ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၆)

ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာ (၁)
လြမ္းရယ္မေျပ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၂)
ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာ (၃)
ႏွစ္ကုိယ္တူညီ ခ်စ္ဖူးတဲ့ တကၠသုိလ္ဆီ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၄)
 ဆုိခဲေစ ျမဲေစ၊ ခ်စ္တယ္ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၅)

Christmas ေန႔က University of Computer Studies, Mandalay တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔  Gathering မွာ ျပန္ဆုံျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းကုိျပန္လြမ္းသြားပါတယ္။ Singapore မွာ ေက်ာင္းက ရွိေနတဲ့သူေတြထဲက တစ္၀က္ေလာက္ပဲ လာတာျဖစ္ေပမယ့္ စည္စည္ကားကား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ။ Game ေဆာ့ၾကေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔က တစ္ခါရွုံးတာနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔လုံး  ကၾကရတဲ့ အထဲမွာ သီဟသစ္ပုံက ထိပ္ဆုံးက ပါေတာ့ FaceBook ထဲမွာ ပုံလည္းတင္ေရာ ၀ုိင္းေကၽြးခံရတာေပါ့ေလ။ မိန္းမနဲ႔ကေလးကုိ သတိမရဘဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆုိျပီး။ လူေတြကလည္း ခက္တယ္။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးကုိ စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္ေန၊ သတိရေနဖုိ႔ လုိတာ၊ သူတုိ႔သိေအာင္ ျပေနရမွာလားမသိ၊ Mind Your Own Business လုိ႔သာ ေျပာခ်င္ေတာ့တယ္။ ထားပါေတာ့ေလ ေက်ာင္းတုန္းက အေၾကာင္းေလး ျပန္ဆက္ပါရေစ။ ဒီအေၾကာင္းက ၀တၳဳပုံစံ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္လုိ႔ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခန္းနဲ႔တင္ မရပ္ပါရေစနဲ႔။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာမွာ သီဟသစ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ ျပန္တက္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္က ကုိယ္ေတြကို ငွားထားတဲ့ တုိက္ခန္းမွာ တစ္ဖြဲ႔လုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့။ တုိက္ခန္းက ေစ်းခ်ဳိဘက္မွာေပမယ့္ သီဟသစ္နဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ညေနတုိင္း မိန္းဘက္ေရာက္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ ကေန ၂၀၀၀ ကုိကူးမယ့္ New Year ခ်ိန္မွာေတာ့ တုိက္ခန္းမွာ New Year Party လုပ္တာမွာ သူငယ္ခ်င္း ၀ၾကီးက ဒံေပါက္ Sponsor ေပးပါတယ္။ မႏၱေလးမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေအာ္ဒါမွာရတဲ့ ေကမီမြန္ ဒံေပါက္က တစ္လမ္းေက်ာ္မွာ ရွိတာမုိ႔ပါ။ ဒံေပါက္စားျပီး သကာလ ၁၂ ထုိးခါနီးေတာ့ မိန္းဘက္သြား၊ က်ဳံးေဘးသြားျပီး Happy New Year ေအာ္ၾကပါတယ္။ ရန္ရွာတတ္တဲ့သူေတြ မရွိရင္ေတာ့ New Year ကေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ တုိက္ခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္း ဖဲရုိက္ေနတဲ့၀ုိင္းထဲကုိ ရပ္ကြက္ထဲကလူက လာျပီး မူးျပီးလာရစ္ေနတာနဲ႔ ေပ်ာ္စရာနည္းနည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔အဖြဲ႔လည္း အလကားေနရင္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမည္ဆုိးထြက္တာေပါ့။ (သူငယ္ခ်င္းတုိ႔အိမ္က ေရာင္းမစြံတဲ့ တုိက္ခန္းၾကီး ေရာင္းစြံသြားတာမွာ အဲဒါေတြလည္းပါပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက အခမဲ့ပြဲစားလုပ္ေပးလုိက္လုိ႔ပါ။)

သီဟသစ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မေကြးကုိ လုိက္လည္ၾကပါတယ္။ မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားဖူးလုိက္ၾကတာပါ။ မေကြးေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေယာက္်ားေလးေတြက သီဟသစ္ရဲ႔ အေဖ့ရုံးက ပုံမွန္ ဘန္ဂလုိမွာတည္းပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြက သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတုိ႔ အေဖရုံးက အရာရွိ ဘန္ဂလုိမွာတည္းပါတယ္၊ သူတုိ႔အေဖက အရာရွိအၾကီး မုိ႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေညာ္ၾကပါေသးတယ္၊ ေကာင္မေလးေတြက် ဘန္ဂလုိ အေကာင္းမွာ တည္းရတယ္ ဘာညာေပါ့ေလ။ သီဟသစ္ကလည္း ျပန္ေျပာရပါတယ္။ သူတုိ႔အေဖက King ေလာက္ရွိတာကြ၊ ငါတုိ႔အေဖက 10 တုိ႔၊ Jack တုိ႔ေလာက္ပဲရွိတာဆုိျပီးေတာ့ ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးၾကေတာ့ အဖြဲ႔ထဲမွာ စလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ခင္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း  ေကာင္မေလးကုိ အေမ့ျပျပီး ေဟာဒီမွာ အေမ့ေခၽြးမ ေခၚလာျပီဗ် လုိ႔ စလုိက္တာ သူက ထငုိေနလုိ႔ အိမ္က လူၾကီးေတြကပါ ေခ်ာ့လုိက္ရေသးတယ္။


ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ မင္းဘူးဘက္ကမ္းကုိ ကူးဖုိ႔ရာ ဇက္ဆိပ္ကုိဆင္းရပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက မေကြးတံတားတုိ႔ ဘာတုိ႔ဆုိတာ စီမံကိန္းေတာင္ မရွိေသးပါဘူး။ ဇက္နဲ႔ သြားရတာလဲ တစ္မ်ဳိး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔အိမ္က ကားႏွစ္စင္းနဲ႔ လုိက္ပုိ႔တာပါ။ ေရႊစက္ေတာ္လမ္းမွာေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဖုံထူထူေတြကုိ ျဖတ္ေက်ာ္၊ ကားကုိ လွုပ္လွုပ္ခုန္ခုန္ေလး စီးျပီးရင္ေတာ့ အေမာေျပစရာ မန္းေခ်ာင္းကုိ စတင္ေတြ႔ရျပီး အထက္စက္ေတာ္ရာ၊ ေအာက္စက္ေတာ္ရာ တုိ႔ကုိ ဖူးျမင္ႏုိင္ပါျပီ။ ေရာက္တာနဲ႔ အထုတ္ေတြ တည္းေက်ာင္းထဲမွာခ် မန္းေခ်ာင္းထဲ ေျပးဆင္းၾကေတာ့တာပါပဲ။ ေရထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ေဘာကြင္းေတြ စီးလုိက္၊ ေဆာ့လုိက္ လုပ္ရတာ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ေအာက္စက္ေတာ္ရာ ႏွင့္ အထက္ စက္ေတာ္ရာ တုိ႔ကုိ သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ၾကပါတယ္။

ပုံမ်ားကုိ မႏုိင္းႏုိင္း၏ ေရႊစက္ေတာ္ ပုိ႔စ္ထဲမွ ယူထားပါသည္။ ေက်းဇူးပါ မႏုိင္းႏုိင္း
္
အဲဒီညမွာေတာ့ တဲေက်ာင္းမွာ လူေတြမ်ားေနလို႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ခန္း၊ မိန္းခေလး တစ္ခန္းပဲ ေနရာရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခရီးပန္းပန္းနဲ႔ အလွ်ဳိအလွ်ဳိ၀င္အိပ္ၾကတာ အခန္းထဲမွာ ေနရာလြတ္ဆုိလုိ႔  ေဘာကြင္းပဲ က်န္တာနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာပဲ သီဟသစ္ တစ္ည အိပ္လုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေရာက္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြ အတြက္ အခန္း ၂ ခန္း၊ မိန္းကေလးေတြ အတြက္ အခန္း ၂ ခန္း စီလည္းရေရာ ဘယ္သူမွမအိပ္ၾကေတာ့ပါဘူး၊ အားလုံးစုျပီး တစ္ခန္းထဲမွာ PC ကစား(ဖဲရုိက္ၾက) ေတာ့တာပဲ။ ဖဲရုိက္ေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးရဲ႔ ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလး အနားလာေနလုိ႔ ကေလးေတြ သြားေဆာ့ေခ်ေျပာခါမွ ဦး ဟုိ Spades 4 ကုိပစ္ခ်လုိက္၊ ဘာမွ မဆုိင္ဘဲ ကုိင္မထားနဲ႔ လုိ႔ေတာင္ ကုိယ့္ကုိ ျပန္သင္သြားေသးတယ္။

ညပုိင္းရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္းကစားလုိက္၊ PC ကစားလုိက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာင္ ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္း မသိဘူး။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက သူ႔အေဖနဲ႔ စိတ္ဆုိးျပီး ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။ သူ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လုိက္ရွာၾက၊ သီဟသစ္တုိ႔ကေတာ့ ဟုိနားေယာင္ေယာင္ ဒီနားေယာင္ေယာင္ လုိက္ရွာျပီး ဆက္ကစားၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း သူ႔ဘာသာ ျပန္လာတာပဲကုိး။

ဒီလုိနဲ႔ ေရႊစက္ေတာ္ကျပန္ မင္းဘူးကုိ၀င္ စကၠိန္းတဲ ဘုရားဖူး၊ နဂါးပြက္ေတာင္ကုိလည္း သြားလည္ၾကပါတယ္။ သူ႔ဘာသာသူ ပြက္ေနတဲ့ နဂါးပြက္ေတာင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သီဟသစ္ လူပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရင္ပြက္ ဆုိျပီး ေျပာေတာ့ သူ႔အခ်ိန္တန္ပြက္တဲ့ အခါ ၀ုိင္းစၾကတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္ တကယ္မျဖစ္လုိ႔ :)   (အဲဒီအေၾကာင္းကုိ လူပ်ဳိၾကီး မျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ထဲမွာ တစ္ခါေရးဖူးပါတယ္)။ ဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔လည္း ျပန္သြား၊ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားလည္း ခ်န္ထားခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပ်င္းစရာၾကီးပါ။ အိမ္မွာ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ Teach Yourself C++ in 21 days စာအုပ္ထူထူကုိ ဖတ္သလုိလုိ လုပ္လုိက္၊ အျပင္ထြက္လည္ လုိက္ လုပ္ျခင္းမ်ားနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္။

အိမ္မွာပ်င္းေနတုန္း ၁၀ တန္းတကၠသုိလ္၀င္ခြင့္နဲ႔တုန္းက ေလွ်ာက္ထားတဲ့ MIT က ေခၚစာေရာက္လာပါေလေရာ။ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ကေတာ့ မေကြးမွာပဲ စတက္ရမယ္ ဆုိပါတယ္။ ကုိယ့္ျမိဳ႔မွာကိုယ္ ျပန္မတက္ခ်င္တာရယ္၊ အိမ္ကလည္း ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပဲေရြးလုိ႔ ဆုိတာရယ္၊ ႏွင္းဆီျဖဴေလးရယ္ (အဲေလ ေယာင္လုိ႔) အဲဒါနဲ႔ဘာမွဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာ ေက်ာင္းပဲ ဆက္တက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ (သုိ႔) ေဆာက္လုပ္ေရး အန္ခ်င္စရာၾကီး ျဖစ္မလာေတာ့ပဲ ေဆာ့၀ဲလ္ အန္ခ်င္စရာၾကီး ျဖစ္လာတာေပါ့ေလ။

ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဇာတ္လမ္းနည္းနည္းစေနျပီမုိ႔ ေက်ာင္းမွာ ရုပ္တည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြေပါ့။ သီဟသစ္တုိ႔တုန္းက တတိယႏွစ္မွာမွ Computer Science Major (or) Computer Technology Major အလြယ္ေျပာရရင္ Software, Hardware ခြဲတာမုိ႔ ကုိယ္ဘယ္ေမဂ်ာယူမလဲ ဆုိတာစဥ္းစားရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အီလက္ထေရာနစ္ကုိ စိတ္၀င္စားတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့မိတာ ဒုတိယႏွစ္မွာ Digital ဆုိတဲ့ ဘာသာသင္ရေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သိသြားပါတယ္။ ကုိယ္တကယ္ စိတ္၀င္စားတာ Programming ပဲဆုိတာကုိ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဟုိဘက္လုိလုိ ဒီဘက္လုိလုိ ေယာင္ေနၾကတုန္းပါ။

ေနာက္တစ္ပုိင္း ဆက္ေရးျဖစ္ရင္ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆက္စပ္ျပီး ေရးသြားမွာပါ။ မွတ္သားစရာမပါ ၊ ရသမပါ တဲ့ စာစုေလးကုိ ျပီးတဲ့ အထိ ဖတ္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပါ။

ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) ခုရက္ပုိင္း အပ်င္းထူျပီး ဘေလာ့ေတြလုိက္မလည္ျဖစ္၊ Cbox ကုိ မျပန္ျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္
၂) အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ျပန္လုိက္လည္ပါေတာ့့မည္