ဆုိခဲေစ ျမဲေစ၊ ခ်စ္တယ္ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၅)

ေတြ႔သမွ် အရာအားလုံးဟာ လွပျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္လုိ႔ ထူးထူးျခားျခား ခံစားဖူးပါသလား။ တစ္ကုိယ္လုံး ေလထဲလြင့္ျပီး ေျမာက္တက္ေနသလုိမ်ဳိး ခံစားဖူးပါသလား။ အခ်စ္နဲ႔ အလာ့ဂ်စ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သူတစ္ခ်ဳိ႔က ရူးသြပ္ျခင္းလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေပလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားပါလုိ႔ ယူဆၾကလိမ့္မည္။ သင္ၾကဳိက္သလုိ သတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္။ သီဟသစ္ကေတာ့ အခ်စ္လုိ႔ သတ္မွတ္ပါသည္။

ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖြင့္ေျပာျပီးေနာက္ ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ အတိအက် သတ္မွတ္ထားျခင္းမရွိေသာ Probabation Period ကာလ ကုိေရာက္သြားေလျပီ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းျပန္ အေဆာင္မွ ဖယ္ရီဂိတ္ကုိ ၾကဳိ ပုိ႔ခြင့္ရလာျပီ။ ညေနအေဆာင္မွာလည္း စကားေျပာလုိ႔ရျပီ။ သီဟသစ္က ဖြင့္ေျပာတဲ့ေန႔ အမွတ္တရ ဆုိျပီး ၅၀ က်ပ္ေစ့ ေလး ေပးလုိက္သည္။ (ကဗ်ာမဆန္ဘူး လာမေျပာနဲ႔။ ေျပာတဲ့သူ ကဗ်ာမဆန္တဲ့သူပဲ :D )။ သူက ယူထားျပီး ခဏေနေတာ့ အနားလႊင့္ပစ္လုိ႔ ျပန္ရွာျပီး ေပးရေသးသည္။ အဲဒီညေန အေဆာင္က အျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ သီဟသစ္၊ မင္း အေျဖ ေတာင္းျပီးျပီလား” လုိ႔ေမးေတာ့ သီဟသစ္လည္း အဲလိုၾကီး ေတာင္းရမယ္လုိ႔မွ မထင္တာ၊ ကုိယ္ဖြင့္ေျပာျပီးရင္ ကုိယ့္အပုိင္း ျပီးျပီ ေအာက္ေမ့ေနတာေလ။ ေနာက္ေန႔ေတာ့ ေတာင္းအုံးမွ ေပါ့ေလ။

ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ စက္ခန္း က စာသင္ခန္း အျပန္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာရင္း ကုိယ့္ကုိ အေျဖေပးအုံးေလ၊ ၾသဂုတ္လမွာ ကုိယ့္ေမြးေန႔ရွိတယ္၊ အဲဒီေန႔ အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ အေျဖေပးေလ ဆုိေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ဟင္ အဲေလာက္အၾကာၾကီး မေစာင့္ႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ သီဟသစ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေမးျဖစ္ဘူး။ စာသင္ခန္းနား ေရာက္သြားတာလည္း ပါတယ္။

အဲလုိနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့..သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ရဲ႔ အေမလုိ အစ္မလုိ ခ်စ္ရတဲ့ ဆရာမက ေက်ာင္းကားအျပန္မွာ လုိက္ျပီး သူ႔တူအတြက္ အေဆာင္ရွာမယ္။ ငါ့သားလုိက္ပုိ႔စမ္း လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဆရာမက ေက်ာင္းကားထြက္ခါနီးမွ ေျပာေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖယ္ရီဂိတ္က အေဆာင္အျပန္ လုိက္မပုိ႔ေတာ့ဘူး သြားေျပာဖုိ႔ အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ ဖယ္ရီဂိတ္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာမက ေက်ာင္းဘက္ျပန္ရမွာမုိ႔ ျမန္ျမန္ပဲ အေဆာင္လုိက္ရွာၾကပါတယ္။ ဆရာမရယ္ သူ႔တူရယ္ သီဟသစ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ရယ္ နည္းနည္းပတ္ရွာျပီးမွ အေဆာင္ကလည္းေတြ႔ပါေတာ့တယ္။

အားလုံးျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေဆာင္သြား ေရမုိးခ်ဳိးျပီး ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အေဆာင္သြားျပီး ေတြ႔ေတာ့ သူက ထြက္မေတြ႔ပါဘူး။ အေဆာင္သာပိတ္သြားေရာ ဒီအတုိင္းျပန္ခဲ့ရတယ္။ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္သြားေခၚေတာ့လည္း ခဏေနမွ ထြက္လာတယ္။ ရွင္းျပေတာ့လည္း မရဘူးဗ်။ ရည္းစားေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ သူ႔ကုိ ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဖဲေဗဒင္ ေမးေတာ့လည္း ကုိသီဟသစ္က အေပ်ာ္ၾကဳိက္တာ အတည္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ (အဲ ဖဲေဗဒင္ကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ရွုပ္သားဗ်။ :) ) ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အေဆာင္မွာ သီဟသစ္တုိ႔ အငယ္တန္းက ေကာင္မေလးေတြ ရွိေတာ့ သူတုိ႔ကလည္း ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ေပါ့ေလ။

အဲလုိ မေျပမလည္ၾကီးနဲ႔ပဲ အငယ္တန္းေတြအတြက္ ဆြဲေပးတဲ့ ေက်ာင္းကားနဲ႔ ေက်ာင္းကုိသြားၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တစ္တန္းလုံးနီးပါး ေက်ာင္းေဘာလုံးပြဲကုိ သြားၾကည့္ေနလုိ႔ လူနည္းနည္းပဲရွိတဲ့ အတြက္ ထပ္ေခ်ာ့လုိ႔ ရပါတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ဘယ္လုိေခ်ာ့ေခ်ာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ သီဟသစ္ကေတာ့ ဒီတစ္ခါလည္း Cupid က Stupid ျဖစ္ျပန္ျပီ ထင္တာပဲေပါ့။

ဘယ္လုိမွ ေခ်ာ့လုိ႔မရတဲ့ အဆုံး သီဟသစ္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းရဲ႔ တစ္ေနရာမွာရွိတဲ့ အခန္းလြတ္ကုိ သြားထုိင္ေနျဖစ္တယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့ဘူးေလ။ မီးေခ်ာင္းအေဟာင္းေလး ခ်ထားတာေတြ႔တယ္။ ထုိးတယ္ကြာဆုိျပီး ထုိးလုိက္ေတာ့ ကြဲသြားပါတယ္။ ဖန္ေခ်ာင္းက။ လက္မရွပါဘူး။ ဘယ္ရမလဲ ထပ္ထုိးလုိက္ေတာ့ လက္ရွသြားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီသြားေတာ့ သူတုိ႔က ပလာစတာေပးပါတယ္။ သီဟသစ္ မကပ္ေသးပါဘူး။ တစ္ရွဴးေလးနဲ႔ အုပ္ျပီး ႏွင္းဆီျဖဴေလးတုိ႔ ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္ ေစာင့္တာေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း ငါစီးကရက္ ေသာက္ခ်င္တယ္ကြာ ဆုိေတာ့ သူက Vegas Lights တစ္ဘူး၀ယ္ေပးပါတယ္။ သီဟသစ္က ေသာက္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ လက္မွာ ေသြးေတြေပေနတဲ့ တစ္ရွူးၾကီးနဲ႔ ၊ စီးကရက္ေသာက္ေနတဲ့ ပုံကုိ အတန္းသားေတြ တအံ့တၾသ ၾကည့္သြားၾကတယ္။ သီဟသစ္ကလည္း ရုပ္တည္ပဲ ဘယ္သူ႔မွ ႏွုတ္မဆက္ဘူး။

ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အတန္းဆင္းလာေတာ့ ဒဏ္ရာေလးျပျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္ေပးျပီးျပီ ေက်နပ္ျပီလား လုိ႔ေမးတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ တစ္ခုခုျပန္ေျပာမယ္ အလုပ္ ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အဖြဲ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ အပ်ဳိၾကီးက လာလာထမင္းစားသြားမယ္ ဆုိျပီး ဇြတ္ေခၚသြားေရာ။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ညေနအေဆာင္လာခဲ့ လုိ႔ေျပာျပီးလုိက္သြားပါေလေရာ။
ညေနေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ၂ ေယာက္သား ငူငူၾကီးထုိင္ေနျဖစ္တယ္။ ဘာမွလည္းမေျပာျဖစ္ဘူးဗ်။ ခဏေနေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ဘာေျပာလည္းဆုိေတာ့ လက္က ဒဏ္ရာေလး မျဖစ္စေလာက္ကို လဲေသလုိက္လုိ႔ ေျပာသင့္တာ၊ ဘာလုိ႔မေျပာတာလဲ မသိဘူးလား တဲ့။ သီဟသစ္လည္း မသိဘူးေလ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔ ျပန္ေမးေတာ့ “သူ႔ကုိ ခ်စ္လုိ႔” တဲ့။ (အား… ခုေျပာရင္ ခုအသစ္ျပန္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လုိခံစားရတယ္ ေျပာမျပတတ္ဘူး။ တအားေပ်ာ္တယ္။ ပထမအပုိဒ္ထဲက ခံစားမွုမ်ဳိးပဲ။) အဲဒီေန႔ေလးကေတာ့ ဇူလုိင္ ၆ ရက္ ၂၀၀၀ ေပါ့ဗ်ာ။

ျပီးေတာ့ ၂ ေယာက္သား အေဆာင္နားက ထမင္းဆုိင္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေန႔လည္စာ သြားစားၾကတယ္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ သရက္သီးခြ႔ံေကၽြးလုိ႔ သီဟသစ္ကေျပာလုိ႔ သူကခြံ႔ေကၽြးေနတဲ့ အခ်ိန္ မနက္က ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ခဲ့တဲ့ အငယ္တန္းက ေကာင္မေလးေတြ႔ေတာ့ အံ့ၾသျပီး အေဆာင္ေရွ႔မွာ ထမင္းခ်ဳိင့္ၾကီး လြတ္က်သြားခဲ့တာေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီညေနက သီဟသစ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားၾကီးကုိ သြားျပီး ဖူးျဖစ္ပါတယ္။

P.S
၁) ဒီအခ်ိန္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာက အပုိင္းဘယ္ေလာက္ထိရွိမယ္ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ကေန မာစတာတန္းအထိ ေရးမွာဆုိေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေဇာက္ထုိးပုိ႔ထားေပးတာလည္း မတင္ရေသးဘူး။ လာဖတ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ေတြ ရုိးအီ သြားမွာစုိးလုိ႔ ၾကားထဲမွာ ျခားျခားတင္ပါ့မယ္။

၂) မျငီးမေငြ႔ ဖတ္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔က ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရျပီဆုိေတာ့ ဇာတ္သိမ္းသိေနျပီးသား ျဖစ္ေနမွာပါ။ Play Back ျပန္ျပတယ္လုိ႔ပဲ သေဘာထားေပးပါ။ အခ်စ္အလြမ္းစြန္႔စားခန္းေတြလည္း ေရးအုံးမွာပါ။

Bonus:
၁) ၾကားမ်ားၾကားသြားသလား

ေျခာက္ႏွစ္သမီးကုိ လက္ဆြဲကာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေရွ႔မွာ အင္းေခြးၾကီး တစ္ေကာင္ လာေနသည္ကုိ ျမင္ၾကရသည္။
"ေမေမ ေရွ႕က ေခြးၾကီးဟာ အိမ္ေဘးက ဦးေဂ်ာ္နီနဲ႔ တူလုိက္တာေနာ္"
"ဟဲ့သမီး၊ အဲလုိ မေျပာေကာင္းဘူး"
"ဘာလဲ သမီးေျပာတာကုိ ေခြးၾကီးက ၾကားသြားတယ္ ထင္လုိ႔တယ္ဟင္"

၂) မွန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္

အမဲသားသည္အား ၄င္း၏ မိတ္ေဆြက ေမးသည္။
"ခ်ိန္ခြင္ေဘးမွာ ဘာလုိ႔ ၾကည့္မွန္ၾကီးကုိ ေထာင္ထားရသလဲ"
"ဪ…ဒါလား၊ အိမ္ရွင္မေတြက မွန္ေတြ႔ရင္ မေနႏုိင္ၾကဘူး မုိ႔လား၊ အဲ မွန္ကုိၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်ိန္ခြင္ေပၚက အေလးကုိ ဘယ္သူမွ ဂရုမစုိက္ၾကေတာ့ဘူးေလ"

၃)ရည္းစားစာ

ဂ်က္သည္ မိမိခ်စ္ေနေသာ ေမရီ႔ထံသုိ႔ ရည္းစားစာ ေရးလုိက္သည္။
အခ်စ္ရယ္၊ မင္းကို ကုိယ္သိပ္ခ်စ္တာပဲ၊ ကုိယ့္ကို လက္ထပ္ပါလားကြယ္။ အခ်စ္က သေဘာတူမယ္ဆုိရင္ စာျပန္ေစလုိပါတယ္။ အကယ္၍ မၾကဳိက္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ စာအိတ္ကုိေတာင္ မေဖာက္ပါနဲ႔။