အုန္းသီး

အစ္မသက္ေ၀ရဲ႕ ခုတစ္ေလာနာမည္ၾကီးေနတဲ့  ႏွစ္က်ပ္ခြဲပုိ႔စ္ ရယ္၊ အင္တာနက္မွာ လုိက္ရွာေတာ့ ကုိစေနရဲ႔ Coconut and Monkey ပုိ႔စ္ရယ္ ကုိ ဖတ္ျပီး ဒီစာေလးေရးဖုိ႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။

Credits to http://www.vectorjunky.com/gallery/m/Monkey-Attacking-Coconut.jpg

အားလပ္ရက္ ညပုိင္းေတြမွာ Marina Bay ဘက္ကုိ သြားထုိင္ရင္ ကင္မရာၾကီးေတြ တလြယ္လြယ္ နဲ႔ လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ အတူထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း ေတြ႔လား လူေတြမ်ား အုန္းသီးၾကီး တလြယ္လြယ္နဲ႔ ရုိက္စရာမရွိ ေလ်ွာက္လုိက္ရုိက္ေနတယ္ လုိ႔ေတာင္ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ၀ယ္ဖုိ႔လည္း စိတ္ကူးမေပၚခဲ့ပါဘူး။

DSLR ၀ယ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိၾကီးက ရုိက္ထားတဲ့ပုံေတြကုိ Facebook, Flickr မွာေတြ႔ေတာ့ မဆုိးဘူး၊ ေကာင္းသားဟ ဆုိျပီး သေဘာေတာ့က်မိတယ္။ သူဓါတ္ပုံရုိက္တဲ့ Marina Barrage ကုိလုိက္သြားေတာ့လည္း ရွုခင္းပုံေတြ ရုိက္တာဆုိေတာ့ ခဏၾကာေတာ့ ပ်င္းသြားေရာ။ ကင္မရာေရာ၊ Tripod ေရာ သယ္လာရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိ သနားေတာင္ သနားမိတာပ။

 သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ သြားတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ရုိက္ထားတဲ့ ပုံပါ http://www.flickr.com/photos/thenorthernstar/3298128770/

အဲ.. ကင္မရာအၾကီး လုိခ်င္တဲ့ ဟာက လူေပါင္းမွားတာက စပါတယ္။ ဘေလာ့စေရးျဖစ္တဲ့ ေနာက္ပုိင္း သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ထပ္ရေတာ့ ေမာင္ရင္ Villager နဲ႔ စေတြ႔ပါတယ္။ တစ္ရက္လားဟာ ကုိယ့္ဘာသာ အိမ္မွာ ႏွပ္ေနတုန္း သူက ဖုန္းဆက္ျပီး Chinese Garden မွာ ဓါတ္ပုံရုိက္ေနတယ္ ၾကည့္ခ်င္လာခဲ့ ဆုိတာနဲ႔ သြားလုိက္ပါေရာ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ Villager အပါအ၀င္ ကင္မရာမင္း ၄ ေယာက္ေလာက္က တရုက္ စပ်စ္သီးေတြကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေနၾကတာကုိး။ ကိုယ္က သူတုိ႔လုိ အုန္းသီးလည္း မရွိေတာ့ ဘာလုပ္ေပးရတုန္းဆုိေတာ့ မီးထုိးမွန္ထုိးလုပ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီမွာ သင္ခန္းစာနည္းနည္းရတယ္။ အုန္းသီးမရွိရင္ တယ္ငုပ္သကုိး ဆုိတဲ့ဟာ။

ဒါေပမယ့္ အုန္းသီးေစ်းေတြၾကည့္ ငါနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူးေလ ဆုိျပီး ခဏခ်ဥ္ထားလုိက္ပါေရာ။ ေနာက္ပုိင္း လန္ကာ၀ီလည္းသြားျဖစ္ေရာ ကုိရင္Villager ရယ္၊ ေနာက္သူ႔သူငယ္ခ်င္း အကုိၾကီး တစ္ေယာက္ရယ္က DSLR ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ဆီက ယူရုိက္ရင္း၊ သူတုိ႔ကို ရုိက္ေပးရင္းနဲ႔ ကင္မရာ View Finder ထဲက ၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကုိ သေဘာက်လာပါတယ္။ အျပင္မွာ ျမင္ရတဲ့ အတုိင္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေလးျမင္ရတာကုိး။

အဲဒီမွာ အုန္းသီးေရာဂါ စထပါတယ္။ သတင္းစာေတြထဲမွာ အုန္းသီးေၾကာ္ညာေတြ ေတြ႔ရင္ဖတ္၊ ေစ်းေတြၾကည့္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ေတြ႔သမွ် ကင္မရာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတုိင္းကုိလည္း ေလ်ွာက္ေမးပါတယ္။ Canon ေကာင္းတာလား၊ Nikon ေကာင္းတာလား ဘာညာေပါ့၊ ကုိယ္သိတာ တံဆိပ္ေလာက္ပဲ သိတာကုိး။ ရုံးက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အစ္မတစ္ေယာက္ကလည္း ေျမွာက္ေပးပါတယ္။ ကုိယ္က သူမ်ားေတြပဲ ေပးေနရတာ၊ ကုိယ့္ကုိေပးမယ့္သူ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ၀ယ္ေပးလုိက္ ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ထုံးစံအတုိင္း ၀ယ္မလုိလုိ မ၀ယ္မလုိလုိနဲ႔ အီလည္လည္ လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နားၾကားပ်င္းကပ္လာတဲ့ ေမာင္ရင္ Villager က By Force နဲ႔၀ယ္ခုိင္းပါေတာ့တယ္။

၀ယ္တဲ့ေန႔မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ လွမ္းေခၚေတာ့ ဟုိလူက ကုိယ့္ထက္ေတာင္ စိတ္အားထက္သန္ပါေသးတယ္။ တစ္ခါတည္းေရာက္လာျပီး ကုိယ္က ပုံမွန္ ဟာ(Canon 500D) ေလာက္၀ယ္မလုိ႔ဟာကုိ သူက အဲဒီModel ကုိ အေျပာကုိ မခံဘူးဗ်၊ သူစိတ္တုိင္းမက်ဘူး ဆုိပဲ။ သူက Canon 50D ကုိ ၀ယ္လုိက္လုိ႔ ဇြတ္ေျပာေနတာနဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒါေတာင္ ကုိယ့္လူက 1000 ေက်ာ္တန္ lens ေတြ တစ္ခါတည္း ၀ယ္ခိုင္းပါေသးတယ္။ သည္းခံေလာ့ ဒကာ ေျပာလုိက္ရေသးတယ္။ ၀ယ္တာက Harvey Norman က၀ယ္ျဖစ္တာပါ။ Boss မဟုတ္ေတာ့ Installment နဲ႔ပဲ ၀ယ္ရတာပ။ ၀ယ္ျပီးမွ ေမာင္ရင္ PM က အဲဒီက ေစ်းမ်ားတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနေသးတယ္။ ၀ယ္ျပီးမွေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ Cash Down ေပး၀ယ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔ဆုိင္ေတြမွာ 200 ေလာက္သက္သာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ၀ယ္တာက 18-55 lens နဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္တာပါ။ အျပင္မွာ ရွုခင္းပုံေတြ လုိက္ရုိက္ေတာ့အေ၀းကုိ လွမ္း Zoom ဆြဲလုိ႔ မရေတာ့မွ Lens အရွည္ကုိ လိုခ်င္သြားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္၀ယ္မဲ့သူေတြမ်ားရွိေသးရင္ 18-200 lens ကုိ တစ္ခါတည္း ၀ယ္ဖုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မုိက္မွမုိက္ရင္ေတာ့ အဆုံးစြန္ေလာက္နီးနီး မုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

ကင္မရာလည္း ၀ယ္ျပီးေရာ သူမ်ားကုိ ေျပာထားတဲ့ ၀ဋ္စျပီး လည္ပါေတာ့တယ္။ တကယ့္ကုိ ေမ်ာက္အုန္းသီးရပါပဲ။ ဘယ္ေနရာက ဘယ္လုိစရမွန္းကုိ မသိပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရရင္ အရင္ဒီကင္မရာ မရွိခင္တုန္းက သူမ်ားေတြDSLR နဲ႔ ရုိက္ထားတဲ့ ပုံကုိၾကည့္ျပီး ကင္မရာ ေကာင္းလုိ႔ ပုံေကာင္းထြက္တယ္ လုိ႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ရုိက္ၾကည့္မွ အဲဒါ မဟုတ္မွန္းသိေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ ဘေလာ့ဂါ အစ္မတစ္ေယာက္က သီဟ ငါ့ကုိဓါတ္ပုံရုိက္ေပးစမ္းလုိ႔ ဆုိေတာ့ အမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သံသယျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ လုိ႔ ေျပာလုိက္ရတယ္။ ကင္မရာ မေကာင္းတာလား၊ ငါရုိက္တာ ညံ့တာလား၊ သူ႔ပုံက နဂုိကတည္းက မလွတာလား ဆုိျပီး စိတၱဇညေတြ ျဖတ္ေနရမွာ စုိးလုိ႔ ဆုိျပီး  ေျပာလုိက္ရေသးတယ္။ သူ႔မုိ႔လုိ႔လည္း ေနာက္ရဲတာပါ။ က်န္တဲ့သူဆုိ မိတ္ပ်က္ျပီ။

ကင္မရာ ၀ယ္ျပီး ဘာမွ မလုပ္တတ္တဲ့ ကုိယ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အားေပးပါတယ္။ ပုိက္ဆံ အမ်ားၾကီး ေပးထားရမွေတာ့ ခလုပ္တစ္ခုထဲႏွိပ္ျပီး တန္းရုိက္လုိ႔ ရေအာင္ Auto နဲ႔ရုိက္ပါလား ဆုိပဲ။ ေနာက္သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးေတာ့လည္း ညပုိင္းက မရုိက္တတ္ေသးတာနဲ႔ ပုံက ထြက္မလာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ မင္းပုိက္ဆံ သိပ္မရွိတုန္း အဲဒါ၀ယ္ထားေပါ့ကြာတဲ့ ၊ ပုိက္ဆံရွိမွ ငါတုိ႔လုိ ကင္မရာ အေသး၀ယ္ တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိၾကီးနဲ႔ တစ္ရက္ ဓါတ္ပုံရုိက္လုိက္ထြက္ျပီး သင္တန္း ျပန္တက္ရပါတယ္။ တစ္ရက္တည္းနဲ႔ ဆုိေတာ့လည္း သိတဲ့ အတုိင္းပဲ ခုထိေယာင္ေယာင္လည္လည္ပဲ။

သီဟသစ္ရဲ႔ တစ္လလုံးရုိက္မွ ထြက္လာေသာ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံ http://www.flickr.com/photos/thihathit_endeavour/4233340661/sizes/l/

တစ္ရက္လားဟာ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ဓါတ္ပုံလုိက္ရုိက္ေပးရင္း ေတြ႔တဲ့ပန္းအုိးေလးကုိ ရုိက္ျဖစ္ေတာ့ အထက္ပါ ပုံေလးရလာပါတယ္။ အဲဒီပုံေလးကုိ ၀မ္းသာအားရ Facebook ေပၚလည္း တင္လုိက္ေရာ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ မင္းရုိက္တာမွ ဟုတ္ရဲ႔ လားလုိ႔၊ google images မွာ ဘယ္လုိရုိက္ျပီး ရွာသလဲ လုိ႔ etc... etc ေပါ့ေလ။

ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ကင္မရာေလး ၀ယ္ျဖစ္တာ တစ္လျပည့္တဲ့ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ မၾကာခင္ ေရႊႏုိင္ငံ ျပန္လည္ရင္ ေမာ္ဒယ္လ္ ၂ ေယာက္နဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ၾကဳိတင္အသိေပးလုိပါ၏။ (ဘယ္သူေတြရွိရမလဲ ႏွင္းဆီျဖဴေလးႏွင့္ သားေလး ခ်န္းခ်န္တုိ႔ ေပါ့)

English နွစ္ကူးတုန္းက Happy New Year လုိ႔ လုိက္မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးရယ္၊ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးရယ္ အတြက္ ၾကဳိျပီး Happy New Year လုပ္လုိက္ပါေၾကာင္း..

အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္