ ညႊန္စမ္းပါ"
အင္း.. အရင္ဘ၀ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့တုန္းက ကုိယ့္တုိင္းသူျပည္သားေတြ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲမွာ ေနလုိ႔မရေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးသလားမသိ။ ေန၀င္မီးျဖတ္လုပ္ခဲ့ဖူးသလားမသိ။ အေကာက္ခြန္ေတာ္ေတြ မ်ားမ်ားဆက္ေစလုိ႔မ်ား အမိန္႔ခ်ခဲ့ဖူးလားမသိ။…မသိ။..မသိ။
သနားတယ္ဆုိတာ
အလြယ္ဆုံးလုိ႔ထင္တာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္နိမ့္တဲ့သူကုိ သနားရတာ အားလုံးလုပ္ႏုိင္တယ္ေလ။ မုဒိတာပြားဖုိ႔ေတာ့ တယ္ခက္တာ။ သီဟသစ္ ဒီေရာက္ခါစက အလုပ္က offer ရျပီး pass က တန္းမက်ေသး၊ ၂ ပတ္ေလာက္ေစာင့္ေနရခ်ိန္ အတူေနတဲ့သူတစ္ခ်ဳိ႔က သနားပါတယ္ေပါ့။ pass လည္းက်၊ အလုပ္လည္း၀င္ေရာ စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေျပာေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အဲလုိစိတ္ေတြ တစ္ခါတစ္ေလ ေပၚတတ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆုံးမရပါတယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတာ
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း စိတ္အလုိေတြလုိက္ေနတုိင္း စိတ္ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္လုပ္စရာ တစ္ခုခုရွိေနတာကုိ မလုပ္မိရင္လည္း မသိစိတ္က ပူေလာင္ေနျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ လုပ္သင့္တာေလးေတြ တြဲလုပ္ရမွာေပါ့ေလ။ လုပ္ခ်င္တာေတြ အရင္လုပ္ျပီး လုပ္သင့္တာ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ငုိက္ေနေတာ့လည္း ခက္သားလား။
စြံတယ္ဆုိတာ
(ေရးေတာ့ေရးဖုိ႔ပဲ။ စာအၾကမ္းထဲမွာ ရုိက္ျပီးသား။ တကယ္ေရးရင္ Feminist ေတြနဲ႔ ဖုိက္ေနရမွာစုိးလုိ႔ ထားခဲ့ျပီ)
ဘေလာ့ေရးတယ္ဆုိတာ
ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေအာင္၊ ကုိယ္ထပ္ခါထပ္ခါေတြးေနမိတဲ့ အရာေလးေတြ မေတြးမိေတာ့ေအာင္၊ အေတြ႔အၾကဳံေလးေတြ မွ်ေ၀ရေအာင္ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ပဲ ေရးပါတယ္။
ကဲစာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြရဲ႔ ဆုိတာေတြကေရာ…
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus
၁)ဆုံးျဖတ္ခ်က္
စာေရးေမာင္ျမက သူ႔အရာရွိအေၾကာင္း မိတ္ေဆြမ်ားအား ေျပာျပသည္။
"ကၽြန္ေတာ့ဆရာဟာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္မွန္သမွ်ကုိ ဂရုတစုိက္ၾကည့္တယ္၊ အႏုလုံပဋိလုံ စဥ္းစားတယ္၊ အဲဒီေနာက္မွ ေခါင္းပန္းလွန္ျပီး ဆုံးျဖတ္တယ္"
၂)ေတာ္တဲ့ပုံ မေဆာင္စမ္းပါနဲ႔
ပင္လယ္ကမ္းစပ္တြင္ ကုိခ်ဳခ်ာ ငါးမွ်ားေနသည္။ ရုတ္တရက္ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာေပၚလာသည္။ အေမရိကန္ ေရတပ္ဗုိလ္ကေမးသည္။
"ဟဲလုိ ဆုိဗီယက္ စစ္သေဘၤာ ဘယ္ဘက္ကုိ ေမာင္းသြားသလဲ၊ ျမင္လုိက္ရင္ ညႊန္စမ္းပါ။"
ကုိခ်ဳခ်ာ လက္ညွိးညႊန္ျပသည္။
"North West ပဲ၊ Thank you"
အေနာက္ေျမာက္ဘက္သုိ႔ ဦးတည္ကာေမာင္းရန္ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာ ကပၸတိန္ အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ မၾကာမီ ဆုိဗီယက္ေရငုပ္သေဘၤာေပၚလာသည္။ ခ်ဴခ်ာကုိေမးသည္။
"ေဟ့ ရဲေဘာ္ခ်ဴခ်ာ၊ အေမရိကန္ ေရငုပ္သေဘၤာ ဘယ္ကုိထြက္သြားသလဲဗ်"
"North West "
"ဟာ သူမ်ားအထင္ၾကီးေအာင္ ရြတ္ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ လက္ညွိးနဲ႔သာ ညႊန္စမ္းပါ"
Monday, June 29, 2009
မလုိသည္မ်ားကုိ ျခစ္ပစ္ပါ
အရင္က စုံေထာက္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ သတိရမိေနတာေလး တစ္ခုရွိတယ္။ ဇာတ္လုိက္စုံေထာက္ကုိ သူ႔အေဖာ္က မဆုိင္တာတစ္ခုခု လာေျပာျပီဆုိ ခက္တာပဲဗ်ာ၊ ေခါင္းထဲမွတ္ေနရေတာ့မွာပဲ ဆုိတာမ်ဳိး ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။ (အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါ၊ မွတ္မိသူရွိရင္ ၀င္ေျပာႏုိင္ပါသည္။)
ဟုိအရင္လပုိင္းေလာက္က အျဖဴေရာင္သံစဥ္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္ တရားထဲမွာလည္း နာရေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပရိသတ္ေတြက ဘုရားဇာတ္ေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလုိက္ရင္ ေပါရိသာဒတုိ႔၊ စိဥၥမာန တုိ႔က်ေတာ့ တန္းသိတယ္၊ က်န္တဲ့ ေကာင္းတဲ့သူေတြက်ေတာ့ တန္းမသိလုိ႔ ဆရာေတာ္ကေျပာတာ။ ေအးနင္တုိ႔ေခါင္းထဲမွာ အမွုိက္ေတြပဲ ထည့္ထား ေနၾကတာကုိးတဲ့။
သီဟသစ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာေတြက မသိရင္လည္း မျဖစ္တာေတြ မ်ားေနသလုိပဲ။ အဲမသိမျဖစ္ ေတြက်ေတာ့ေရာ..အရင္က သိသလုိပဲ၊ ခုတအား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘရူႏုိင္းေစာ္ဘြားၾကီး ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ၊ UAE က လူလုပ္ကၽြန္းေတြ ဘယ္လုိလွ၊ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူဘာျဖစ္ …..စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ အေရးမပါတာေတြ အမ်ားၾကီး မွတ္ထားမိပါလား။
တကၠသုိလ္တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ သတိရမိေသးတယ္။ ၁၀ တန္း ဘယ္ႏွစ္မွာ Top 10 က ဘယ္သူက ဘယ္ႏွစ္မွတ္ရ၊ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြက ၁၀ တန္း အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ စတာမ်ဳိးေတြ အျမဲမွတ္မိတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီအခ်က္ေတြ မွတ္မိေနတာ သူ႔မွတ္ဥာဏ္ေတြ ႏွေျမာစရာလုိ႔ ထင္မိတယ္။ သူ႔စိတ္၀င္စားမွုနဲ႔ သူေပါ့ေလ။
Computer မွာေတာ့ Memory မႏုိင္ရင္ စက္ေလးသြားမွာ (သုိ႔) ရပ္သြားမွာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူကေတာ့ အဲလုိျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ information ေတြမွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ မလုိအပ္တာေတြ overwrite လုပ္သြားရင္ မခက္ဘူးလား ေတြးမိတယ္။
“A little knowledge is a dangerous thing.” သီဟသစ္ေတာ့ အဲဒီစကားရျပီး ကတည္းက ဆင္ေျခေပးစရာကုိရလုိ႔။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပတ္သက္တာ မျပင္တတ္ဘူး။ သူမ်ားျပင္ရင္လည္း ၾကည့္မေနဘူး။ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္လုပ္ရင္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ေလ။ အစကတည္းက ၾကည့္ျပီး မွတ္မေနဘူး။ ျပင္တတ္တဲ့ဆီ ပုိ႔လုိက္တယ္ေလ။
ဘာေတြမွတ္သင့္တယ္ မမွတ္သင့္ဘူး ဆုိတာကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ေရခ်ိန္နဲ႔ဆုိင္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။ ကုိယ့္စိတ္၀င္စားမွုေတြ ၀ါသနာေတြနဲ႔လည္း ဆုိင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ သီဟသစ္လည္း ေရးသာေရးေနတာ။ ခုထိဆန္းစစ္ေနတုန္းပါပဲ။ ဘာေတြသိမ္းထားရမလဲ ဆုိတာကုိေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခုေျပာလာရင္လည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနဘဲ လက္ခံမိတတ္ေနတုန္းပါပဲ။ ၾကဳိးစားရပါအုံးမည္ေပါ့ဗ်ာ။
စာၾကြင္းအေနနဲ႔ေျပာရရင္ မလုိအပ္သည္မ်ားကုိ ျခစ္ပစ္ပါ ဆုိလုိ႔ စာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြက သီဟသစ္ နင့္ကုိလည္း မလုိဘူးကြာဆုိျပီး ခ်စ္ပစ္ အဲေလ ျခစ္ပစ္လုိက္ရင္လည္း ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိယ္မုိ႔ “ကုိယ္ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္မွာလည္းကြယ္” သီခ်င္းေလး ဆုိရုံမွ တစ္ပါး အျခားမရွိပါေၾကာင္း… :P
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
P.S
၁) အရင္ပုိ႔စ္တုန္းက က်ပ္၅၀ ေစ့ဆုိတာ အဲဒီႏွစ္ပုိင္းေလာက္က ၁၀၀ က်ပ္ေစ့၊ ၅၀ က်ပ္ေစ့ ေတြ ထုတ္လုိက္ေသးတယ္။ (ရီတာေျပာသလုိ ၾကဳိရွင္းမျပလုိက္မိလုိ႔) ရွားသြားမယ္ဆုိတာ သိလုိ႔ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲ သိမ္းထားတာ။ အမွတ္တရေပးလုိက္တာက လြဲရင္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မပါပါဘူး။ မမ tg ေတြးသလုိ ဘယ္သူမွ လုိက္မေတြးၾကဘူး။ (အင္း အဲဒါေၾကာင့္ လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ၊ အဲလုိ ေျပာလုိက္ရင္ ၀ုိင္းဆဲခံရမွာစုိးလုိ႔၊ မေျပာေတာ့ပါေၾကာင္း)
Bouns:
၁) နံပါတ္ေျပာင္းျပန္
အေပ်ာ္စီးေလွမ်ား ငွားရမ္းေသာ စခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားက မုိက္ကရုိဖုန္းက တဆင့္ လွမ္းေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 99 ကမ္းဘက္ကုိ ျပန္ေလွာ္ခဲ့ပါ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားပါျပီ"
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားသည္။ ေလွကမ္းဘက္ျပန္မလာေခ်။
"ေလွနံပါတ္ 99၊ အျမန္ဆုံး ကမ္းျပန္ကပ္ပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဆီက အခ်ိန္ပုိခ ထပ္ေတာင္းရလိမ့္မယ္"
ကယ္ဆယ္ေရးသမား၏ အကူခ်ာတိတ္က သူ႔ဆရာကို ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စခန္းမွာ ေလွ 75 စီးပဲ ရွိတယ္၊ ဘယ္က နံပါတ္ 99 ေရာက္လာတာလဲ"
ကယ္ဆယ္ေရးသမား ေခတၲမွ် မင္သက္မိသြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ေရထဲ ေျပးဆင္းသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 66 ခင္ဗ်ားျပႆနာေပၚေနလား"
၂) ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ကို စိတ္ညစ္လွျပီ
ေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာ ပီတာေလးက အေမကိုေျပာသည္။
"ေမေမ၊ ဒီေန႔သားကုိ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးက ေခၚျပီးေမးတယ္၊ မင္းမွာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိသလားတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းေသာသား လုိ႔ေျဖလုိက္တယ္"
"ဒါမွန္တာေပါ့၊ ဒီစကားၾကားေတာ့ ဆရာမၾကီးက စိတ္ပ်က္သြားလုိ႔လား"
"ဟင့္အင္း၊ 'ေတာ္ပါေသးရဲ႔'လုိ႔ သူကေျပာတယ္"
ဟုိအရင္လပုိင္းေလာက္က အျဖဴေရာင္သံစဥ္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္ တရားထဲမွာလည္း နာရေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပရိသတ္ေတြက ဘုရားဇာတ္ေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလုိက္ရင္ ေပါရိသာဒတုိ႔၊ စိဥၥမာန တုိ႔က်ေတာ့ တန္းသိတယ္၊ က်န္တဲ့ ေကာင္းတဲ့သူေတြက်ေတာ့ တန္းမသိလုိ႔ ဆရာေတာ္ကေျပာတာ။ ေအးနင္တုိ႔ေခါင္းထဲမွာ အမွုိက္ေတြပဲ ထည့္ထား ေနၾကတာကုိးတဲ့။
သီဟသစ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာေတြက မသိရင္လည္း မျဖစ္တာေတြ မ်ားေနသလုိပဲ။ အဲမသိမျဖစ္ ေတြက်ေတာ့ေရာ..အရင္က သိသလုိပဲ၊ ခုတအား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘရူႏုိင္းေစာ္ဘြားၾကီး ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ၊ UAE က လူလုပ္ကၽြန္းေတြ ဘယ္လုိလွ၊ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူဘာျဖစ္ …..စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ အေရးမပါတာေတြ အမ်ားၾကီး မွတ္ထားမိပါလား။
တကၠသုိလ္တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ သတိရမိေသးတယ္။ ၁၀ တန္း ဘယ္ႏွစ္မွာ Top 10 က ဘယ္သူက ဘယ္ႏွစ္မွတ္ရ၊ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြက ၁၀ တန္း အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ စတာမ်ဳိးေတြ အျမဲမွတ္မိတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီအခ်က္ေတြ မွတ္မိေနတာ သူ႔မွတ္ဥာဏ္ေတြ ႏွေျမာစရာလုိ႔ ထင္မိတယ္။ သူ႔စိတ္၀င္စားမွုနဲ႔ သူေပါ့ေလ။
Computer မွာေတာ့ Memory မႏုိင္ရင္ စက္ေလးသြားမွာ (သုိ႔) ရပ္သြားမွာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူကေတာ့ အဲလုိျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ information ေတြမွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ မလုိအပ္တာေတြ overwrite လုပ္သြားရင္ မခက္ဘူးလား ေတြးမိတယ္။
“A little knowledge is a dangerous thing.” သီဟသစ္ေတာ့ အဲဒီစကားရျပီး ကတည္းက ဆင္ေျခေပးစရာကုိရလုိ႔။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပတ္သက္တာ မျပင္တတ္ဘူး။ သူမ်ားျပင္ရင္လည္း ၾကည့္မေနဘူး။ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္လုပ္ရင္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ေလ။ အစကတည္းက ၾကည့္ျပီး မွတ္မေနဘူး။ ျပင္တတ္တဲ့ဆီ ပုိ႔လုိက္တယ္ေလ။
ဘာေတြမွတ္သင့္တယ္ မမွတ္သင့္ဘူး ဆုိတာကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ေရခ်ိန္နဲ႔ဆုိင္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။ ကုိယ့္စိတ္၀င္စားမွုေတြ ၀ါသနာေတြနဲ႔လည္း ဆုိင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ သီဟသစ္လည္း ေရးသာေရးေနတာ။ ခုထိဆန္းစစ္ေနတုန္းပါပဲ။ ဘာေတြသိမ္းထားရမလဲ ဆုိတာကုိေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခုေျပာလာရင္လည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနဘဲ လက္ခံမိတတ္ေနတုန္းပါပဲ။ ၾကဳိးစားရပါအုံးမည္ေပါ့ဗ်ာ။
စာၾကြင္းအေနနဲ႔ေျပာရရင္ မလုိအပ္သည္မ်ားကုိ ျခစ္ပစ္ပါ ဆုိလုိ႔ စာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြက သီဟသစ္ နင့္ကုိလည္း မလုိဘူးကြာဆုိျပီး ခ်စ္ပစ္ အဲေလ ျခစ္ပစ္လုိက္ရင္လည္း ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိယ္မုိ႔ “ကုိယ္ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္မွာလည္းကြယ္” သီခ်င္းေလး ဆုိရုံမွ တစ္ပါး အျခားမရွိပါေၾကာင္း… :P
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
P.S
၁) အရင္ပုိ႔စ္တုန္းက က်ပ္၅၀ ေစ့ဆုိတာ အဲဒီႏွစ္ပုိင္းေလာက္က ၁၀၀ က်ပ္ေစ့၊ ၅၀ က်ပ္ေစ့ ေတြ ထုတ္လုိက္ေသးတယ္။ (ရီတာေျပာသလုိ ၾကဳိရွင္းမျပလုိက္မိလုိ႔) ရွားသြားမယ္ဆုိတာ သိလုိ႔ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲ သိမ္းထားတာ။ အမွတ္တရေပးလုိက္တာက လြဲရင္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မပါပါဘူး။ မမ tg ေတြးသလုိ ဘယ္သူမွ လုိက္မေတြးၾကဘူး။ (အင္း အဲဒါေၾကာင့္ လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ၊ အဲလုိ ေျပာလုိက္ရင္ ၀ုိင္းဆဲခံရမွာစုိးလုိ႔၊ မေျပာေတာ့ပါေၾကာင္း)
Bouns:
၁) နံပါတ္ေျပာင္းျပန္
အေပ်ာ္စီးေလွမ်ား ငွားရမ္းေသာ စခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားက မုိက္ကရုိဖုန္းက တဆင့္ လွမ္းေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 99 ကမ္းဘက္ကုိ ျပန္ေလွာ္ခဲ့ပါ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားပါျပီ"
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားသည္။ ေလွကမ္းဘက္ျပန္မလာေခ်။
"ေလွနံပါတ္ 99၊ အျမန္ဆုံး ကမ္းျပန္ကပ္ပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဆီက အခ်ိန္ပုိခ ထပ္ေတာင္းရလိမ့္မယ္"
ကယ္ဆယ္ေရးသမား၏ အကူခ်ာတိတ္က သူ႔ဆရာကို ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စခန္းမွာ ေလွ 75 စီးပဲ ရွိတယ္၊ ဘယ္က နံပါတ္ 99 ေရာက္လာတာလဲ"
ကယ္ဆယ္ေရးသမား ေခတၲမွ် မင္သက္မိသြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ေရထဲ ေျပးဆင္းသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 66 ခင္ဗ်ားျပႆနာေပၚေနလား"
၂) ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ကို စိတ္ညစ္လွျပီ
ေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာ ပီတာေလးက အေမကိုေျပာသည္။
"ေမေမ၊ ဒီေန႔သားကုိ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးက ေခၚျပီးေမးတယ္၊ မင္းမွာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိသလားတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းေသာသား လုိ႔ေျဖလုိက္တယ္"
"ဒါမွန္တာေပါ့၊ ဒီစကားၾကားေတာ့ ဆရာမၾကီးက စိတ္ပ်က္သြားလုိ႔လား"
"ဟင့္အင္း၊ 'ေတာ္ပါေသးရဲ႔'လုိ႔ သူကေျပာတယ္"
Friday, June 12, 2009
လွ်ဳိ႔၀ွက္ျခင္း ပြင့္လင္းျခင္း Grow up Grow Old
အရင္ပုိ႔စ္ေလးမွာ သားေလး ခ်န္းခ်န္အတြက္ နာမည္ေလးေတြ ေရြးေပးသြားၾကတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ မဒမ္သီဟသစ္ နဲ႔ တုိင္ပင္ျပီးရင္ ဘယ္နာမည္ေလး ေရြးျဖစ္တယ္ဆုိတာ ပုိ႔စ္ေရးပါ့မယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ မ်ဳိးဆက္ပုိင္ကို အၾကဳိက္မ်ားၾကတယ္ ထင္တယ္။ လင္းသန္႔ ဆုိတဲ့ နာမည္ကေတာ့ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရည္းစားစျဖစ္ခါစက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္ျပီးစဥ္းစားထားတဲ့ နာမည္ေလးပါ။
ကဲစာအသစ္ေလး စလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ။
လူမွန္းသိတတ္ လာကတည္းက သီဟအတြက္ အခက္ခဲဆုံးက လၽွဳိ႔၀ွက္ျခင္း ပဲဗ်။ အဲလုိေျပာလုိ႔ သူမ်ားလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကုိ လူတကာ လုိက္ေျပာေနတယ္ မထင္ေစလုိပါဘူး။ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာတာပါ။ အိမ္မွာလည္း အစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ အငယ္ဆုံးသား ဆုိေတာ့ တုိင္ပင္စရာ ညီအစ္ကုိ မရွိတာနဲ႔ တစ္ခုခုဆုိ အိမ္ကုိ ေျပာျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဘယ္ေကာင္မေလးကုိ စိတ္၀င္စားတယ္၊ ဘာညာ ဒါမ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ကုိ အသိမေပးတာဆုိလုိ႔ ကြန္ျပဴတာတကၠသုိလ္တက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အေဆာင္မွာ PC ကစားတာ ကုိပဲ မေျပာျဖစ္တာ။ အဲဒါလည္းမရပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခရီးၾကဳံလုိ႔ အိမ္၀င္ျပီး တည္းခုိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္လူက သူ႔အယ္လဘမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိ ျပေတာ့ သီဟသစ္ မိန္႔မိန္႔ၾကီး ကုလားကား ၾကည့္ေနပုံၾကီး ပါပါေရာလား။ အဲဒါနဲ႔ အေပ်ာ္ရုိက္တာပါဆုိျပီး ေလွ်ာခ်ရတယ္။
တကၠသုိလ္တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မလွ်ဳိ႔၀ွက္တတ္တဲ့ အက်င့္က တစ္ခါတစ္ေလ ေလာက္ပဲ ဒုကၡေပးတာပါ။ ဥပမာ.. ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖဲမရုိက္ဘူး ကတိေပးထားတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖဲႏုိင္လုိ႔ မုန္႔၀ယ္ေကၽြးတဲ့အေၾကာင္းသြားေျပာမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဖဲရုိက္တဲ့ အထဲပါသလား ဆုိျပီး ေမးေတာ့ ေအးဟုတ္တယ္ေလ ေျပာလုိက္မိတာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့ယူရတယ္။ သူနဲ႔ဆုိရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ုိင္းေညာ္ၾကလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာနည္းနည္း၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေဖာ္မိလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာေတြက မ်ားမ်ားျဖစ္ေနတာ။
အလုပ္ထဲ၀င္ေတာ့ အဲဒီအက်င့္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ေျပာရမယ္။ သင္တန္းဆရာ လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကုိယ္တတ္တဲ့ အရာ တတ္တယ္ ေျပာတယ္၊ မတတ္တဲ့အရာ မတတ္ဘူးေျပာတယ္။ အဲလုိေျပာမိေတာ့ ကုိယ္မတတ္တဲ့ အရာကုိ အေျခခံျပီး အထင္ေသးတဲ့သူက ေသးတယ္ဗ်။ ခု စကၤာပူမွာ အလုပ္လာလုပ္ေတာ့လည္း ကုိယ့္user ကုိ ေဆာ့၀ဲလ္မွာ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ့အပုိင္း ကုိယ္မလုပ္တတ္ဘူးဆုိ ကုိယ္က A to Z အကုန္ေျပာမိေရာ။ User က အဲဒါကုိနင္းျပီး ညစ္ေတာ့တာေပါ့။ Manager ကေတာင္ မင္းက So Open ျဖစ္လြန္းတယ္ အေျပာခံရေသးတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံမိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာမိရင္ တစ္ခ်ဳိ႔ေတြအတြက္ အားသာခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားေရာ။ ကုိယ့္ကုိ ျပန္စတာမ်ဳိးေပါ့ေလ။ အဲဒီအက်င့္က သီဟသစ္ကုိယ္ သီဟသစ္ ပြင့္လင္းတယ္လုိ႔လည္း မထင္ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေဖာ္ မသူေတာ္ လုပ္တတ္တာမ်ဳိးလားမသိပါဘူး။
(ပြင့္လင္းတယ္ ဆုိလုိ႔ ရုံးက အစ္မ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းသတိရတယ္။ လစာက အစမ္းခန္႔လစာအတုိင္းပဲ ရွိေနတာ။ ရုံးက ၂၀၀ ထပ္တုိးေပးရမွာကုိ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။ ခုဆုိ ၁၀ လ ေက်ာ္သြားျပီ၊ ရသင့္တာ။ သူက ပညာမာန လုိလုိ၊ ရွက္တာ လုိလုိနဲ႔ HR ကုိလည္းဘာမွ သြားမေျပာဘူး။ အဲလုိေနရာမ်ဳိးေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ ပြင့္လင္းခဲ့လုိ႔ ထပ္တုိးတဲ့ဟာ ရခဲ့တာၾကာေပါ့)
ကုိယ့္ကုိလည္း တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါမ်ားမရင့္က်က္ေသးတာလားမသိ ဆုိျပီးေတာ့ေလ။ အသက္ကလည္း ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသက္ၾကီးတယ္လုိ႔ကုိ ဘယ္ခါမွ မထင္ခဲ့တာေလ။ ငယ္ငယ္ ေလး၊ ငါးတန္းေလာက္တုန္းက ၁၀ တန္းက အကုိၾကီးေတြကုိၾကည့္ ငါငယ္ေသးတယ္ေပါ့။ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ Final က လူေတြကုိၾကည့္ ငါအသက္မၾကီးေသးပါဘူးေပါ့ေလ။ ခုဒီအရြယ္ အသက္ ၃၀ ေရာက္ေတာ့လည္း အသက္ ၃၅၊ ၃၆ ေလာက္လူေတြကုိၾကည့္တယ္ေလ။ ေျပာသာေျပာရတာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိယ္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းတက္ခါစ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ညီေတြ ညီမေတြက ခုေက်ာင္းျပီးျပီး လူၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကျပီေလ။ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္မိရင္ ကုိယ္အသက္ၾကီးတယ္ ဆုိတာ သိသာလုိ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ Grow Old ျဖစ္လာေနပါျပီ။
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ Grow Up ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိတာ သီဟသစ္ စဥ္းစားေနတယ္။ တရားထုိင္ရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ တစ္ခါမွ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ထုိင္လုိက္ရင္ ငုိက္ငုိက္သြားတာနဲ႔ အိပ္ခါးနီး တရားထုိင္မယ့္အခ်ိန္ "ေရးတတ္လိုက္တာကြယ္"တုိ႔၊ "ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္" တုိ႔လုိက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ့္ အျပစ္နဲ႔ ကုိယ္ေပါ့ကြယ္။
ကဲညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမတုိ႔ေရ Grow Up ျဖစ္ေစေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ား ရွာေတြ႔ရင္ ေျပာပါ့မယ္ကြယ္။ ခုေတာ့လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ၊ ေမာ္ေတာ္ေန ေရထဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေန အေမဆဲ ေလး ေတြ လုပ္လုိက္အုံးမယ္ကြယ္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus:
၁) က်န္းမာေရးအတြက္
သန္းၾကြယ္သူေဌး တစ္ဦးကြယ္လြန္သည္။ ၄င္း၏ အေလာင္းကို ေျမခ်ျပီးေသာအခါ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအားလုံး ၄င္း၏ အိမ္တြင္ စုေ၀းသည္။ ေသသူ၏ ၀တ္လုံေတာ္ရ က ေသတမ္းစာကုိ ဖတ္ျပသည္။
"ကုမၸဏီ အစုရွယ္ယာမ်ား အားလုံးကုိ ကၽြႏု္ပ္၏ ဇနီးသည္အား ေပးအပ္သည္။ သမီးအတြက္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ တုိက္အိမ္ၾကီးကုိ ထားခဲ့သည္။ သုံးခန္းတြဲ တုိက္ခန္း ကုိ အိမ္ေဖာ္မေလး အမည္ႏွင့္ လႊဲေျပာင္းေပးရမည္။ ေငြသည္ အေရးမၾကီး က်န္းမာေရးသာ အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္သည္ ဟု တစ္ခ်ိန္လုံး ကၽြႏု္ပ္အားေျပာခဲ့သူ ကၽြႏ္ုပ္၏ တူေတာ္ေမာင္အတြက္ Adidas အားကစားဖိနပ္ အသစ္က်ပ္ကၽြတ္တစ္ရံထားခဲ့သည္။"
၂) သိတယ္ဆုိတာကုိး
'ေစာရမင္းသား' ကုိခ်ဴခ်ာ၏ အိမ္သုိ႔ ရဲသားမ်ား ေရာက္လာျပီး တံခါးေခါက္သည္။
"ေဟ့ ခ်ဴခ်ာ တံခါးဖြင့္စမ္း၊ တုိ႔ရဲေတြကြ၊ မင္းစိန္ေရႊ ရတနာေတြ ခုိးသြားတယ္ဆုိတာ ငါတုိ႔သိတယ္။ မင္း၀ွက္ထားတဲ့ ေနရာကုိလည္းတုိ႔သိတယ္"
"ခဏေနအုံးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေနရာ ေျပာင္းဖြက္လုိက္အုံးမယ္"
ကဲစာအသစ္ေလး စလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ။
လူမွန္းသိတတ္ လာကတည္းက သီဟအတြက္ အခက္ခဲဆုံးက လၽွဳိ႔၀ွက္ျခင္း ပဲဗ်။ အဲလုိေျပာလုိ႔ သူမ်ားလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကုိ လူတကာ လုိက္ေျပာေနတယ္ မထင္ေစလုိပါဘူး။ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာတာပါ။ အိမ္မွာလည္း အစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ အငယ္ဆုံးသား ဆုိေတာ့ တုိင္ပင္စရာ ညီအစ္ကုိ မရွိတာနဲ႔ တစ္ခုခုဆုိ အိမ္ကုိ ေျပာျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဘယ္ေကာင္မေလးကုိ စိတ္၀င္စားတယ္၊ ဘာညာ ဒါမ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ကုိ အသိမေပးတာဆုိလုိ႔ ကြန္ျပဴတာတကၠသုိလ္တက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အေဆာင္မွာ PC ကစားတာ ကုိပဲ မေျပာျဖစ္တာ။ အဲဒါလည္းမရပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခရီးၾကဳံလုိ႔ အိမ္၀င္ျပီး တည္းခုိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္လူက သူ႔အယ္လဘမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိ ျပေတာ့ သီဟသစ္ မိန္႔မိန္႔ၾကီး ကုလားကား ၾကည့္ေနပုံၾကီး ပါပါေရာလား။ အဲဒါနဲ႔ အေပ်ာ္ရုိက္တာပါဆုိျပီး ေလွ်ာခ်ရတယ္။
တကၠသုိလ္တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မလွ်ဳိ႔၀ွက္တတ္တဲ့ အက်င့္က တစ္ခါတစ္ေလ ေလာက္ပဲ ဒုကၡေပးတာပါ။ ဥပမာ.. ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖဲမရုိက္ဘူး ကတိေပးထားတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖဲႏုိင္လုိ႔ မုန္႔၀ယ္ေကၽြးတဲ့အေၾကာင္းသြားေျပာမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဖဲရုိက္တဲ့ အထဲပါသလား ဆုိျပီး ေမးေတာ့ ေအးဟုတ္တယ္ေလ ေျပာလုိက္မိတာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့ယူရတယ္။ သူနဲ႔ဆုိရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ုိင္းေညာ္ၾကလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာနည္းနည္း၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေဖာ္မိလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာေတြက မ်ားမ်ားျဖစ္ေနတာ။
အလုပ္ထဲ၀င္ေတာ့ အဲဒီအက်င့္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ေျပာရမယ္။ သင္တန္းဆရာ လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကုိယ္တတ္တဲ့ အရာ တတ္တယ္ ေျပာတယ္၊ မတတ္တဲ့အရာ မတတ္ဘူးေျပာတယ္။ အဲလုိေျပာမိေတာ့ ကုိယ္မတတ္တဲ့ အရာကုိ အေျခခံျပီး အထင္ေသးတဲ့သူက ေသးတယ္ဗ်။ ခု စကၤာပူမွာ အလုပ္လာလုပ္ေတာ့လည္း ကုိယ့္user ကုိ ေဆာ့၀ဲလ္မွာ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ့အပုိင္း ကုိယ္မလုပ္တတ္ဘူးဆုိ ကုိယ္က A to Z အကုန္ေျပာမိေရာ။ User က အဲဒါကုိနင္းျပီး ညစ္ေတာ့တာေပါ့။ Manager ကေတာင္ မင္းက So Open ျဖစ္လြန္းတယ္ အေျပာခံရေသးတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံမိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာမိရင္ တစ္ခ်ဳိ႔ေတြအတြက္ အားသာခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားေရာ။ ကုိယ့္ကုိ ျပန္စတာမ်ဳိးေပါ့ေလ။ အဲဒီအက်င့္က သီဟသစ္ကုိယ္ သီဟသစ္ ပြင့္လင္းတယ္လုိ႔လည္း မထင္ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေဖာ္ မသူေတာ္ လုပ္တတ္တာမ်ဳိးလားမသိပါဘူး။
(ပြင့္လင္းတယ္ ဆုိလုိ႔ ရုံးက အစ္မ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းသတိရတယ္။ လစာက အစမ္းခန္႔လစာအတုိင္းပဲ ရွိေနတာ။ ရုံးက ၂၀၀ ထပ္တုိးေပးရမွာကုိ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။ ခုဆုိ ၁၀ လ ေက်ာ္သြားျပီ၊ ရသင့္တာ။ သူက ပညာမာန လုိလုိ၊ ရွက္တာ လုိလုိနဲ႔ HR ကုိလည္းဘာမွ သြားမေျပာဘူး။ အဲလုိေနရာမ်ဳိးေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ ပြင့္လင္းခဲ့လုိ႔ ထပ္တုိးတဲ့ဟာ ရခဲ့တာၾကာေပါ့)
ကုိယ့္ကုိလည္း တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါမ်ားမရင့္က်က္ေသးတာလားမသိ ဆုိျပီးေတာ့ေလ။ အသက္ကလည္း ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသက္ၾကီးတယ္လုိ႔ကုိ ဘယ္ခါမွ မထင္ခဲ့တာေလ။ ငယ္ငယ္ ေလး၊ ငါးတန္းေလာက္တုန္းက ၁၀ တန္းက အကုိၾကီးေတြကုိၾကည့္ ငါငယ္ေသးတယ္ေပါ့။ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ Final က လူေတြကုိၾကည့္ ငါအသက္မၾကီးေသးပါဘူးေပါ့ေလ။ ခုဒီအရြယ္ အသက္ ၃၀ ေရာက္ေတာ့လည္း အသက္ ၃၅၊ ၃၆ ေလာက္လူေတြကုိၾကည့္တယ္ေလ။ ေျပာသာေျပာရတာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိယ္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းတက္ခါစ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ညီေတြ ညီမေတြက ခုေက်ာင္းျပီးျပီး လူၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကျပီေလ။ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္မိရင္ ကုိယ္အသက္ၾကီးတယ္ ဆုိတာ သိသာလုိ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ Grow Old ျဖစ္လာေနပါျပီ။
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ Grow Up ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိတာ သီဟသစ္ စဥ္းစားေနတယ္။ တရားထုိင္ရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ တစ္ခါမွ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ထုိင္လုိက္ရင္ ငုိက္ငုိက္သြားတာနဲ႔ အိပ္ခါးနီး တရားထုိင္မယ့္အခ်ိန္ "ေရးတတ္လိုက္တာကြယ္"တုိ႔၊ "ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္" တုိ႔လုိက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ့္ အျပစ္နဲ႔ ကုိယ္ေပါ့ကြယ္။
ကဲညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမတုိ႔ေရ Grow Up ျဖစ္ေစေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ား ရွာေတြ႔ရင္ ေျပာပါ့မယ္ကြယ္။ ခုေတာ့လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ၊ ေမာ္ေတာ္ေန ေရထဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေန အေမဆဲ ေလး ေတြ လုပ္လုိက္အုံးမယ္ကြယ္။
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
Bonus:
၁) က်န္းမာေရးအတြက္
သန္းၾကြယ္သူေဌး တစ္ဦးကြယ္လြန္သည္။ ၄င္း၏ အေလာင္းကို ေျမခ်ျပီးေသာအခါ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအားလုံး ၄င္း၏ အိမ္တြင္ စုေ၀းသည္။ ေသသူ၏ ၀တ္လုံေတာ္ရ က ေသတမ္းစာကုိ ဖတ္ျပသည္။
"ကုမၸဏီ အစုရွယ္ယာမ်ား အားလုံးကုိ ကၽြႏု္ပ္၏ ဇနီးသည္အား ေပးအပ္သည္။ သမီးအတြက္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ တုိက္အိမ္ၾကီးကုိ ထားခဲ့သည္။ သုံးခန္းတြဲ တုိက္ခန္း ကုိ အိမ္ေဖာ္မေလး အမည္ႏွင့္ လႊဲေျပာင္းေပးရမည္။ ေငြသည္ အေရးမၾကီး က်န္းမာေရးသာ အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္သည္ ဟု တစ္ခ်ိန္လုံး ကၽြႏု္ပ္အားေျပာခဲ့သူ ကၽြႏ္ုပ္၏ တူေတာ္ေမာင္အတြက္ Adidas အားကစားဖိနပ္ အသစ္က်ပ္ကၽြတ္တစ္ရံထားခဲ့သည္။"
၂) သိတယ္ဆုိတာကုိး
'ေစာရမင္းသား' ကုိခ်ဴခ်ာ၏ အိမ္သုိ႔ ရဲသားမ်ား ေရာက္လာျပီး တံခါးေခါက္သည္။
"ေဟ့ ခ်ဴခ်ာ တံခါးဖြင့္စမ္း၊ တုိ႔ရဲေတြကြ၊ မင္းစိန္ေရႊ ရတနာေတြ ခုိးသြားတယ္ဆုိတာ ငါတုိ႔သိတယ္။ မင္း၀ွက္ထားတဲ့ ေနရာကုိလည္းတုိ႔သိတယ္"
"ခဏေနအုံးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေနရာ ေျပာင္းဖြက္လုိက္အုံးမယ္"
Thursday, May 21, 2009
ေအာင္ျမင္ျခင္းသုိ႔ နာရီ ၁၀,၀၀၀
ေအာင္ျမင္သူ နဲ႔ က်ဆုံးသူ၊ ဥာဏ္ၾကီးရွင္နဲ႔ ငတုံး တုိ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြ ကြာျခားခ်က္ရွိသလဲ...
သီဟသစ္တုိ႔ရုံးမွာ လူတစ္ေယာက္ အလုပ္ထြက္တုိင္း ၀မ္းအနည္းဆုံးကေတာ့ မန္ေနဂ်ာၾကီး ေနမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ Farewell Dinner ဆုိျပီး စားေသာက္ဆုိင္မွာ သူက လုိက္လုိက္ေကၽြးရလုိ႔ေလ။
ဒီေန႔လည္း ရုံးက ဖိလစ္ပုိင္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ အလုပ္ထြက္မွာမုိ႔ မန္ေနဂ်ာက အဖြဲ႔လုိက္ကုိ စားေသာက္ဆုိင္မွာ လုိက္ေကၽြးပါတယ္။ လုိက္ေကၽြးျဖစ္ရင္း သူေျပာျပတာေလးေတြ ကုိမွတ္ထားျပီး ခုျပန္ေျပာျပပါမယ္။
လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိတာ သူေမြးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေနရာေဒသ အေပၚမွာ အမ်ားၾကီးမူတည္ပါတယ္။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရဆုိရင္ Feb, March ေမြးတဲ့သူေတြက ေဟာ္ကီ အစရွိတဲ့ အားကစားေတြမွာ ထူးခၽြန္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ေက်ာင္းစေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔က လူေကာင္ပုိၾကီးႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပုိကစားျဖစ္ႏုိင္ျပီး အားကစားမွာ ထူးခၽြန္လာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမြးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေနရာေဒသ ဆုိတာေတြကုိ သီဟသစ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ ဆုိတာ ဆက္ပါရေစ။
အဲဒီ ထူးခၽြန္တဲ့လူေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္းသူက စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္းေျပာျပတယ္ဗ်။ လူတစ္ေယာက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဆုိရင္ အနည္းဆုံး နာရီ ၁၀, ၀၀၀ ေလ့က်င့္ခဲ့ဖုိ႔ လုိတဲ့အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပါ့။ Beatles ေတးဂီတ အဖြဲ႔ကစလုိ႔ Bill Gates ထိ သူတုိ႔ဟာ အနည္းဆုံး နာရီ ၁၀, ၀၀၀ စာ ေလ့က်င့္ခဲ့ၾက၊ ၾကဳိးစားခဲ့ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္တဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာရီ ၅, ၀၀၀ ေလာက္မွာရပ္သြားလုိ႔ ျဖစ္တယ္။
သီဟသစ္ဆီစာလာဖတ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြက smart ျဖစ္ျပီးသားမုိ႔ ေရခင္းမျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္ဖတ္မယ္ဆုိရင္ link ေလး အတုိင္းသာ သြားလုိက္ပါ။
Gladwell Malcolm : Outliers The Story of Success
သူေျပာတာ ၾကားျပီးေတာ့ သီဟသစ္ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္တဲ့ အေျခအေနကုိ ေရာက္ေနျပီလား။ မေရာက္ေသးဘူး။ အဲဒါဆုိ ခုလက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ Professional လုိင္းမွာ နာရီဘယ္ေလာက္သုံးခဲ့ျပီလဲ။ နာရီ ၁၀, ၀၀၀ မျပည့္ေသးတာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။ သူဆုိလုိခ်င္တဲ့ နာရီေတြဆုိတာ ဒီအလုပ္တစ္ခုတည္းကုိပဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ အာရုံတက်လုပ္တာမ်ဳိးကိုဆုိလုိတာ။ အင္း.... အမ်ားၾကီး ၾကဳိးစားရအုံးမယ္ဗ်။
ဒီစာေလးကုိ ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြေရာ ေအာင္ျမင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကုိ ေရာက္ေနျပီလား။ နာရီဘယ္ေလာက္သုံးခဲ့ျပီလဲ.. ဆုိတာေလးကုိ ေမးခ်င္လုိက္တာ...
P.S အရင္ပုိ႔စ္ က ေဆးခန္းနာမည္ မေရးေတာ့ပါ။ "သူလုိလူစား အမ်ားၾကီး" ဆုိသလုိပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကဳံေနရတဲ့ ကိစၥ မုိ႔ပါ။ အားလုံးကုိ မဆုိလုိပါ။
Bonus:
၁) ေမွာင္ခုိသမား
အေကာက္ခြန္အရာရွိက ကုိခ်ဴခ်ာကုိေျပာသည္။
"အေကာက္ခြန္ေဆာင္မလား မေဆာင္ဘူးလား"
"ပစၥည္းေတြ အားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္ေမွာင္ခုိသယ္လာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ေဆာင္ရမွာလဲ မေဆာင္ဘူး"
(အဲဒီလုိမ်ား ေရႊႏုိင္ငံက ေလဆိပ္မွာ ေျပာစမ္းၾကည့္ပါလား)
၂)ေယာက္်ားတုိ႔ မ်က္ရည္
စိန္ေရႊရတနာဆုိင္တြင္ျဖစ္သည္။
လာ၀ယ္သူ အမ်ဳိးသမီးက ေစ်းအၾကီးဆုံး စိန္ဘယက္ကို ေနာက္ဆုံးေရြးလုိက္ျပီး ေငြစကၠဴထုပ္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္သည္။ ဆုိင္ရွင္က ေျပာသည္။
"ခင္ဗ်ား ေငြစကၠဴေတြ စုိေနပါလား"
"ကၽြန္မကုိ ပုိက္ဆံ ထုတ္ေပးတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မေယာက္်ား မ်က္ရည္က်လုိ႔ပါ"
သီဟသစ္တုိ႔ရုံးမွာ လူတစ္ေယာက္ အလုပ္ထြက္တုိင္း ၀မ္းအနည္းဆုံးကေတာ့ မန္ေနဂ်ာၾကီး ေနမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ Farewell Dinner ဆုိျပီး စားေသာက္ဆုိင္မွာ သူက လုိက္လုိက္ေကၽြးရလုိ႔ေလ။
ဒီေန႔လည္း ရုံးက ဖိလစ္ပုိင္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ အလုပ္ထြက္မွာမုိ႔ မန္ေနဂ်ာက အဖြဲ႔လုိက္ကုိ စားေသာက္ဆုိင္မွာ လုိက္ေကၽြးပါတယ္။ လုိက္ေကၽြးျဖစ္ရင္း သူေျပာျပတာေလးေတြ ကုိမွတ္ထားျပီး ခုျပန္ေျပာျပပါမယ္။
လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိတာ သူေမြးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေနရာေဒသ အေပၚမွာ အမ်ားၾကီးမူတည္ပါတယ္။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရဆုိရင္ Feb, March ေမြးတဲ့သူေတြက ေဟာ္ကီ အစရွိတဲ့ အားကစားေတြမွာ ထူးခၽြန္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ေက်ာင္းစေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔က လူေကာင္ပုိၾကီးႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပုိကစားျဖစ္ႏုိင္ျပီး အားကစားမွာ ထူးခၽြန္လာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမြးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေနရာေဒသ ဆုိတာေတြကုိ သီဟသစ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ ဆုိတာ ဆက္ပါရေစ။
အဲဒီ ထူးခၽြန္တဲ့လူေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္းသူက စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္းေျပာျပတယ္ဗ်။ လူတစ္ေယာက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဆုိရင္ အနည္းဆုံး နာရီ ၁၀, ၀၀၀ ေလ့က်င့္ခဲ့ဖုိ႔ လုိတဲ့အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပါ့။ Beatles ေတးဂီတ အဖြဲ႔ကစလုိ႔ Bill Gates ထိ သူတုိ႔ဟာ အနည္းဆုံး နာရီ ၁၀, ၀၀၀ စာ ေလ့က်င့္ခဲ့ၾက၊ ၾကဳိးစားခဲ့ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္တဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာရီ ၅, ၀၀၀ ေလာက္မွာရပ္သြားလုိ႔ ျဖစ္တယ္။
သီဟသစ္ဆီစာလာဖတ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြက smart ျဖစ္ျပီးသားမုိ႔ ေရခင္းမျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္ဖတ္မယ္ဆုိရင္ link ေလး အတုိင္းသာ သြားလုိက္ပါ။
Gladwell Malcolm : Outliers The Story of Success
သူေျပာတာ ၾကားျပီးေတာ့ သီဟသစ္ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္တဲ့ အေျခအေနကုိ ေရာက္ေနျပီလား။ မေရာက္ေသးဘူး။ အဲဒါဆုိ ခုလက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ Professional လုိင္းမွာ နာရီဘယ္ေလာက္သုံးခဲ့ျပီလဲ။ နာရီ ၁၀, ၀၀၀ မျပည့္ေသးတာ ေသခ်ာတယ္ဗ်။ သူဆုိလုိခ်င္တဲ့ နာရီေတြဆုိတာ ဒီအလုပ္တစ္ခုတည္းကုိပဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ အာရုံတက်လုပ္တာမ်ဳိးကိုဆုိလုိတာ။ အင္း.... အမ်ားၾကီး ၾကဳိးစားရအုံးမယ္ဗ်။
ဒီစာေလးကုိ ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြေရာ ေအာင္ျမင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကုိ ေရာက္ေနျပီလား။ နာရီဘယ္ေလာက္သုံးခဲ့ျပီလဲ.. ဆုိတာေလးကုိ ေမးခ်င္လုိက္တာ...
P.S အရင္ပုိ႔စ္ က ေဆးခန္းနာမည္ မေရးေတာ့ပါ။ "သူလုိလူစား အမ်ားၾကီး" ဆုိသလုိပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကဳံေနရတဲ့ ကိစၥ မုိ႔ပါ။ အားလုံးကုိ မဆုိလုိပါ။
Bonus:
၁) ေမွာင္ခုိသမား
အေကာက္ခြန္အရာရွိက ကုိခ်ဴခ်ာကုိေျပာသည္။
"အေကာက္ခြန္ေဆာင္မလား မေဆာင္ဘူးလား"
"ပစၥည္းေတြ အားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္ေမွာင္ခုိသယ္လာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ေဆာင္ရမွာလဲ မေဆာင္ဘူး"
(အဲဒီလုိမ်ား ေရႊႏုိင္ငံက ေလဆိပ္မွာ ေျပာစမ္းၾကည့္ပါလား)
၂)ေယာက္်ားတုိ႔ မ်က္ရည္
စိန္ေရႊရတနာဆုိင္တြင္ျဖစ္သည္။
လာ၀ယ္သူ အမ်ဳိးသမီးက ေစ်းအၾကီးဆုံး စိန္ဘယက္ကို ေနာက္ဆုံးေရြးလုိက္ျပီး ေငြစကၠဴထုပ္ကုိ ကမ္းေပးလုိက္သည္။ ဆုိင္ရွင္က ေျပာသည္။
"ခင္ဗ်ား ေငြစကၠဴေတြ စုိေနပါလား"
"ကၽြန္မကုိ ပုိက္ဆံ ထုတ္ေပးတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မေယာက္်ား မ်က္ရည္က်လုိ႔ပါ"
Tuesday, April 21, 2009
တစ္သက္မွာ တစ္ခါ
ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့ အေၾကာင္းရင္း (၁)
ဟုိတေလာက Gtalk မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သူက အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မင္းေသခ်ာ စဥ္းစားအုံးေနာ္ ၊ လူပ်ဳိဘ၀ ဆုိတာ တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ရတာ လုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ လက္ခံပုံမေပၚပါဘူး။
ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့ အေၾကာင္းရင္း (၂)
Good Friday ေန႔က ရုံးက အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ Team Building ဆုိျပီး MacRitchie ေရကန္ၾကီးေဘးက ေလွ်ာက္လမ္းအတုိင္း ေတာလမ္းေလး ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္သာယာပါတယ္ လမ္းေလးက။ အဲဒါကုိ ၾကည္ႏူးမေနဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကုိပဲ သြားသတိရေနလဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ တုန္းက ဓါတ္ေတာ္ခ်ဳိင့္ ေရတံခြန္ကုိ သြားလည္ေနတာပဲ သတိရေနတယ္။ တစ္ခါက ရဖူးတဲ့ ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေလးေပါ့။
တကယ္ေရးျဖစ္တာက
ေနာက္ စိတ္ေအးလက္ေအး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀မွာ တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ရတဲ့ဟာ ေတြ အမ်ားၾကီးပါလားလုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ မိဘ ေပါ့။ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေလးစားစရာ ေကာင္းတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြ... စသျဖင့္ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ဒါ့အျပင္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေလးေတြ၊ ခါးသက္စရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အဲဒါေတြက တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ရတဲ့အရာေတြပါပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ထပ္ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္၊ ပထမ တစ္ခါနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မတူႏုိင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ဳိ႕ အရာေတြကုိေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူေမ့ပစ္လုိက္ ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ဟာေတြေတာ့ တုိက္ဆုိင္တုိင္း သတိရတတ္ပါတယ္။ တသသ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဆရာမင္းလူ ရဲ႕စာေလးကုိ သတိရပါတယ္။ လူေတြ အသက္ၾကီးလာရင္ အတိတ္အေၾကာင္းပဲ ဘာလုိ႔ေျပာၾကတာလဲ ဆုိေတာ့ အတိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာ ေသခ်ာလုိ႔တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တစ္ခ်ဳိ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေတြကုိပဲ သတိရေနျပီး ပစၥဳပၸဳန္ကုိ စိတ္ညစ္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး ထင္တာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္ဆုိတာလဲ တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ရတဲ့ အရာမုိ႔ပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ သတိရတာလည္းရ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းၾကပါစုိ႔။
P.S: ခုတစ္ေလာ ရုံးမွာ Pressure မ်ားလြန္း၍ ထင္သည္။ အာရုံသိပ္မရႊင္ပါ။ ကုိယ္တင္ထားတဲ့ Post ေတြ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ မၾကဳိက္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဖတ္မေကာင္းရင္ သည္းခံပါရန္။
Bonus:
ကိစၥမရွိဘူး
တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာနားက ျမစ္ထဲမွာ ကူးတုိ႔လုိက္ပုိ႔တဲ့ တရုတ္ၾကီး ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ပြဲေတာ္ရွိေတာ့ လုိက္ခ်င္တဲ့သူမ်ားေနတာေပါ့။ လူေတြက ျပဳံတက္ၾကတာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႔ေၾကာက္တဲ့သူေတြက "ျဖစ္ပါ့မလား တရုတ္ၾကီး" ဆုိေတာ့ "ကိစၥမီရွိဘူး၊ ကိစၥမီရွိဘူး ၊ တက္သာတက္" တဲ့။ ျမစ္လယ္လည္းေရာက္ေတာ့ လွဳိင္းေတြနဲ႔ လူေတြကမ်ားဆုိေတာ့ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အခါက်မွ တရုတ္ၾကီးက "ကိစၥ ရွိျပီ၊ ကိစၥ ရွိျပီ" တဲ့။ ေအးေရာေပါ့ကြယ္..
(ကိစၥမရွိဘူး ကိစၥမရွိဘူး ေျပာတတ္သူမ်ားအတြက္ :D )
ဟုိတေလာက Gtalk မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သူက အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မင္းေသခ်ာ စဥ္းစားအုံးေနာ္ ၊ လူပ်ဳိဘ၀ ဆုိတာ တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ရတာ လုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ လက္ခံပုံမေပၚပါဘူး။
ေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့ အေၾကာင္းရင္း (၂)
Good Friday ေန႔က ရုံးက အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ Team Building ဆုိျပီး MacRitchie ေရကန္ၾကီးေဘးက ေလွ်ာက္လမ္းအတုိင္း ေတာလမ္းေလး ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္သာယာပါတယ္ လမ္းေလးက။ အဲဒါကုိ ၾကည္ႏူးမေနဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကုိပဲ သြားသတိရေနလဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ တုန္းက ဓါတ္ေတာ္ခ်ဳိင့္ ေရတံခြန္ကုိ သြားလည္ေနတာပဲ သတိရေနတယ္။ တစ္ခါက ရဖူးတဲ့ ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေလးေပါ့။
တကယ္ေရးျဖစ္တာက
ေနာက္ စိတ္ေအးလက္ေအး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘ၀မွာ တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ရတဲ့ဟာ ေတြ အမ်ားၾကီးပါလားလုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ မိဘ ေပါ့။ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေလးစားစရာ ေကာင္းတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြ... စသျဖင့္ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ဒါ့အျပင္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေလးေတြ၊ ခါးသက္စရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အဲဒါေတြက တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ရတဲ့အရာေတြပါပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ထပ္ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္၊ ပထမ တစ္ခါနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိမွ မတူႏုိင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ဳိ႕ အရာေတြကုိေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူေမ့ပစ္လုိက္ ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ဟာေတြေတာ့ တုိက္ဆုိင္တုိင္း သတိရတတ္ပါတယ္။ တသသ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဆရာမင္းလူ ရဲ႕စာေလးကုိ သတိရပါတယ္။ လူေတြ အသက္ၾကီးလာရင္ အတိတ္အေၾကာင္းပဲ ဘာလုိ႔ေျပာၾကတာလဲ ဆုိေတာ့ အတိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာ ေသခ်ာလုိ႔တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တစ္ခ်ဳိ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေတြကုိပဲ သတိရေနျပီး ပစၥဳပၸဳန္ကုိ စိတ္ညစ္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး ထင္တာပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္ဆုိတာလဲ တစ္သက္မွာ တစ္ခါ ရတဲ့ အရာမုိ႔ပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ သတိရတာလည္းရ လက္ရွိအခ်ိန္ေလးကုိလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းၾကပါစုိ႔။
P.S: ခုတစ္ေလာ ရုံးမွာ Pressure မ်ားလြန္း၍ ထင္သည္။ အာရုံသိပ္မရႊင္ပါ။ ကုိယ္တင္ထားတဲ့ Post ေတြ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ မၾကဳိက္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဖတ္မေကာင္းရင္ သည္းခံပါရန္။
Bonus:
ကိစၥမရွိဘူး
တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာနားက ျမစ္ထဲမွာ ကူးတုိ႔လုိက္ပုိ႔တဲ့ တရုတ္ၾကီး ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ပြဲေတာ္ရွိေတာ့ လုိက္ခ်င္တဲ့သူမ်ားေနတာေပါ့။ လူေတြက ျပဳံတက္ၾကတာေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႔ေၾကာက္တဲ့သူေတြက "ျဖစ္ပါ့မလား တရုတ္ၾကီး" ဆုိေတာ့ "ကိစၥမီရွိဘူး၊ ကိစၥမီရွိဘူး ၊ တက္သာတက္" တဲ့။ ျမစ္လယ္လည္းေရာက္ေတာ့ လွဳိင္းေတြနဲ႔ လူေတြကမ်ားဆုိေတာ့ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အခါက်မွ တရုတ္ၾကီးက "ကိစၥ ရွိျပီ၊ ကိစၥ ရွိျပီ" တဲ့။ ေအးေရာေပါ့ကြယ္..
(ကိစၥမရွိဘူး ကိစၥမရွိဘူး ေျပာတတ္သူမ်ားအတြက္ :D )
Saturday, April 18, 2009
မဂၤလာလက္ေဆာင္
ဒီေန႔ အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းစုံတြဲ Community Center မွာ မဂၤလာေဆာင္ ဖုိ႔ လက္မွတ္ထုိးတာကို လုိက္သြားပါတယ္။ သူတုိ႔ လက္မွတ္ထုိးခါနီး ၾကည့္ရြတ္ရတဲ့စာသားေလးကုိ ဘေလာ့ဂါ (သုိ႔) လာလည္သူ ညီငယ္ ညီမငယ္ ေတြ ၊ သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီး ေတြ အလွည့္က်ရင္ ၾကည့္ရြတ္စရာ မလုိဘဲ အလြတ္ရ ေအာင္ တင္ေပးထားတာပါ..
ညီငယ္ေတြ ေနာင္ေတာ္ေတြ ကေတာ့ ေအာက္ဆုံးမွာ ေရးထားတဲ့ procedure ေလးကုိ အတိအက် လုိ္က္နာၾကမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါ၏။
P.S
၁)
အရင္ပုိ႔စ္ေတြမွာ Comment ေတြ မျပန္ျဖစ္တာ တအားၾကီး အခ်ိန္မရလုိ႔ပါ။ ေနာက္ပုိ႔စ္ေတြ အခ်ိန္ရရင္ရသလုိ Comment ေတြ ျပန္ပါေတာ့မည္။
၂)ကုိZT ရဲ႔ ပန္းေရာင္ နဲ႕ အျပာေရာင္ ပုိ႔စ္ ကုိဖတ္ျပီး ၾကဳံမိတာ တစ္ခု သတိရေသးတယ္။ တစ္ေန႔ Taxi စီးလာေတာ့ ကားေမာင္းတဲ့ Driver ၾကီးက ျမင္တာနဲ႔ ျမန္မာမွန္းသိပါတယ္။ သူက သေဘၤာက်င္းမွာ လုပ္ဖူးျပီး ျမန္မာသေဘၤာေတြ လာျပင္တာနဲ႔လည္း ၾကဳံဖူးတယ္ ဆုိပါတယ္။ သူကေန မင္း တုိ႔ SG ႏုိင္ငံက ေန Citizen Status ေပးရင္ ယူမလားလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာတယ္ မယူဘူးကြ။ ငါ့ႏုိင္ငံကုိ ငါခ်စ္တယ္။ ငါမၾကဳိက္တာက.... ေပါ့ေလ အစရွိသျဖင့္ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူကေတာ့ သေဘာက်သြားတာေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါ သူတုိ႔က ေအးကြ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တုိ႔ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ရတာ တစ္ဖတ္သတ္အခ်စ္ကြ။ တုိ႔ႏုိင္ငံက မခ်စ္လုိ႔ တုိ႔ အျပင္ေရာက္ေနတာေပါ့ တဲ့။ အင္း... "တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ဟာ ဆုိးပါသည္၊ အသက္မက ခ်စ္တာ ခက္လွသည္" လုိ႔ ဆုိရမလုိပါပဲ။
ညီငယ္ေတြ ေနာင္ေတာ္ေတြ ကေတာ့ ေအာက္ဆုံးမွာ ေရးထားတဲ့ procedure ေလးကုိ အတိအက် လုိ္က္နာၾကမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါ၏။
P.S
၁)
အရင္ပုိ႔စ္ေတြမွာ Comment ေတြ မျပန္ျဖစ္တာ တအားၾကီး အခ်ိန္မရလုိ႔ပါ။ ေနာက္ပုိ႔စ္ေတြ အခ်ိန္ရရင္ရသလုိ Comment ေတြ ျပန္ပါေတာ့မည္။
၂)ကုိZT ရဲ႔ ပန္းေရာင္ နဲ႕ အျပာေရာင္ ပုိ႔စ္ ကုိဖတ္ျပီး ၾကဳံမိတာ တစ္ခု သတိရေသးတယ္။ တစ္ေန႔ Taxi စီးလာေတာ့ ကားေမာင္းတဲ့ Driver ၾကီးက ျမင္တာနဲ႔ ျမန္မာမွန္းသိပါတယ္။ သူက သေဘၤာက်င္းမွာ လုပ္ဖူးျပီး ျမန္မာသေဘၤာေတြ လာျပင္တာနဲ႔လည္း ၾကဳံဖူးတယ္ ဆုိပါတယ္။ သူကေန မင္း တုိ႔ SG ႏုိင္ငံက ေန Citizen Status ေပးရင္ ယူမလားလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာတယ္ မယူဘူးကြ။ ငါ့ႏုိင္ငံကုိ ငါခ်စ္တယ္။ ငါမၾကဳိက္တာက.... ေပါ့ေလ အစရွိသျဖင့္ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူကေတာ့ သေဘာက်သြားတာေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါ သူတုိ႔က ေအးကြ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တုိ႔ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ရတာ တစ္ဖတ္သတ္အခ်စ္ကြ။ တုိ႔ႏုိင္ငံက မခ်စ္လုိ႔ တုိ႔ အျပင္ေရာက္ေနတာေပါ့ တဲ့။ အင္း... "တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္ဟာ ဆုိးပါသည္၊ အသက္မက ခ်စ္တာ ခက္လွသည္" လုိ႔ ဆုိရမလုိပါပဲ။
Monday, April 6, 2009
ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္ မိငယ္
ဒီEnglish လုိ ကဗ်ာ ေလးနဲ႔ ဘာသာျပန္ေလးက Miss Rita ဆီက ယူလာတာပါ။ ဘေလာ့တစ္ခြင္မွာ popular ျဖစ္ေနတဲ့ အန္တီခ်မ္းက ဘာသာျပန္ထားတာေလးပါ။
Prayer
God grant me
the serenity to
accept the things
I cannot change,
courage to change
the things I can,
and wisdom
to know the difference.
- Anonymous –
အကြ်န္ုပ္ မေျပာင္းလဲနိုင္ေသာ
အရာမ်ားကိုလက္ခံနိုင္ရန္
တည္ျငိမ္ျခင္းေပးပါ
ဘုရားသခင္
အကြ်န္ုပ္ ေျပာင္းလဲနိုင္ေသာ
အရာမ်ားအတြက္လဲ
ေျပာင္းလဲရန္လိုအပ္ေသာ
သတၱိမ်ားေပးပါ
ျခားနားမႈကိုနားလည္နိုင္ေစေသာ
ပညာအသိအားလဲေပးသနားပါ ဘုရားသခင္
(Addy Chen)
ဖတ္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားသခင္ကုိ ကုိယ့္အတြက္ကုိယ္ ေတာင္းဆုိတာ ေတြ 3 ခ်က္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေတြ႔ရတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔ဆုိ အဲလုိေလာဘ မၾကီးဘူး။ ကုိယ့္အတြက္ကုိယ္ ေတာင္းဆုိတာ နည္းနည္း အတၲၾကီး သလားလုိ႔။ ကဲ သီဟသစ္ရဲ႕ ဆုေတာင္းေလး ဖတ္ၾကည့္ပါအုံး။
ကၽြန္ေတာ္ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ
အရာမ်ား(e.g software အမွားမ်ား၊ အသစ္ထပ္ျဖည့္ျခင္းမ်ား)
ကိုလက္ခံႏုိင္ရန္ တည္ျငိမ္ျခင္းကို
ရုံးမွ မန္ေနဂ်ာမ်ားနဲ႔ customer မ်ားကို
ေပးေတာ္မူပါ။
ေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ
အရာမ်ား (e.g လခတုိးျခင္း၊ bonus ေပးျခင္း)
စသည္တုိ႔ အတြက္ လုိအပ္ေသာ
သတၲိကုိ boss အား
ေပးလုိက္ပါ။
သူတုိ႔ေတြမွာ
အဲဒါေတြ ျပည့္စုံသြားရင္
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ အတြက္
ဘာမွ မေတာင္းဆုိလုိေတာ့ပါ။
ကဲဘယ္ေလာက္ ေလာဘနည္းထားလဲကြယ္?
P.S: မိငယ္က ဘယ္သူမွ မဟုတ္ပါ။ ကုိထီးသီခ်င္းပါဗ်ာ။ (မိငယ္ပုိင္ရွင္က ေဟာက္သြားေသးတယ္ဗ်) သတိရလုိ႔ ယူသုံးထားတာပါ။ ကန္႔ကြက္သူရွိရင္ ေျပာင္းေပးပါမယ္။
Prayer
God grant me
the serenity to
accept the things
I cannot change,
courage to change
the things I can,
and wisdom
to know the difference.
- Anonymous –
အကြ်န္ုပ္ မေျပာင္းလဲနိုင္ေသာ
အရာမ်ားကိုလက္ခံနိုင္ရန္
တည္ျငိမ္ျခင္းေပးပါ
ဘုရားသခင္
အကြ်န္ုပ္ ေျပာင္းလဲနိုင္ေသာ
အရာမ်ားအတြက္လဲ
ေျပာင္းလဲရန္လိုအပ္ေသာ
သတၱိမ်ားေပးပါ
ျခားနားမႈကိုနားလည္နိုင္ေစေသာ
ပညာအသိအားလဲေပးသနားပါ ဘုရားသခင္
(Addy Chen)
ဖတ္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားသခင္ကုိ ကုိယ့္အတြက္ကုိယ္ ေတာင္းဆုိတာ ေတြ 3 ခ်က္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေတြ႔ရတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔ဆုိ အဲလုိေလာဘ မၾကီးဘူး။ ကုိယ့္အတြက္ကုိယ္ ေတာင္းဆုိတာ နည္းနည္း အတၲၾကီး သလားလုိ႔။ ကဲ သီဟသစ္ရဲ႕ ဆုေတာင္းေလး ဖတ္ၾကည့္ပါအုံး။
ကၽြန္ေတာ္ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ
အရာမ်ား(e.g software အမွားမ်ား၊ အသစ္ထပ္ျဖည့္ျခင္းမ်ား)
ကိုလက္ခံႏုိင္ရန္ တည္ျငိမ္ျခင္းကို
ရုံးမွ မန္ေနဂ်ာမ်ားနဲ႔ customer မ်ားကို
ေပးေတာ္မူပါ။
ေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ
အရာမ်ား (e.g လခတုိးျခင္း၊ bonus ေပးျခင္း)
စသည္တုိ႔ အတြက္ လုိအပ္ေသာ
သတၲိကုိ boss အား
ေပးလုိက္ပါ။
သူတုိ႔ေတြမွာ
အဲဒါေတြ ျပည့္စုံသြားရင္
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ အတြက္
ဘာမွ မေတာင္းဆုိလုိေတာ့ပါ။
ကဲဘယ္ေလာက္ ေလာဘနည္းထားလဲကြယ္?
P.S: မိငယ္က ဘယ္သူမွ မဟုတ္ပါ။ ကုိထီးသီခ်င္းပါဗ်ာ။ (မိငယ္ပုိင္ရွင္က ေဟာက္သြားေသးတယ္ဗ်) သတိရလုိ႔ ယူသုံးထားတာပါ။ ကန္႔ကြက္သူရွိရင္ ေျပာင္းေပးပါမယ္။
Sunday, March 29, 2009
သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂါ ရန္ျဖစ္ၾကေသာအခါ
၁) သီခ်င္းမ်ား
ဒီအေၾကာင္းကုိ ကုိကလုိေစးထူးလည္းေရးဖူး၏။ blog ေတြ လုိက္ဖတ္ လုိက္လည္တဲ့ အခါ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း auto play ထားေသာ သီခ်င္းသံမ်ား အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္းၾကဳိက္တဲ့သူဆုိေတာ့ ကုိယ့္စက္က media player မွာ သီခ်င္းဖြင့္ထား၏။ ဘေလာ့ေတြကုိလည္း tabs ေတြႏွင့္ အခု ၂၀ ေလာက္ တစ္ျပဳိက္နက္ဖြင့္ထားသည္ ျဖစ္ရာ သီခ်င္းသံေတြ ေရာျပီး ေခါင္းကုိက္ကုန္၏။ ဘာကုိသြားသတိရသလဲဆုိေတာ့ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ (ဦးေအာင္သင္းထင္တာပဲ)ေျပာတာကုိ သြားသတိရ၏။ ေရဒီယုိလုိင္းမၾကည္တဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အားကစားလုပ္တဲ့လုိင္းႏွင့္ အခ်က္အျပဳတ္လုိင္းေရာေနေတာ့ ဘယ္လုိၾကားရလဲ ဆုိေတာ့ "အသက္ကုိ နာနာရွဳိက္သြင္းျပီးေနာက္ ၾကက္ဥ ၂ လုံးကုိ ခြဲလုိက္ပါ၊ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ေျမွာက္ျပီးေနာက္ ဆားထည့္ကာ ေမႊပါ" ဆုိသလုိပဲ။ ဆရာၾကီးကေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာျဖစ္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မဆီမဆုိင္ သြားသြားသတိရ၏။
၂)ဘေလာ့ဂါမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကေသာအခါ
"ဟဲ့ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူ ျဖစ္ေနလုိ႔တုန္း" လာမေမးပါႏွင့္။ သေဘာ ေျပာျပတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ဘေလာ့ေတြ သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္လုိ႔ အျပန္အလွန္ေရးၾကတဲ့အခါ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေျပာတဲ့စကားလုိ ေျပရာေျပေၾကာင္း ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖခ်င္၏။ "ကၽြန္ေတာ္က ဟုိလူ႔ဘက္က ေျပာေနတာ ဟုတ္ဘူးေနာ္ ခင္ဗ်ားဘက္က ေျပာေနတာလည္း ဟုတ္ဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ ေနေနတာ" :P
၃)Cbox ေပၚမွာ တင္ခ်င္တဲ့ စကား
အခုတင္ထားတဲ့ စာသားက "အမွတ္တရေလးမ်ားထားခဲ့ပါေနာ္" ျဖစ္သည္။ တင္ခ်င္တဲ့ စာသားက..
ဆရာမင္းလူရဲ႕ ကဗ်ာေလးကုိ အားလုံးသိၾကလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ "အခ်စ္လားေဟ့ ၀င္ ခဲ့ေလကြယ္"တဲ့။ လာေရာက္ေသာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေစာ္ကားလုိစိတ္မရွိပါ။ ေမတၱာခ်စ္စိတ္နဲ႔ လာသူမ်ားဟု အသိအမွတ္ျပဳကာ ေခၚခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း တကယ္တင္လုိက္ရင္ နရင္းအုပ္သြားကာ ေနာက္ထပ္္မလာေတာ့မွာ စုိးေသာေၾကာင့္ မတင္ေတာ့ပါေၾကာင္း။
P.S
၁) ရင္ဖြင့္စကားပုိ႔စ္ မွာ ခင္မင္မွုျဖင့္ မန္႔သြားေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါသည္။ အခ်ိန္မရေသာ ၊ စိတ္သြားတုိင္း နက္မပါ (internet connection မေကာင္း၍)၊ စိတ္သြားတုိင္း ဂူးမပါ (google ေၾကာင္ေနတတ္၍) မန္႔မသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
၂) မ်က္လုံးပုံလွလွေလးကုိ သီဟသစ္၏ အမ်ဳိးသမီးပုံ ဟု၄င္း၊ ကေလးပုံ လွလွေလးကုိ သီဟသစ္၏ ကေလးပုံ ဟု၄င္းေျပာဆုိသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကုိ သီခ်င္းဆုိျပခ်င္၏။ "တုိ႔မ်ားလည္း ရႏုိင္ရင္ေတာ့ လုိခ်င္သားကြယ္" ....
ဒီအေၾကာင္းကုိ ကုိကလုိေစးထူးလည္းေရးဖူး၏။ blog ေတြ လုိက္ဖတ္ လုိက္လည္တဲ့ အခါ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း auto play ထားေသာ သီခ်င္းသံမ်ား အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္းၾကဳိက္တဲ့သူဆုိေတာ့ ကုိယ့္စက္က media player မွာ သီခ်င္းဖြင့္ထား၏။ ဘေလာ့ေတြကုိလည္း tabs ေတြႏွင့္ အခု ၂၀ ေလာက္ တစ္ျပဳိက္နက္ဖြင့္ထားသည္ ျဖစ္ရာ သီခ်င္းသံေတြ ေရာျပီး ေခါင္းကုိက္ကုန္၏။ ဘာကုိသြားသတိရသလဲဆုိေတာ့ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ (ဦးေအာင္သင္းထင္တာပဲ)ေျပာတာကုိ သြားသတိရ၏။ ေရဒီယုိလုိင္းမၾကည္တဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အားကစားလုပ္တဲ့လုိင္းႏွင့္ အခ်က္အျပဳတ္လုိင္းေရာေနေတာ့ ဘယ္လုိၾကားရလဲ ဆုိေတာ့ "အသက္ကုိ နာနာရွဳိက္သြင္းျပီးေနာက္ ၾကက္ဥ ၂ လုံးကုိ ခြဲလုိက္ပါ၊ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ေျမွာက္ျပီးေနာက္ ဆားထည့္ကာ ေမႊပါ" ဆုိသလုိပဲ။ ဆရာၾကီးကေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာျဖစ္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မဆီမဆုိင္ သြားသြားသတိရ၏။
၂)ဘေလာ့ဂါမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကေသာအခါ
"ဟဲ့ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူ ျဖစ္ေနလုိ႔တုန္း" လာမေမးပါႏွင့္။ သေဘာ ေျပာျပတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ဘေလာ့ေတြ သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္လုိ႔ အျပန္အလွန္ေရးၾကတဲ့အခါ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေျပာတဲ့စကားလုိ ေျပရာေျပေၾကာင္း ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖခ်င္၏။ "ကၽြန္ေတာ္က ဟုိလူ႔ဘက္က ေျပာေနတာ ဟုတ္ဘူးေနာ္ ခင္ဗ်ားဘက္က ေျပာေနတာလည္း ဟုတ္ဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ ေနေနတာ" :P
၃)Cbox ေပၚမွာ တင္ခ်င္တဲ့ စကား
အခုတင္ထားတဲ့ စာသားက "အမွတ္တရေလးမ်ားထားခဲ့ပါေနာ္" ျဖစ္သည္။ တင္ခ်င္တဲ့ စာသားက..
ဆရာမင္းလူရဲ႕ ကဗ်ာေလးကုိ အားလုံးသိၾကလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ "အခ်စ္လားေဟ့ ၀င္ ခဲ့ေလကြယ္"တဲ့။ လာေရာက္ေသာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေစာ္ကားလုိစိတ္မရွိပါ။ ေမတၱာခ်စ္စိတ္နဲ႔ လာသူမ်ားဟု အသိအမွတ္ျပဳကာ ေခၚခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း တကယ္တင္လုိက္ရင္ နရင္းအုပ္သြားကာ ေနာက္ထပ္္မလာေတာ့မွာ စုိးေသာေၾကာင့္ မတင္ေတာ့ပါေၾကာင္း။
P.S
၁) ရင္ဖြင့္စကားပုိ႔စ္ မွာ ခင္မင္မွုျဖင့္ မန္႔သြားေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါသည္။ အခ်ိန္မရေသာ ၊ စိတ္သြားတုိင္း နက္မပါ (internet connection မေကာင္း၍)၊ စိတ္သြားတုိင္း ဂူးမပါ (google ေၾကာင္ေနတတ္၍) မန္႔မသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
၂) မ်က္လုံးပုံလွလွေလးကုိ သီဟသစ္၏ အမ်ဳိးသမီးပုံ ဟု၄င္း၊ ကေလးပုံ လွလွေလးကုိ သီဟသစ္၏ ကေလးပုံ ဟု၄င္းေျပာဆုိသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကုိ သီခ်င္းဆုိျပခ်င္၏။ "တုိ႔မ်ားလည္း ရႏုိင္ရင္ေတာ့ လုိခ်င္သားကြယ္" ....
Saturday, March 21, 2009
Mr. Bean ႏွင့္ အေတြးမ်ား
Mr. Bean ဟာသေလး တစ္ခုကုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကုိ ေျပာတာ ငါ lift ထဲမွာ ပိတ္မိေနတာ ၃ နာရီေလာက္ၾကာတယ္တဲ့။ Mr Bean ကျပန္ေျပာတယ္။ မင္းကေတာ္ေသးတာေပါ့ ၊ ငါက escalator ထဲမွာ ပိတ္မိေနတာ ၃ နာရီေလာက္ၾကာတယ္ တဲ့။
အဲဒါေလးကုိ ဖတ္မိျပီး ဆင့္ပြားခံစားမိတာက ကုိယ္ေရာက္ေနတာ ကုိယ္ပိတ္မိေနတယ္လုိ႔ ထင္ရတာ ဘယ္ေနရာလဲ။ escalator လုိေနရာမ်ဳိးမွာ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ေစာင့္မေနပါနဲ႔။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေရာက္ေအာင္ သြားလုိက္ပါ။ ဓါတ္ေလွခါးလုိ ေနရာမ်ဳိးဆုိရင္ေရာ ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ။ အေလွ်ာ့ေပးဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ရတဲ့အခြင့္အေရးကုိ ရေအာင္အသုံးခ်ဖုိ႔ ၾကဳိစားသင့္တယ္ ဆုိတာ စဥ္းစားမိတာေလးပါ။
Tuesday, March 17, 2009
Diary ထဲမွာ သီဟကုိ ထားရစ္ခဲ့
Credits to
http://www.cartoonstock.com/newscartoons/cartoonists/dbr/lowres/dbrn519l.jpg
Please also see
http://www.beno.be/blog/media/blogs/blog/blogCartoon.jpg
အေဆာင္မွာ ေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္း အရင္း တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း သတိရမိသည္။ သူက ဒုိင္ယာရီ ေရးက်င့္ရွိသည္။ သီဟသစ္တုိ႔ စာက်က္ျပီး ေခါင္းပူရင္ (ဦးေႏွာက္ အေညာင္းေျပ ေစရန္၄င္း၊ program ေရးလွ်င္ logic ေကာင္းရန္အတြက္၄င္း စကားလုံးၾကီးမ်ား သုံးျပီးသကာလ)PC ကစားေလ့ရွိသည္။ Personal Computer မဟုတ္ Playing Cards ဖဲ ျဖစ္သည္။ သူက ဒုိင္ယာရီ ထဲမွာ ေရးသည္။ ဒီေန႔ သီဟသစ္တုိ႔ နဲ႔ ဖဲရုိက္ ေနာက္ေန႔ လာေတာ့လည္း ဒီေန႔ သီဟသစ္တုိ႔ နဲ႔ ဖဲရုိက္ ၾကာလာေတာ့ ဒီေကာင္ စိတ္တုိလာသည္။ ေတာ္ျပီ ဒုိင္ယာရီထဲမွာ ဒါကုိ ထည့္မေရးေတာ့ဘူးတဲ့။
လတ္တေလာ ခံစားခ်က္မ်ား
(၁) ရုံးမွာ ကုိယ့္ဘေလာ့ကုိယ္ ျပန္ေခ်ာင္းရသည္မွာ လူပ်ဳိေပါက္ဘ၀ ကုိယ္ၾကဳိက္တဲ့ ေကာင္မေလးအိမ္နားသြားသလုိ ခံစားရသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ျပဳံးျပန္ပဲ လုပ္ႏုိင္သည္။
(၂) တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္ထဲက ေကာင္မေလးလုိလည္း ခံစားရသည္။ ကုိယ့္ဆီလာသူကုိ ျပန္ႏွဳတ္ဆက္ ခ်င္ေသာ္လည္း လူၾကီးမ်ား သိမွစုိး၍ မႏွဳတ္ဆက္၀့ံေသာ ခံစားခ်က္ျဖစ္သည္။
တြဲဖက္ရန္ အမွတ္တရေလးမ်ား: ဘေလာ႔ဂါ ဖတ္စာ
လတ္တေလာ ဆုိျဖစ္တဲ့သီခ်င္း
"ေလယာဥ္သံေလးမ်ား ၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး တားမရဘူး" ရုံးက Eunos မွာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Changi ႏွင့္ သိပ္မေ၀း သျဖင့္ ေလယာဥ္သံ ခဏခဏ ၾကားရေလသည္။
ဒါပါပဲကြယ္....
Monday, March 9, 2009
ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူမ်ား အေၾကာင္း
၁။ ၾကာေတာ့ၾကာပါျပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လ ေလာက္ကပါ။ City Hall သြားေတာ့ MRT က အထြက္နားမွာ "ျမန္မာေတြေပါလြန္းတယ္၊ စကၤာပူကုိ မလာေတာ့ဘူး" ဆုိေသာ ျမန္မာသံ ပီပီသသၾကီးကုိ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ထံမွ ၾကားလုိက္ရ၏။ ထုိအမ်ဳိးသမီးကား ကုိယ့္လူမ်ဳိးေတြ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရာဘာစုိက္ ဆီအုန္းစုိက္ စားေစလုိေသာ ေစတနာ ရွိပုံ ရေလသည္။ မည္မွ်ေက်းဇူးတင္ထုိက္သနည္း။
၂။ တေန႔ေသာအခါ ပင္နစူလာ အေရာက္ ဆုိင္ခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ အျဖတ္တြင္ ခင္ဗ်ား ဒီကုိလာျပီး ဟိန္းသလုိ ေဟာက္သလုိ လာမလုပ္နဲ႔ ၊ ဒီမွာ လုပ္ေပးေနတာ မျမင္ဘူးလား၊ ျဖတ္ရုိက္ပလုိက္မယ္ ဆုိေသာ အသံကုိၾကားရ၏။ ထုိခဏ၌ ွ ျပန္လာသူတုိင္း "အကၽြန္တုိ႔သည္ကား ႏုိင္ငံေတာ္ တာ၀န္ေက်ခဲ့ေလျပီ" ဟု ဂုဏ္ယူ(၀မ္းနည္း)စြာ ရြတ္ဆုိေလ့ရွိေသာ ေနရာၾကီးတစ္ခု ပင္နစူလာမွာ လာဖြင့္ေနျပီလား ဟုထင္လုိက္မိသည္။ မဟုတ္ေသးေခ်။ အကယ္၍ မေတာ္တဆ လာဖြင့္ခဲ့ေခ်ေသာ္ နားခံႏုိင္ေစရန္ ထုိသူက ေလ့က်င့္ေပးေနျခင္းသာတည္း။ မည္မွ်ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းသနည္း။
၃။ တေန႔ စီးတီးေဟာမွ အျပန္ ရထားေပၚတြင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ဖုန္းေျပာေနသံၾကားရ၏။ လည္မ်ဳိတက္နင္းပလုိက္မယ္ ဆုိေသာစကား က်ယ္ေလာင္စြာ ခဏ ခဏၾကားရ၏။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ႏွင့္ေ၀းေနခုိက္ က်န္တဲ့သူမ်ားကုိ ဘုရား တရား တ ႏုိင္ေစရန္ ကူညီေပးေနျခင္း ျဖစ္ရာ၏။ မည္မွ်ေက်းဇူးတင္ထုိက္ပါသနည္း။
ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး မဟုတ္ပါလား။
၂။ တေန႔ေသာအခါ ပင္နစူလာ အေရာက္ ဆုိင္ခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ အျဖတ္တြင္ ခင္ဗ်ား ဒီကုိလာျပီး ဟိန္းသလုိ ေဟာက္သလုိ လာမလုပ္နဲ႔ ၊ ဒီမွာ လုပ္ေပးေနတာ မျမင္ဘူးလား၊ ျဖတ္ရုိက္ပလုိက္မယ္ ဆုိေသာ အသံကုိၾကားရ၏။ ထုိခဏ၌ ွ ျပန္လာသူတုိင္း "အကၽြန္တုိ႔သည္ကား ႏုိင္ငံေတာ္ တာ၀န္ေက်ခဲ့ေလျပီ" ဟု ဂုဏ္ယူ(၀မ္းနည္း)စြာ ရြတ္ဆုိေလ့ရွိေသာ ေနရာၾကီးတစ္ခု ပင္နစူလာမွာ လာဖြင့္ေနျပီလား ဟုထင္လုိက္မိသည္။ မဟုတ္ေသးေခ်။ အကယ္၍ မေတာ္တဆ လာဖြင့္ခဲ့ေခ်ေသာ္ နားခံႏုိင္ေစရန္ ထုိသူက ေလ့က်င့္ေပးေနျခင္းသာတည္း။ မည္မွ်ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းသနည္း။
၃။ တေန႔ စီးတီးေဟာမွ အျပန္ ရထားေပၚတြင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ဖုန္းေျပာေနသံၾကားရ၏။ လည္မ်ဳိတက္နင္းပလုိက္မယ္ ဆုိေသာစကား က်ယ္ေလာင္စြာ ခဏ ခဏၾကားရ၏။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ႏွင့္ေ၀းေနခုိက္ က်န္တဲ့သူမ်ားကုိ ဘုရား တရား တ ႏုိင္ေစရန္ ကူညီေပးေနျခင္း ျဖစ္ရာ၏။ မည္မွ်ေက်းဇူးတင္ထုိက္ပါသနည္း။
ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး မဟုတ္ပါလား။
Saturday, March 7, 2009
အာရုံရတဲ့ အခါ
အားလုံးပဲ ၾကဳံဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ခုခုကုိ စိတ္ပါလက္ပါေလး လုပ္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္လုပ္ေလွ်ာခနဲ ေလွ်ာခနဲ ျပီးသြားတာမ်ဳိးေလ။ အဲဒါကုိ အာရုံရတယ္လုိ႔ သုံးတတ္ၾကပါတယ္။
ဟုိမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္း ဖြင့္တုန္းက မဟာတန္း Thesis ေတြကုိ ကူေရးေပးပါတယ္။ Thesis ေရးစားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္က ပြဲရုံဖြင့္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ဘယ္ေလာက္ရလဲေမးျပီး တြက္ပါတယ္။ Thesis တစ္ခုဘယ္ေလာက္ တစ္လ ဘယ္ေလာက္၊ တစ္ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲလုိျပီးဖုိ႔မလြယ္ဘူးကြ။ အာရုံရမွေရးလုိ႔ရတာ။ သူကျပန္ေျပာတယ္ မင္းအာရုံကလည္း ရမရႏုိင္ဘူး။ ျမန္ျမန္ေရး မ်ားမ်ားရျပီးေရာတဲ့။
အဲဒီမွာတုန္းက ကုိယ့္အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆုိေတာ့ ေအးေဆးေပါ့ေလ။ (ကုိယ့္ေအာက္မွာလည္း ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။ :-)) ခုဒီေရာက္ေတာ့ အာရုံရတဲ့ အခ်ိန္မွ လုပ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ အာရုံကုိ ဇြတ္ေမြးရပါတယ္။ အလုပ္မွာ ေန႔လည္စာ စားျပီး ျပန္လာရင္ မ်က္ႏွာသစ္၊ ညေန ၃ နာရီဆုိ ေကာ္ဖီေသာက္၊ ညေန ၄ နာရီ ဆုိ ေကာ္ဖီေသာက္ အဲဒါမွ အာရုံက ရသလုိေလးရွိပါတယ္။ ေကာ္ဖီ မေသာက္ရရင္လည္း ေအာက္က ကာတြန္းေလးလုိ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
Credits to http://www.optimiced.com/wp-uploads/2007/07/broken_coffee_machine.jpg
ေကာ္ဖီဆုိတာလည္း ရယ္ဒီမိတ္ ေကာ္ဖီမစ္ေတြမုိ႔ ေသာက္သာ ေသာက္ရတာ။ ခပ္လန္႔လန္႔ရယ္။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ ေမးခ်င္တာက အာရုံေတြကုိ ေမြးယူစရာမလုိဘဲ ပုံမွန္ရေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ေျပာျပၾကပါဗ်ဳိ႕။
ဟုိမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္း ဖြင့္တုန္းက မဟာတန္း Thesis ေတြကုိ ကူေရးေပးပါတယ္။ Thesis ေရးစားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္က ပြဲရုံဖြင့္ထားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ဘယ္ေလာက္ရလဲေမးျပီး တြက္ပါတယ္။ Thesis တစ္ခုဘယ္ေလာက္ တစ္လ ဘယ္ေလာက္၊ တစ္ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲလုိျပီးဖုိ႔မလြယ္ဘူးကြ။ အာရုံရမွေရးလုိ႔ရတာ။ သူကျပန္ေျပာတယ္ မင္းအာရုံကလည္း ရမရႏုိင္ဘူး။ ျမန္ျမန္ေရး မ်ားမ်ားရျပီးေရာတဲ့။
အဲဒီမွာတုန္းက ကုိယ့္အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆုိေတာ့ ေအးေဆးေပါ့ေလ။ (ကုိယ့္ေအာက္မွာလည္း ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။ :-)) ခုဒီေရာက္ေတာ့ အာရုံရတဲ့ အခ်ိန္မွ လုပ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ အာရုံကုိ ဇြတ္ေမြးရပါတယ္။ အလုပ္မွာ ေန႔လည္စာ စားျပီး ျပန္လာရင္ မ်က္ႏွာသစ္၊ ညေန ၃ နာရီဆုိ ေကာ္ဖီေသာက္၊ ညေန ၄ နာရီ ဆုိ ေကာ္ဖီေသာက္ အဲဒါမွ အာရုံက ရသလုိေလးရွိပါတယ္။ ေကာ္ဖီ မေသာက္ရရင္လည္း ေအာက္က ကာတြန္းေလးလုိ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
Credits to http://www.optimiced.com/wp-uploads/2007/07/broken_coffee_machine.jpg
ေကာ္ဖီဆုိတာလည္း ရယ္ဒီမိတ္ ေကာ္ဖီမစ္ေတြမုိ႔ ေသာက္သာ ေသာက္ရတာ။ ခပ္လန္႔လန္႔ရယ္။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ ေမးခ်င္တာက အာရုံေတြကုိ ေမြးယူစရာမလုိဘဲ ပုံမွန္ရေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ေျပာျပၾကပါဗ်ဳိ႕။
Tuesday, March 3, 2009
ေလဟုန္ကုိဆန္ အေ၀းဆုံးကုိပ်ံ
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အားအင္ေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ စာစုေလးေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာ ေဖျမင့္ ရဲ႕ ႏွလုံးသား အာဟာရ ထဲကပါ။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေတာထဲသြားရင္း လင္းယုန္ငွက္သုိက္ေတြ႔ေတာ့ ၀င္ႏွဳိက္ျပီး အိမ္ကုိယူလာပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၾကက္မ ၀ပ္က်င္းထဲမွာ ၾကက္ဥေလးေတြနဲ႔ ေရာထားလုိက္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္လုိ႔ ဥေတြေပါက္လာေတာ့ လင္းယုန္ေလးလဲ ေပါက္လာပါတယ္္။ သူ႔ကုိယ္သူ ၾကက္လုိ႔ပဲ ထင္ျပီး ၾကက္လုိပဲ ေနပါတယ္။ အစာရွာစားပါတယ္။ ပ်ံၾကည့္ဖုိ႔ မၾကဳိစားဘူးေပါ့ေလ။
တေန႔ သူနဲ႔ ၾကက္ကေလးေတြ အစာရွာစားေနတုန္း ေကာင္းကင္မွာ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ပ်ံေနတာေတြ႔ေတာ့ သူကေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက "အဲဒါ လင္းယုန္ကြ၊ ဘယ္ေလာက္က်က္သေရရွိလဲ ၊ တုိ႔လုိ ၾကက္ေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ဘူးကြ" လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ သူလည္း အဲဒါကုိလက္ခံျပီး ဒီအတုိင္းပဲ ေနလုိက္တယ္တဲ့။
တကယ္ဆုိ သူက လင္းယုန္ပါ။ သူ႔ကုိယ္သူၾကက္ကေလးလုိ႔ပဲ သေဘာထားေတာ့ သူမၾကဳိးစားဘူးေပါ့ေလ။
ဒီပုံျပင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လုိဆုိင္ေနလဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္းျပီးလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးနီးပါး အျပင္ကုိထြက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာျပည္မွာပဲ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေလး ဖြင့္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း မီးကမလာ၊ အဲဒီအခါက ဆီေစ်းကလည္းၾကီး၊ ႏွစ္ေစ့လုိ႔ အိိမ္ရွင္လာရင္ တစ္ႏွစ္လုံးစုထားသမွ်ေပးလုိက္ရျပန္ေရာ။ သူငယ္ခ်င္း လင္းယုန္ေလးေတြကေတာ့ ပ်ံသန္းေနၾကျပီေပါ့ေလ။
အဲဒီအခါက် ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ ေသခ်ာျပန္ေမးပါတယ္။ ၾကက္ကေလးလုိပဲ ေနမလား၊ လင္းယုန္ေလးျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား။ အဲဒါနဲ႔ ပ်ံသန္းၾကည့္မယ္ဆုိျပီး ေရာက္လာ အလုပ္ရ ၊ တည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကဳိးစားေနပါေၾကာင္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ပ်ံေနသမွ်ငွက္အားလုံးဟာ လင္းယုန္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရပါသည္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေတာထဲသြားရင္း လင္းယုန္ငွက္သုိက္ေတြ႔ေတာ့ ၀င္ႏွဳိက္ျပီး အိမ္ကုိယူလာပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၾကက္မ ၀ပ္က်င္းထဲမွာ ၾကက္ဥေလးေတြနဲ႔ ေရာထားလုိက္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္လုိ႔ ဥေတြေပါက္လာေတာ့ လင္းယုန္ေလးလဲ ေပါက္လာပါတယ္္။ သူ႔ကုိယ္သူ ၾကက္လုိ႔ပဲ ထင္ျပီး ၾကက္လုိပဲ ေနပါတယ္။ အစာရွာစားပါတယ္။ ပ်ံၾကည့္ဖုိ႔ မၾကဳိစားဘူးေပါ့ေလ။
တေန႔ သူနဲ႔ ၾကက္ကေလးေတြ အစာရွာစားေနတုန္း ေကာင္းကင္မွာ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ပ်ံေနတာေတြ႔ေတာ့ သူကေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက "အဲဒါ လင္းယုန္ကြ၊ ဘယ္ေလာက္က်က္သေရရွိလဲ ၊ တုိ႔လုိ ၾကက္ေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ဘူးကြ" လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ သူလည္း အဲဒါကုိလက္ခံျပီး ဒီအတုိင္းပဲ ေနလုိက္တယ္တဲ့။
တကယ္ဆုိ သူက လင္းယုန္ပါ။ သူ႔ကုိယ္သူၾကက္ကေလးလုိ႔ပဲ သေဘာထားေတာ့ သူမၾကဳိးစားဘူးေပါ့ေလ။
ဒီပုံျပင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လုိဆုိင္ေနလဲဆုိေတာ့ ေက်ာင္းျပီးလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးနီးပါး အျပင္ကုိထြက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာျပည္မွာပဲ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေလး ဖြင့္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း မီးကမလာ၊ အဲဒီအခါက ဆီေစ်းကလည္းၾကီး၊ ႏွစ္ေစ့လုိ႔ အိိမ္ရွင္လာရင္ တစ္ႏွစ္လုံးစုထားသမွ်ေပးလုိက္ရျပန္ေရာ။ သူငယ္ခ်င္း လင္းယုန္ေလးေတြကေတာ့ ပ်ံသန္းေနၾကျပီေပါ့ေလ။
အဲဒီအခါက် ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲလုိ႔ ေသခ်ာျပန္ေမးပါတယ္။ ၾကက္ကေလးလုိပဲ ေနမလား၊ လင္းယုန္ေလးျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား။ အဲဒါနဲ႔ ပ်ံသန္းၾကည့္မယ္ဆုိျပီး ေရာက္လာ အလုပ္ရ ၊ တည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကဳိးစားေနပါေၾကာင္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ပ်ံေနသမွ်ငွက္အားလုံးဟာ လင္းယုန္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရပါသည္။
Saturday, February 28, 2009
ေဖာက္ထြက္ေတြးျခင္း (၀ါ)ေပါက္ကရေတြးျခင္း
အေတြး (၁) ကုိဟာ အုိင္ေတြ႔တုိင္း ေျခေဆးတတ္တဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရၾကည္ၾကည္သန္႔သန္႔ေလးေတြ ေတြ႔ရရင္ေတာ့မ်က္ႏွာသစ္ခ်င္တယ္ကြယ္။
Photo Credits to http://www.inmagine.com/crb304/crb304046-photo
အေတြး(၂) ခ်စ္သူကို သတိရတုိင္းသာ ပန္းေတြပြင့္မယ္ ဆုိရင္ ကုိပန္းေတြေရာင္းစားျပီး boss ျဖစ္ေနျပီ။
Photo Credits to http://www.kievbynatali.com/Flowers/index.php
အေတြး(၃) ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Computer Design ေတြမွာ WYSIWYG (What You See Is What You Get)ဆုိတာကုိ ေတာ္ေတာ္သုံးၾကပါတယ္။ အျပင္မွာသာ အဲဒီ အတုိင္းရခဲ့ရင္ အင္း .... သက္ျပင္းေလးပဲခ်လုိက္ေတာ့မယ္။ :-)
Photo Credits to http://www.inmagine.com/crb304/crb304046-photo
အေတြး(၂) ခ်စ္သူကို သတိရတုိင္းသာ ပန္းေတြပြင့္မယ္ ဆုိရင္ ကုိပန္းေတြေရာင္းစားျပီး boss ျဖစ္ေနျပီ။
Photo Credits to http://www.kievbynatali.com/Flowers/index.php
အေတြး(၃) ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Computer Design ေတြမွာ WYSIWYG (What You See Is What You Get)ဆုိတာကုိ ေတာ္ေတာ္သုံးၾကပါတယ္။ အျပင္မွာသာ အဲဒီ အတုိင္းရခဲ့ရင္ အင္း .... သက္ျပင္းေလးပဲခ်လုိက္ေတာ့မယ္။ :-)
Subscribe to:
Posts (Atom)