ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၁)

သီဟသစ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ လြမ္းလုိက္အုံးမယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားဘ၀ အမွတ္တရေလး ေတြ ေရးမယ္ဗ်ာ။

သီဟသစ္တုိ႔ မႏၲေလး ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ တက္ေတာ့ ၁၉၉၈ ႏုိ၀င္ဘာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီေက်ာင္းကုိ စေရာက္ခဲ့သူေတြရဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္ ဆုိတာ ရွိခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ဖြင့္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ တကၠသုိလ္ ဆုိျပီး လာတက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက နယ္ေတာ္ေတာ္စုံပါတယ္။ အထက္ပုိင္း ျမစ္ၾကီးနားကေန ေအာက္ပုိင္း ေမာ္လျမဳိင္၊ ျမ၀တီ၊ အေရွ႔ပုိင္း ေတာင္ၾကီးကေန အေနာက္ပုိင္း ေျမာက္ဦး စသည္ျဖင့္ နယ္အစုံက လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဆုံၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းသားဘ၀ စစခ်င္းတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခၽြတာခဲ့ဖူးသဗ်။ ဟင္းတစ္ပြဲမွာျပီး သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ ခြဲေ၀စားတာမ်ဳိးတုိ႔၊ မႏၲေလး စက္မွုတကၠသုိလ္၀င္းထဲက အေဆာင္ကေန ေစ်းခ်ဳိထိ စက္ဘီးနဲ႔သြားျပီး ထမင္းဆုိင္မွာ မစားပဲ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံး ၀ယ္ကာ ခြဲေ၀စားတာမ်ဳိးတုိ႔ေပါ့ေလ။ အဲဒါေတြ အိမ္ကုိ ေရးတဲ့စာထဲ ထည့္ေရးေတာ့ အစ္မေတြမ်ား မ်က္ေရေတြက်ဆုိပဲ။ တကယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခါစ ၂ လ၊ ၃ လ ေလးပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း လိမၼာခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ေတာ့ဘူး။

ေက်ာင္းသားဘ၀ အေဆာင္အတူတူေန စကားေတြေျပာၾကရင္း ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကုိ စတည္မိတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျခင္း ဆုိတာပါ။ သီဟသစ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလည္း ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ျဖစ္ရပ္၊ လူညြန္႔တုံးေစမယ့္ ဘ၀ ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ေပါ့ေလ အလြန္ၾကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာေပါ့ဗ်ာ။ အဖြဲ႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေတြပ်က္ေနတာ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘူး။ ေနာက္သီဟသစ္နဲ႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆုံမွ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ “ေဟ့ေကာင္ သီဟ၊ ဘ၀မွာ မျပင္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အမွားၾကီးတစ္ခု ကုိ ငါက်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္” ဆုိျပီး ယူက်ဳံးမရေလသံနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ သီဟလည္း နားမလည္သလုိ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘာမွဆက္မေမးခဲ့ဘူး။

ေနာက္ ၄၊၅ လေလာက္ေနမွ သူကေျပာတယ္။ သူ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးျပီးခ်င္း မိန္းမယူထားလုိ႔ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ရွိေနျပီ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ အဖြဲ႔ထဲမွာ အေအးဆုံးသူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အဖြဲ႔ထဲမွာ Hot Topic ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ သီဟသစ္တုိ႔လည္း စကားကၽြံထားတဲ့ ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ရင္ ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ဆုိတာ ေနာက္မေျပာၾကေတာ့ပါဘူး။ ေန႔ေျပာေနာက္ၾကည့္ဆုိတာ တယ္မွန္ပါလား။ (အခုေတာ့ စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ၾကိဳးစားတတ္တဲ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မိသားစုလုိက္ စကၤာပူမွာ ေရာက္ေနပါျပီ)

ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ထုံးစံအတုိင္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ညီၾကပါတယ္။ အတန္းက ကင္းကုိ စခ်င္တာနဲ႔ သီဟနဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စာေတြစီ၊ မိန္းကေလး လက္ေရးနဲ႔ တူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေရးျပီး ကင္းကုိၾကဳိက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးပုံစံနဲ႔ စာေရးျပီး ပုိ႔ၾကပါေရာ။ ေက်ာင္းစာတုိက္ကတဆင့္ စာေတြေရာက္ေတာ့ ငကင္းခဗ်ာ ပီတိေတြျဖာလုိ႔။ သီဟတုိ႔လည္း က်ိတ္ရယ္ၾကေရာေပါ့ေလ။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ငကင္းရယ္၊ ၾကည့္မရတဲ့ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္နာမည္ေလာက္ရယ္ အဲဒီတုန္းက Top English Magazine က လုပ္တဲ့ Top Pen Friend List ကုိပုိ႔ၾကေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက စာအုပ္မဖတ္ေတာ့ မသိၾကဘူး။ ေနာက္မွ ဟုိကစာေတြေရာက္ ဒီကစာေတြေရာက္နဲ႔ ဒီေကာင္ေတြ ပေဟဠိေတြ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ခုထိ ဒီေကာင္ေတြကုိ သီဟတုိ႔လုပ္ထားတယ္ မေျပာျပဖူးဘူး။(သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ နာမည္ၾကီးျပီး မိတ္ေဆြေပါေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔လုပ္ခဲ့တာပါကြယ္ :P)

သီဟသစ္တုိ႔ ပထမႏွစ္တုန္းက Minor မွာ Physics, Chemistry ပါတယ္။ Physics ပါတာ နားလည္ႏုိင္ေပမယ့္ Chemistry ပါတာေတာ့ ခုထိနားမလည္ေသးဘူး။ Chemistry ဆရာမၾကီးကို ေက်ာင္းသားေတြက နာမည္ေပးထားတာ ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ “ဘာလာရတီ” ဆရာမၾကီးတဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ သူက စာသင္ရင္ “ဘာလာလတီလဲေဟ့” “မုိလာရတီ(Molarity) မွာ ဆရာမ” အဲလုိ အတုိင္အေဖာက္နဲ႔သင္လုိ႔ေလ။

Physics ဆရာၾကီးကေတာ့ အေသေခ်ာက္တယ္။ အစပုိင္းေတာ့ သူ႔ဆီမွာ က်ဴရွင္တက္ဖုိ႔ရာ အိမ္က ပုိက္ဆံေတာင္းထားျပီးသား။ သူက ဖိန္႔တာလြန္သြားတာနဲ႔ မသြားေတာ့ဘူး။ သူက ဘယ္လုိေျပာလဲဆုိေတာ့ နင္တုိ႔ ၀န္ၾကီးက ေက်ာငး္ဆင္းတုန္းက Best Cadet ရထားတာတဲ့။ မုိင္နာဘာသာမွာ စာေမးပြဲက်ရင္လည္း ခ်မွာပဲတဲ့။ သူ႔ဘာသူ ဘက္စ္ကတြတ္ ရတာ ကုိယ္က ဘာလုပ္ရမွာတုန္း။ အျမင္ကတ္တာနဲ႔ သြားမတက္ေတာ့ဘူး။ က်ဴရွင္လခလည္း ကက္ဆတ္တိတ္ေခြေတြ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္တာနဲ႔ကုန္ေရာ။

ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္ ေရးၾကမယ္လုိ႔ မထင္ေသာ္လည္း ဆက္ရန္ ေရးခြင့္ျပဳပါကြယ္။

P.S : ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ အရ Bonus ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ခုဏက မရုိက္ရေသးလုိ႔ပါ။

Bonus:
၁)ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ပဲ

အေ၀းေျပးရထား၏ ေလးေယာက္အိပ္ခန္းတြဲတြင္ ျပင္သစ္၊ အဂၤလိပ္၊ ရုရွား ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးတုိ႔ လုိက္ပါလာၾကသည္။

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အမ်ဳိးသမီးသည္ အသံထြက္ ေလလည္လုိက္သည္။ ျပင္သစ္က ခ်က္ခ်င္းေျပာသည္။

”ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒါကၽြန္ေတာ္ပါ။”

အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသြားသည္။ အမ်ဳိးသမီးထံမွ ေလလည္သံထြက္လာျပန္သည္။ အဂၤလိပ္က ၀င္ေျပာသည္။

”ခြင့္လႊတ္ပါ လူၾကီးမင္းတုိ႔၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ပါ”

အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသြားသည္။ အေပါ့အပါးသြားခ်င္သည္ႏွင့္ ရုရွား အခန္းျပင္သုိ႔ ထြက္သည္။ အခန္း၀ အေရာက္တြင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကုိ ေျပာသည္။

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္မွာပါရေစ၊ ေနာက္တစ္ခါ သူေလလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ လုိ႔ ေျပာေပးပါ”

၂) သက္ေသ

အတန္းထဲတြင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာမက ေမးသည္။

“ငါးဖယ္ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပားျပားၾကီး ျဖစ္ေနတာလဲ၊”

ပီတာေလး လက္ညဳိးေထာင္ျပီး ေျဖသည္။

”ေ၀လငါးနဲ႔ အိပ္လုိ႔”
”ပီတာ၊ နင္ အခန္းထဲက ခုထြက္သြားစမ္း”

အမိန္႔ေပးျပီးေနာက္ ဆရာမက စာဆက္ေမးသည္။

”ေက်ာက္ပုဇြန္ရဲ႔ မ်က္လုံးေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပဴးထြက္ေနတာလဲ၊ ဘယ္သူသိၾကလဲကြယ္”

ပီတာေလး ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ေအာ္ေျပာသည္။

”အဲဒါေတြ အားလုံးကုိ သူျမင္လုိက္မိလုိ႔”